- Η κοινή διακήρυξη των πέντε δημάρχων στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ ερμηνεύτηκε από πολλούς ως κίνηση για την ανασύσταση της μεγάλης μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς. Πόσο βάσιμη είναι αυτή η ερμηνεία;

- Το κείμενο που υπογράψαμε από κοινού με τους δημάρχους που εξελέγησαν ως ανεξάρτητοι έχει αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, δυόμισι χρόνια θητείας και άσκησης διοίκησης είναι αρκετά ώστε να έχουμε καταλήξει στις πολιτικές παρεμβάσεις που απαιτούνται, ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να περάσει στη νέα εποχή.

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη στη Θεσσαλονίκη, τη Μακεδονία και τη Θράκη και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, μιας και έχουν από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας;

Η ανάπτυξη, η ανάσχεση της ύφεσης και η μείωση της ανεργίας είναι εθνικοί στόχοι και αφορούν το σύνολο της επικράτειας. Κάθε περιφέρεια όμως πρέπει να αξιοποιήσει τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα. Η Βόρεια Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια αλλαγής του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου.

Πριν από λίγο καιρό έπεσε στα χέρια μου μια φοιτητική εργασία για τη ρώσικη επανάσταση και τα «σοβιέτ». Προς έκπληξή μου έμαθα πως, όταν δημιουργήθηκαν «σοβιέτ» στα εργοστάσια, η ρητή εντολή του Λένιν ήταν πως θα μπορούσαν να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις αποφάσεις που σχετίζονταν με την παραγωγή. Αυτές ανήκαν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των «μάνατζερ» που είχαν απομείνει. Ξέρουμε τι ακολούθησε. Η δυναμική της επανάστασης αποδείχθηκε ισχυρότερη από τον Λένιν.

Ο Ιούνιος μπήκε στην ελληνική οικονομία με δύο καλούς δείκτες. Ο πρώτος αφορούσε στατιστικά στοιχεία για την απασχόληση: τον Μάιο το ισοζύγιο προσλήψεων/απολύσεων προέκυψε θετικό, καταγράφηκαν 55.729 περισσότερες προσλήψεις από αποχωρήσεις, τόσες δηλαδή πρόσθετες θέσεις εργασίας αποκτήσαμε αυτόν τον μήνα.

Ξεκίνησε λοιπόν η «Ανοιξη» της Τουρκίας; Βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμα μία κίνηση στο ντόμινο των εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου; Μάλλον, όχι. Πέρα από τη χρονική συγκυρία, η Τουρκία δεν βρίσκεται στην ίδια κοινωνικοπολιτική φάση με τις χώρες αυτές. Το κοσμικό κράτος του Κεμάλ Ατατούρκ, που στηρίχθηκε σε ένα στυγνό στρατιωτικό εθνικιστικό κατεστημένο, έφερε στην εξουσία μια κάστα διεφθαρμένων πολιτικών και την Τουρκία στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Η ανατροπή του κατεστημένου αυτού έγινε το 2003. Οι Τούρκοι πολίτες εξαφάνισαν κυριολεκτικά, στις εκλογές, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα και ανέδειξαν παντοδύναμο στην εξουσία το «Λευκό» ισλαμικό κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν.

Ήταν απολύτως λογικό η παρουσία της Χρυσής Αυγής, δυναμική με όλες τις έννοιες της λέξης, εντός και εκτός Βουλής, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της Αριστεράς. Αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου χτύπησε το καμπανάκι κι ακούστηκαν οι πρώτες εκκλήσεις για ένα «αντιρατσιστικό μέτωπο» που θα όρθωνε ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας και στο οποίο καλούνταν όλοι οι δημοκράτες να βάλουν πλάτη.

Η ενιαία φορολόγηση των επιχειρήσεων ήταν και είναι ένας από τους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Η ενιαία φορολόγηση των νομικών προσώπων αποτελούσε από την εποχή της δημιουργίας της ΟΝΕ. Οι λόγοι: Η ίση μεταχείριση των εταιρειών από τα κράτη-μέλη αλλά και η ενιαία φορολόγηση που θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα προς την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.

Οι πρωτοβουλίες όμως της Επιτροπής ήταν και είναι αρκετά περιορισμένες και εφαρμόζονται ανά περίπτωση.

Διάβαζα την καταγγελία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μεταλλείων-Λιγνιτορυχείων-Λατομείων Ελλάδας κατά του Αλέξη Τσίπρα και έτριβα τα μάτια μου.Με έπιασαν οι αμφιβολίες και τα φαντάσματα του παρελθόντος. «Λές να ‘χουμε να κάνουμε με συνδικαλιστές τύπου Τακου Μακρή ; Μην είναι τίποτα βαλτοί;» Εψαξα και κατάλαβα ότι είναι εργάτες από κείνους, που «δένουνε τ΄ατσάλι». Πιο εργάτες στη σημερινή αποβιομηχανοποιημένη Ελλάδα δε γίνεται.

Όταν ο Γιώργος Καμίνης ανακοίνωσε σε φίλους και γνωστούς ότι αποφάσισε τελικά να δεχτεί την πρόταση που του έκανε η ΔΗΜΑΡ και να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας, οι πραγματιστές κούνησαν το κεφάλι με δυσπιστία (δεν πρόκειται να κερδίσεις τις εκλογές: είναι παραδοσιακά δεξιός δήμος και συ ούτε πολιτικά κονέ έχεις, ούτε πολιτικάντικα τερτίπια ξέρεις για να επιπλεύσεις). Οι δονκιχωτικοί ενθουσιάστηκαν και ανασκουμπώθηκαν να βοηθήσουν εθελοντικά (όταν τίποτα δεν είναι δυνατόν, εμείς χτυπάμε την πόρτα του αδύνατον).

Οι πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων ετών στην Ελλάδα οδήγησαν σταδιακά στη δημιουργία τοπικών πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, που στις δημοτικές εκλογές του 2010 ανέδειξαν σε μερικούς από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας παρατάξεις και δημάρχους με κυρίαρχα τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας των πολιτών.

Οι παρατάξεις αυτές, μετά την εμπειρία δυόμισι χρόνων συμμετοχής τους στη διοίκηση των δήμων με το νομοθετικό πλαίσιο του «Καλλικράτη», διατηρούν τα χαρακτηριστικά ανοιχτών, συμμετοχικών και προοδευτικών κινήσεων της κοινωνίας των πολιτών και αισθάνονται δικαιωμένες για την πλουραλιστική και μεταρρυθμιστική φυσιογνωμία τους. Η φυσιογνωμία τους αυτή τις διαφοροποιεί από αμιγώς κομματικές παρατάξεις, η πορεία των οποίων διαγράφεται φθίνουσα σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο.