Έχω φίλους και στις δύο διαδηλώσεις. Είναι πολύ θυμωμένοι με τους «άλλους». Αυτοί που κατεβαίνουν στην πλατεία Συντάγματος για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της λιτότητας θεωρούν ότι οι συγκεντρώσεις με σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» είναι απλώς αντικυβερνητικές και κρύβουν εμπάθεια εναντίον της Αριστεράς.

Εδώ που φτάσαμε, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: η Ελλάδα βρίσκεται σε υπαρξιακό σταυροδρόμι. Κι αν απόψε το βράδυ η σύνοδος κορυφής οδηγήσει σε ένα νέο αδιέξοδο, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι θα μπούμε σε αχαρτογράφητα νερά. Το αντίθετο. Θα μπούμε σε νερά απολύτως χαρτογραφημένα. Στα νερά της απελπισίας και της απόγνωσης, που θα πνίξουν τους πιο φτωχούς, θα βυθίσουν τη χώρα και θα γυρίσουν την Αριστερά, σε όλες τις αποχρώσεις της, δεκαετίες πίσω.
Πώς φθάσαμε όμως έως εδώ; Είναι υπεύθυνος ο ΣΥΡΙΖΑ, που, κατά τη δημοφιλέστερη μιντιακή εκδοχή, ξόδεψε άσκοπα τα πλεονεκτήματα της ανόδου του στην εξουσία και οδήγησε τα πράγματα στο “σημείο μηδέν” ή η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και συνθέτη απ όσο παρουσιάζεται;

Ο κ. Τσίπρας τις τελευταίες μέρες το τερμάτισε. Αντί να εκδιώξει τον Βαρουφάκη, με τον λόγο του στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησε στην άποψη του υπουργού του των Οικονομικών. Ο Γιούνκερ και ο Σουλτς τα είπαν έξω από τα δόντια.

Είναι εμπάθεια αυτή η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ; Είναι έλλειψη κατανόησης των πολύ μεγάλων αλλαγών που αυτός κομίζει στην Ευρώπη; Είναι φθόνος έναντι μιας Αριστεράς που κατόρθωσε να έρθει στην εξουσία, ενώ η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της ψάχνει τα βήματά της; Οχι, δεν είναι κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, είναι μια προσπάθεια να μην ταυτιστεί για πάντα στις συνειδήσεις των πολιτών η Αριστερά με αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός φαίνεται με πολλούς τρόπους. Φαίνεται με τις δημοσκοπήσεις, όπου 80% τάσσονται σταθερά υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, ως ότι αυτή είναι το μακράν καλύτερο πεδίο για οικονομική και κοινωνική πρόοδο. Φάνηκε, επίσης, με τα ειρηνικά συλλαλητήρια στο Σύνταγμα – όχι μόνο με το μεγάλο συλλαλητήριο της Πέμπτης αλλά και με εκείνο που προηγήθηκε, την Τετάρτη, όταν εκφράστηκε η στήριξη των συγκεντρωμένων στην κυβερνητική πρόταση για πρόσθετα μέτρα 5,4 δισ. ευρώ προκειμένου να υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους.

Μετά από το φιάσκο της δήθεν σκληρής και δήθεν υπερήφανης διαπραγμάτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε το κομματικό του αδιέξοδο σε απειλή εθνικής καταστροφής. Κανείς δεν θα πίστευε, πριν από μερικές εβδομάδες, πως θα υπήρχε πρωθυπουργός ευρωπαϊκής χώρας που θα έκλεινε με δική του πρωτοβουλία τις τράπεζες ενός σύγχρονου κράτους, πως θα «έπλεκε το εγκώμιο της αξιοπρέπειας» —εμπνευσμένος προφανώς από τις ουρές εξουθενωμένων ανθρώπων μπροστά στα ATM—, και πως θα μετέτρεπε τον ιδεασμό της πολιτικής αυτοκτονίας της χώρας του σε απαρχή διάλυσης της Ευρωζώνης.

Η πολύ πετυχημένη συγκέντρωση της Πέμπτης στο Σύνταγμα ας μείνει ως παρακαταθήκη και διαρκής υπόμνηση στις εξελίξεις που έρχονται κι ας μη γίνει αφορμή για αχτιβίστικο μπιζιμποντισμό.

