Εκλογές ή δημοψήφισμα μόνο εφόσον γίνει σαφής η συμφωνία

-Η κυβέρνηση συμπληρώνει τρεις μήνες θητείας. Πώς κρίνετε την πορεία και το έργο της; Θεωρείτε ότι ανταποκρίνεται στις υψηλές προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί προεκλογικά;

Υπήρξαν, πράγματι, υψηλές προσδοκίες και ελπίδα από πολλές πλευρές. Βεβαίως η αντιμετώπιση των αντικειμενικών δεδομένων δεν σημαίνει συνέχιση των προηγούμενων πολιτικών.

Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση στην επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους. Η συμφωνία για τετράμηνη περίοδο επανεξέτασης του Προγράμματος ήταν θετική εξέλιξη. Είναι λάθος όμως η επικέντρωση σε θέματα επικοινωνιακής διαχείρισης και η υποτίμηση της ανάγκης να υπάρχει ταχύτητα στις διαπραγματεύσεις.

Στα θέματα εκτός της κεντρικής διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση πήρε νομοθετικές πρωτοβουλίες που είναι σε σωστή κατεύθυνση. Πιστεύουμε ότι άμεσα πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση, που δεν θα σηματοδοτήσουν επαναφορά στην πρότερη του Μνημονίου κατάσταση, αλλά πέρασμα σε ένα νέο υπόδειγμα με σύγχρονες προοδευτικές πολιτικές. Οι αλλαγές που έχουν δημοσιονομικό κόστος μπορούν να προωθούνται μόνον σταδιακά.

-Οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο και δείχνουν να έχουν κολλήσει. Πού αποδίδετε αυτήν την αδυναμία να κλείσει η συμφωνία;

Η απόσταση ανάμεσα στη συνέχιση ως έχει του Προγράμματος Προσαρμογής και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικειμενικά μεγάλη. Είναι αναγκαίο να βρεθεί κοινός τόπος με μια νέα συμφωνία που θα περιλαμβάνει την ουσιαστική μείωση του χρέους και τη σύνδεση της δημοσιονομικής προσαρμογής με την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, χωρίς η χώρα να παραιτείται από την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Η επαναδιαπραγμάτευση και ο έντιμος προωθητικός συμβιβασμός δεν είναι μια εύκολη και ατάραχη διαδικασία. Η παράταση της αβεβαιότητας και η ένταση κάνουν κακό και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

-Η αυξανόμενη ένταση των πιέσεων των δανειστών μπορεί να συνιστά μέρος σχεδίου έτσι ώστε να εξωθηθεί η κυβέρνηση είτε σε επώδυνα μέτρα, είτε ακόμη και να ανατραπεί;

Οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης φοβούνται το grexit, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν να επιτρέψουν την υλοποίηση ενός διαφορετικού υποδείγματος αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος που θα επενεργήσει πολιτικά και σε άλλες χώρες. Επιδιώκουν λοιπόν τη συνέχιση του ίδιου βασικά Προγράμματος.

Βάση της ελληνικής αντιπαράθεσης σε αυτήν την επιδίωξη δεν μπορεί να είναι μια γενική αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, αλλά η ταυτόχρονη παρουσίαση εκ μέρους της χώρας μας ενός διαφορετικού και ρεαλιστικού σχεδίου για τη δημοσιονομική προσαρμογή. Σε αυτήν την κατεύθυνση υπάρχουν δυνατότητες συμμαχιών εντός και εκτός Ε.Ε. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαράδεκτο για την Ευρώπη η διαπραγμάτευση να διεξάγεται υπό καθεστώς χρηματοδοτικού εκβιασμού και ασφυξίας της χώρας.

-Εσείς συμφωνείτε με τις «κόκκινες γραμμές» του πρωθυπουργού; Μέχρι ποιου σημείου πρέπει να επιμείνει;

Πιστεύουμε ότι η χώρα πρέπει να έχει ως «κόκκινη γραμμή» την απαίτηση για την εφαρμογή μιας νέας διαδικασίας συγκερασμού των θέσεων αφενός της Ελλάδας και αφετέρου των άλλων κρατών-μελών -όπως εκφράζονται από την πολιτική βούληση των εκλεγμένων κυβερνήσεών τους- ώστε μέσα από τις ευρωπαϊκές λειτουργίες να υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή προωθητική λύση. Αυτή η «κόκκινη γραμμή» εκφράζεται μέσα από ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο που περιλαμβάνει αλλαγή της πολιτικής λιτότητας, ουσιαστική ελάφρυνση των βαρών του χρέους και μέτρα χρηματοοικονομικής υποβοήθησης για την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Στο πλαίσιο αυτό θα γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση καλούνται να σταθμίσουν την πορεία και τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης σε συγκεκριμένους τομείς.

-Αρκετοί υπουργοί αναφέρονται πάντως στο ενδεχόμενο της ρήξης. Διαπραγματευτική απειλή ή μία από τις εναλλακτικές σε περίπτωση αδιεξόδου;

Το ενδεχόμενο ρήξης πρέπει να αποκλειστεί και από τις δύο πλευρές. Η εντολή που έχει λάβει η ελληνική κυβέρνηση είναι η αλλαγή πολιτικής εντός ευρώ και όχι «η ηρωική έξοδος». Υποχρέωση των ευρωπαϊκών θεσμών και των κρατών-μελών είναι να συνυπολογίσουν την εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού. Ταχύτερα λοιπόν προς έναν έντιμο προωθητικό συμβιβασμό.

-Εχει νόημα η συζήτηση περί εκλογών ή δημοψηφίσματος;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σαφή υποστήριξη από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού για διαπραγμάτευση και νέα συμφωνία, με την Ελλάδα εντός ευρωζώνης. Γι” αυτό και δεν βλέπω τον λόγο να γίνουν εκλογές ή δημοψήφισμα με σκοπό να ενισχυθεί η διαπραγματευτική δύναμη έναντι των εταίρων. Σε κάθε περίπτωση όμως η προσφυγή στη λαϊκή βούληση μπορεί να γίνει μόνο με αποσαφηνισμένο το τοπίο σε ό,τι αφορά τη συμφωνία με τους εταίρους.

-Αν σας ζητηθεί, θα στηρίξετε με πιο συγκεκριμένο τρόπο την κυβερνητική προσπάθεια;

Ως Δημοκρατική Αριστερά τοποθετούμαστε έναντι της κυβερνητικής πολιτικής με κριτήρια τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και την προοδευτική απάντηση στην κρίση. Η κυβέρνηση έχει τη στήριξή μας στον βαθμό που επαναδιαπραγματεύεται με συγκεκριμένες και ρεαλιστικές εναλλακτικές θέσεις και ταυτόχρονα προωθεί στο εσωτερικό της χώρας ένα πρόγραμμα αναγκαίων εκσυγχρονισμών, δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και κοινωνικά δίκαιων αλλαγών.

-Τον άλλο μήνα πρόκειται να πραγματοποιηθεί το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, όπου έχετε δηλώσει ότι θα ολοκληρωθεί η προεδρία σας. Την ίδια ώρα οι διεργασίες στον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού πυκνώνουν και γίνονται συζητήσεις ενοποίησης των σκόρπιων σήμερα δυνάμεων. Τι να περιμένουμε;

Από 22 έως 24 Μαΐου πραγματοποιούμε το συνέδριό μας. Δεν θα είμαι υποψήφιος για την ηγεσία. Παραμένω στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και της συλλογικής πολιτικής δράσης της ΔΗΜΑΡ προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας.

Ομως με το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ, το ΠΟΤΑΜΙ έχουμε διαφορές που δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε για ενιαίο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, πολύ δε περισσότερο για δημιουργία ενιαίου φορέα. Αλλωστε, στον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού αναφέρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν βεβαίως περιθώρια κοινών δράσεων ή και συνεργασιών, όμως αυτό συναρτάται με τον βαθμό που αυτές οι δυνάμεις θα διαφοροποιηθούν από τις προηγούμενες συντηρητικές πολιτικές, θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό και θα τάσσονται υπέρ των ουσιαστικών προοδευτικών αλλαγών.