Η κυβέρνηση της γειτονικής μας Τουρκίας συζητούσε με την Apple μια συμφωνία για τη διανομή στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης tablets με ενσωματωμένες τις παραδόσεις βασικών μαθημάτων, τις οποίες θα είχαν επεξεργαστεί επιτελεία από τους καλύτερους δασκάλους ώστε όλοι οι μαθητές να απολαμβάνουν το ίδιο υψηλό επίπεδο παράδοσης, που θα τη μελετούσαν στο σπίτι τους όχι μία, αλλά όσες φορές ήθελαν και σε όποιες ώρες. Κατόπιν, στη σχολική αίθουσα, θα γινόταν ό,τι προσφέρει ένα φροντιστήριο, ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη δυνατή αφομοίωση της ύλης – στο πλαίσιο του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη με το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ και κινήσεις πολιτών είναι αφετηρία για τη δημιουργία ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου διακυβέρνησης της χώρας. Είναι στρατηγική επιλογή μας η ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, η σύγκλιση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς. Σκοπός μας δεν είναι η αυτοδιάλυση των υφιστάμενων κομμάτων του προοδευτικού χώρου, αλλά η ενίσχυση της ταχείας μετεξέλιξης, ανανέωσης και συνεργασίας τους, με στόχο τη δημιουργία ενός ευρύτερου σχήματος.

Με στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, εκπροσώπους από κινήσεις της κεντροαριστεράς και ανένταχτες προσωπικότητες, συγκροτήθηκε η επιτροπή για την “ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας”.

Η επιτροπή θα έχει ως στόχο να οργανώσει πρωτοβουλίες, να ενισχύσει διεργασίες και να επιταχύνει το διάλογο σε ένα χώρο που μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις.

Το ονόματα της 25μελούς Επιτροπής

Ακούμε τις ηγεσίες των δύο “μεγάλων” κομμάτων και έχουμε λίγο μπερδευτεί. Πριν λίγες μέρες εψήφισαν και τα δύο κόμματα τη συμφωνία με την Ευρώπη (το 3ο μνημόνιο δηλαδή) και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, ο κος Τσίπρας μιλάει για παράλληλο πρόγραμμα. Δηλαδή για να καταλάβουμε. Το επίσημο πρόγραμμα της Κυβέρνησης του κου Τσίπρα, θα είναι το μνημόνιο, αλλά αυτός θα υλοποιεί (κρυφά;) κάποιο παράλληλο πρόγραμμα; Θα τρελαθούμε τελείως;

...Ο τέως πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ πρότεινε στην Κεντρική Επιτροπή να μην κατέβει το κόμμα στις εκλογές, αυτό θα ήταν το τέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Οι συλλογικές αποφάσεις πρέπει να τηρούνται. Οι ατομικές επιλογές είναι σεβαστές αλλά δεν αφορούν την ΔΗΜΑΡ. Η εκλογή της νέας ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ, Κ.Ε. και Προέδρου έγινε μόλις πριν τρεις μήνες, από το Συνέδριο του κόμματος, με συμμετοχή μεγάλου αριθμού συνέδρων από όλη την χώρα. Η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει ιδιοκτήτες, έχει συλλογικά όργανα και Πρόεδρο που εκλέγονται από το Συνέδριο.

Την Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη συναντήθηκαν μέλη κινήσεων πολιτών και στελέχη του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς και αποφάσισαν να συν-λειτουργήσουν με την ονομασία «ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» συμμετέχοντας ως τρίτη συνιστώσα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, καθώς και στις διαδικασίες του ιδρυτικού Συνεδρίου για ένα σύγχρονο φορέα της σοσιαλδημοκρατίας.

Στη συνάντηση εκλέχθηκε 30μελή προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή

Διαβάστε ολόκληρη την διακήρυξη

Με κάθε κόστος η χώρα πρέπει να βγει από την κρίση τάχιστα. Ο μέσος πολίτης δεν αντέχει άλλο χαμένο χρόνο, περαιτέρω αδιέξοδη επιβάρυνση στο εισόδημα και την περιουσία του, εγκλωβισμό σε επιδεινούμενη αγορά εργασίας και ανεπίστρεπτη εξάλειψη των ευκαιριών ισότιμης διεκδίκησης του μέλλοντος. Ο μέσος πολίτης δεν αντέχει άλλη απέλπιδα απαξία των προσπαθειών του, της δημιουργικότητας… της ίδιας της ζωής του. Με δεδομένο το πολιτικό πρόγραμμα που συγκροτεί το 3ο Μνημόνιο, το μέγα ζητούμενο αυτών των εκλογών μετατίθεται στην επιλογή του κόμματος που θα συμβάλει καταλυτικά στην άμεση και επιτυχημένη εφαρμογή του, επιτρέποντας την ταχύτερη δυνατή ανάκαμψη της οικονομίας.

ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΔΗΜ.ΑΡ μαζί με άλλες κινήσεις και συλλογικότητες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου σε αυτές τις εκλογές κάνουν ένα μικρό βήμα σε μια πορεία αντίστροφη του κατακερματισμού και της πολυδιάσπασης των πολιτικών δυνάμεων. Είναι η αρχή ενός εγχειρήματος που στόχο έχει τη δημιουργία ενός προοδευτικού πόλου με διακριτό στίγμα, τόσο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ένα εγχείρημα δύσκολο καθώς ο πολιτικός αυτός χώρος είναι κατά κάποιο τρόπο πολύπαθος. Ιστορικά σήκωσε πολύ μεγάλα βάρη στην υπόθεση διάσωσης της χώρας, της αποφυγής της άτακτης χρεωκοπίας και της εξόδου από την ευρωζώνη. Βάρη που δεν του αναλογούσαν στο σύνολό τους.

Είναι πρόδηλη η σημερινή προσπάθεια δικαιολόγησης ατομικών πολιτικών επιλογών μέσα από ανυπόστατα επιχειρήματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι 20 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ και 91 μέλη του κόμματος από τους εκατοντάδες Συνέδρους και τα πολύ περισσότερα μέλη της ΔΗΜΑΡ, αποφάσισαν να μην υπηρετήσουν τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος. Υπενθυμίζεται ότι μόνο στο πρόσφατο Συνέδριο, οι Σύνεδροι ξεπέρασαν τους 700 και εξέλεξαν Κ.Ε. 83 μελών. Ερήμην των αποφάσεων του κόμματος, μια ομάδα μελών και στελεχών αποφάσισε να υποτιμήσει τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες με μοναδικό στόχο τα διαπιστευτήρια για την στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η παρέμβαση των 111

Οι Ρηγάδες που γνωρίσαμε παλιά, είχαν ένα ιδιαίτερο προσόν που έκανε τη διαφορά τους απ’ όλους: Όταν οι υπόλοιποι (Κνίτες των Γκουλάκ, Μαοϊκοί των παγετώνων, αντιεξουσιαστές, «αυτόνομοι» κ.λ.π.), εκφράζαμε την πίστη μας σε βεβαιότητες, αυτοί διατύπωναν τη γνώμη τους ή την αμφιβολία τους. Που πάει να πει πως σε αντίθεση με όλους τους άλλους, ήταν οι μόνοι που δημιουργούσαν πολιτική.

Εκεί που είχαμε ησυχάσει για τον κίνδυνο του παράλληλου νομίσματος ακούμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μας μιλάει για το παράλληλο πρόγραμμα. Την ώρα - υποστηρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ - που θα υλοποιείται το Μνημόνιο θα τρέχει και η υλοποίηση ενός παράλληλου προγράμματος, το οποίο θα θυμίζει κάτι σαν Θεσσαλονίκη, αλλά δεν θα είναι Θεσσαλονίκη. Αυτό το κάτι σαν Θεσσαλονίκη θα κάνει ελαφρύτερο το Μνημόνιο, το οποίο βεβαίως εγγυώνται πως θα εφαρμόσουν μόνο αν είναι κυβέρνηση. Αν δεν είναι, τότε πάλι θα σηκωθούν τα φλάμπουρα του αντιμνημονιακού αγώνα; Μύλος ή παραμύθιασμα, όπως πολύ ορθά δήλωσε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος; Μάλλον και τα δυο. Αλλά τα χειρότερα έπονται.

Τελευταία, διάφοροι συστημικοί δημοσιογραφικοί οργανισμοί και αρκετοί φίλοι της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς διατείνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει και βλέπουν σ” αυτόν το πρόπλασμα ενός μεγάλου αριστερού ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Είναι όμως έτσι ή για μια ακόμα φορά οι επιθυμίες αφίστανται της πραγματικότητας; Κάποιες απαντήσεις σ” αυτό το ερώτημα ανιχνεύονται στα κείμενα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσιεύονται σποραδικά μετά την υπογραφή του τελευταίου μνημονίου.