Λίγα χρόνια μετά τη πτώση του Τείχους (1989) και σχεδόν δύο αιώνες από τη Γαλλική Επανάσταση (1789), όταν και καταχωρίστηκε ιστορικά ο διαχωρισμός Δεξιάς – Αριστεράς, ο Νορμπέρτο Μπόμπιο, με το βιβλίο του «Δεξιά και Αριστερά», θέλησε να αποκωδικοποιήσει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο παρατάξεις.

Η Μαδρίτη στηρίζει κατηγορηματικά την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και παράλληλα θεωρεί θεμελιώδες να ξαναρχίσει ο διάλογος σε υψηλό επίπεδο μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, δηλώνει στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» ο Πέδρο Σάντσεθ. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, που επισκέπτεται την Αθήνα για να συναντηθεί με τον έλληνα ομόλογό του Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο θα έχουν αύριο Δευτέρα συζήτηση στο πλαίσιο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, μιλάει εφ’ όλης της ύλης.

Κάτι καλό έχει ήδη αποφέρει η πρόταση Μπάιντεν για την προσωρινή κατάργηση των πνευματικών δικαιωμάτων στα εμβόλια COVID: Ανοιξε μια συζήτηση (που δεν γινόταν) για ένα υπαρκτό πρόβλημα: Οτι τα εμβόλια πάνε στις πλούσιες χώρες, αποστρέφονται όμως τις φτωχές. Σε αυτές σημειώνεται δραματική έλλειψη εμβολίων, η οποία προκαλεί καθυστέρηση στους εμβολιασμούς, η καθυστέρηση αφήνει την πανδημία να εξαπλώνεται, η εξάπλωση φέρνει θανάτους και καλλιεργεί το έδαφος για νέες, πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις του ιού, που θα πλήξουν και τις ανεπτυγμένες χώρες.

Τα περισσότερα από τα έθιμα που έδιναν κάποτε απλό και απτό νόημα στη Μεγάλη Εβδομάδα και στην αναστάσιμη κορύφωσή της έχουν περάσει στη δικαιοδοσία της νοσταλγίας. Εκεί τα εκτόπισαν οι σαρωτικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Δεν έχει νόημα να κλαιγόμαστε. Σε τέτοιου είδους παράπονα ο Χρόνος και η Ιστορία βαριακούνε πεισματικά. Και δεν πείθονται από τα εγχειρήματα «αναβίωσης», ίσως επειδή όλα τους ανακαλύπτουν αναδρομικά κάποιον αντιτουρκοκρατικό χαρακτήρα.

Δεξιά και φασίστες κέρδισαν στην Περιφέρεια της Μαδρίτης, ήττα για Πολίτες και Σοσιαλιστές

Η ισπανική Δεξιά κατάφερε μια μεγάλη νίκη στην Περιφέρεια της Μαδρίτης εξαιτίας της κατάρρευσης των λαϊκιστών Πολιτών, που έχασαν μέσα σε δύο χρόνια μισό εκατομμύριο ψήφους ή το 15%, για να βγουν εκτός της τοπικής Βουλής, και της κατακόρυφης πτώσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που έχασε, εξαιτίας της εξαιρετικά μετριοπαθούς πολιτικής του, το 10% της εκλογικής του δύναμης ή 270.000 ψήφους και 13 από τους 37 τοπικούς βουλευτές που είχε.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Γάλλου οικονομολόγου Robert Boyer «Οι καπιταλισμοί στη δίνη της πανδημίας» (μετάφραση: Αγγελος Μουταφίδης, Πόλις 2021). Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης του Ρομπέρ Μπουαγιέ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Le Monde».

Μετά το τέλος του καταστροφικού Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου, έπρεπε να αναζητηθεί η κατάλληλη μεθοδολογία για να «λυθεί» το γερμανικό «πρόβλημα». Η ελεγχόμενη από τη Δύση, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έπρεπε να προχωρήσει σε μια σταδιακή εκβιομηχάνιση και προς αυτή την κατεύθυνση «πίεζαν» οι ΗΠΑ τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στις ευρωεκλογές του 2019, τα οικολογικά κόμματα κατάφεραν να αυξήσουν την εκπροσώπησή τους στο Ευρωκοινοβούλιο κατά 40%, φτάνοντας συνολικά τις 69 έδρες. Τα πήγαν βέβαια σαφώς καλύτερα στη Βόρεια Ευρώπη από ό,τι στη Νότια και την Ανατολική, πολλοί όμως είδαν στα συνολικά αποτελέσματα της κάλπης την αρχή ενός πράσινου κύματος στην ήπειρο.

Ένα δελτίο τύπου και μια φωτογραφία, ο επίλογος μιας αρχής που αρνήθηκε να έλθει. Την εμπόδισε η απαξίωση του μηνύματος της κάθε εκδοχής Πρωτομαγιάς.

Τα παράσημα πολλά, και περισσότεροι οι βαθμοφόροι. Μα τα παράσημα δεν τα δίνει πια η αγωνία του εύβουλου πολίτη, αλλά η πειθαρχία του άβουλου κομματικού οπλίτη, με κίνδυνο να καταλήξουν από εύσημα των σημαντικών σε διακριτικά του ασήμαντου.

Προσπαθώ να καταλάβω τις ιαχές και τις θριαμβολογίες των ελληνικών ΜΜΕ, δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων για την μεγάλη νίκη στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης της συντηρητικής Ισαμπέλ Ντίαθ Αγιούσο, της «βασίλισσας των ταβερνών», με την πανθομολογούμενη «ανέμελη» διαχείριση της πανδημίας την οποία και τα περισσότερα και οι περισσότεροι/ες την χαρακτηρίζουν και ως «η Ισπανίδα Τραμπ»! Άλλωστε και τα συγχαρητήρια από τις πολιτικές ευρωπαϊκές οικογένειες δεν αφήνουν περιθώρια διαφορετικής προσέγγισης! Πρώτος έσπευσε να συγχαρεί ο Ματέο Σαλβίνι!

«Νέο συμβόλαιο για μια πιο κοινωνική Ευρώπη», αυτός πρέπει να είναι ο στόχος των προοδευτικών δυνάμεων, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Τη θέση αυτή υποστήριξε στην ημερίδα για το μέλλον της Ευρώπης που διοργάνωσαν το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας.

Οι αναφορές στην ιστορία του οκτάωρου περιορίζονται συνήθως στη θρυλική απεργία του Σικάγου, το 1886, και στα αιτήματα στους εορτασμούς της Πρωτομαγιάς. Ασφαλώς το αίτημα υπήρχε στο πρόγραμμα των σοσιαλιστών και των εργατικών ενώσεων από τα τέλη του 19ου αιώνα. Αλλά η καθιέρωση και η γενίκευση του οκτάωρου είναι μια άλλη ιστορία.