Η σκέψη αυτή, προφανώς, δε διατυπώνεται με αφορμή τις ανάλογες συγκεντρώσεις που ανακοινώνονται σ” άλλες πόλεις της Ελλάδας. Διατυπώνεται εξαιτίας της αναγγελίας νέας συγκέντρωσης στην Αθήνα την ερχόμενη Δευτέρα. Οι καλούντες πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η χθεσινή επιτυχία ναι μεν τους «πιστώνεται» αλλά ταυτόχρονα απομάκρυνε από τα δικά τους χέρια την ευθύνη για τα περαιτέρω. Και τούτου δοθέντος πρέπει να ξανασκεφτούν νηφάλια και ώριμα αυτή τη νέα πρόσκληση.

Η ειρωνεία είναι ότι μια συμφωνία ήταν, μήνες τώρα, εφικτή!

Ο διάβολος κρύβεται, βέβαια, στις λεπτομέρειες. Αλλά στις βασικές παραμέτρους της συμφωνίας που θα μπορούσε να έχει γίνει όλοι, λίγο - πολύ, συμφωνούν. Oλοι συμφωνούν, πρώτον, σε χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τα δύο - τρία επόμενα χρόνια.

Τι είναι ακριβώς το δράμα που ζούμε εδώ και μερικές εβδομάδες; Είναι μια διαπραγμάτευση που κάνουμε στο πλαίσιο της Ευρώπης, όπως απαιτούσε η εντολή που έδωσε το εκλογικό σώμα; Ή είναι ένα πολιτικό πραξικόπημα με το οποίο οι νεοκομμουνιστικές δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με κάποιους εθνικιστές καμμένους, προσπαθούν να βγάλουν σιγά σιγά την Ελλάδα από την Ευρώπη;

Θα ήθελα να καλέσω από αυτό το βήμα όλες και όλους που ανά περιόδους ακολούθησαν την Δημοκρατική Αριστερά να συμμετέχουν στην προσπάθεια επανεκκίνησης. Απευθύνω κάλεσμα επανασυσπείρωσης σε όσες και όσους σε αυτή την δύσκολη διαδρομή διαφοροποιήθηκαν, αδρανοποιήθηκαν ή απογοητεύτηκαν. Καλώ όλες και όλους να ξανασυναντηθούμε αφού αναλογιστούμε όλοι τα δικά μας λάθη, τα δικά τους λάθη, κρατώντας τις κοινές μας ιδρυτικές αφετηριακές αξίες. Οι οργανώσεις και οι τομείς μας στο πλαίσιο αυτό πρέπει να προχωρήσουν σε συγκεκριμένες ενέργειες και δράσεις.

Στη σημερινή συνεδρίαση της Κ.Ε η εισήγηση του Προέδρου της ΔΗΜΑΡ εγκρίθηκε με ομοφωνία.

Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς εξελέγη ο Γιώργος Μπουλμπασάκος κατά τη ψηφοφορία που διεξήχθη.

Ο Γιώργος Μπουλμπασάκος συγκέντρωσε 41 ψήφους (ποσοστό 55%) έναντι 31 (ποσοστό 42%) που συγκέντρωσε ο Χρ. Πετράκος, σε σύνολο 75 ψηφισάντων. Κατά τη διαλογή των ψηφοδελτίων βρέθηκαν 2 λευκά (ποσοστό 3%) και 1 άκυρο.

Τα νεοεκλεγέντα μέλη της Ε.Ε. της Κ.Ε .της ΔΗΜΑΡ

Το κλίμα στην Ευρώπη δεν είναι ευνοϊκό για την Ελλάδα. Οι κυρίαρχοι κύκλοι δεν επιθυμούν το Grexit ούτε όμως είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν μια πολιτική που θα αλλάξει εκ βάθρων το πρόγραμμα προσαρμογής. Έχουν διαφορές μεταξύ τους, αλλά ο τόνος δίνεται από τη σύμπραξη του ΔΝΤ με τους σκληρούς της Ε.Ε, επιδιώκοντας την πειθάρχηση έως και την παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας. Αυτό προεξοφλεί ότι δεν πρόκειται να κάνουν υποχωρήσεις που θα δώσουν την εικόνα ότι η Ελλάδα επιτυγχάνει νίκη.

Η διαπραγμάτευση της πλατείας. Την Τετάρτη ο μισός Σύριζα καλεί το λαό σε συγκεντρώσεις στις πλατείες. «Για να πάρουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας. Για να γκρεμίσουμε τη λιτότητα». Όταν παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας την αφαιρούμε από τα χέρια κάποιων άλλων, αυτών που τη διεκπεραιώνουν μέχρι τώρα, δηλαδή από την κυβέρνηση της χώρας. Εναντίον τίνος είναι λοιπόν αυτές οι συγκεντρώσεις;