Η Δημοκρατική Αριστερά από την αρχή της πολιτικής της διαδρομής κατέστησε σαφές ότι την ενδιαφέρει, εργάζεται και οραματίζεται την ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δηλαδή την συνεργασία και την συμπόρευση με όλες τις δυνάμεις των προοδευτικών πολιτών που μπορούν και θέλουν να συμφωνήσουν σ’ ενα Σχέδιο Κοινωνικής και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας, στη βάση μιας βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς για να πετύχει πρέπει να γίνει χωρίς ηγεμονισμούς και ιδιοκτήτες αλλά και χωρίς αποκλεισμούς.

Σήμερα οι γερμανοί πολίτες εκλέγουν την κυβέρνησή τους. Εκλέγουν όμως και τον άτυπο ηγέτη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το βάρος της Γερμανίας αποδείχτηκε τόσο μεγάλο στη διάρκεια της κρίσης ώστε να αξίζει να κρατήσουμε στη μνήμη μας την ημερομηνία της 22ας Σεπτεμβρίου.

Οι σημερινές εκλογές στη Γερμανία θα καθορίσουν πολλά πράγματα για την Ευρώπη και την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αυτή θα είναι η τελευταία θητεία της Μέρκελ στην καγκελαρία και οι αποφάσεις της θα βασίζονται πλέον σε σημαντικό βαθμό στην υστεροφημία που θέλει να οικοδομήσει και στον μελλοντικό ρόλο που θα διεκδικήσει να έχει στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Ο νεκρός αντιφασίστας Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι και η δολοφονική επίθεση κατά μελών του ΚΚΕ στα Πέραμα μεγαλώνουν επικίνδυνα τον κύκλο αίματος στη χώρα και απειλούν τη Δημοκρατία και την ομαλότητα. Η Δημοκρατία πρέπει να αμυνθεί. Ολα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να συμφωνήσουν στη συγκρότηση ενός μετώπου υπεράσπισης της ομαλότητας και της Δημοκρατίας, απέναντι στους δολοφόνους νεοναζιστές. Καμία πολιτική διαφορά και αντίθεση δεν πρέπει να εμποδίσει την ενότητα απέναντι στο «απόλυτο κακό». Η εφαρμογή των νόμων, η ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, που ματαίωσαν κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας και η εξάρθρωση των παρακρατικών μηχανισμών της Χρυσής Αυγής πρέπει άμεσα να υπάρξουν. Η απομόνωσή της σε καθημερινό επίπεδο, πολιτικά και κοινωνικά, είναι δημοκρατική υποχρέωση.

Ηταν Φεβρουάριος του 2013 όταν ο Μαρκ Μαζάουερ, στο αμφιθέατρο του Deree, αναλύοντας το φαινόμενο της ανόδου της Χρυσής Αυγής, υπογράμμισε: «Πολλοί πολιτικοί υποτιμούν την άνοδό της και τη θεωρούν παροδικό φαινόμενο.

Ο θάνατος από μαχαιριά οπαδού της Χρυσής Αυγής θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα. Απαιτεί σιωπή. Αν δεν σταματήσει ο ορυμαγδός δεν είναι δυνατό να ακουστεί το τρομακτικά απειλητικό μήνυμα που στέλνει αυτός ο νεκρός.

Το ένα πρόβλημα είναι η «πολιτική βία».

Καθρεφτίζεται κάθε ημέρα στον λόγο που εκφωνείται στο Κοινοβούλιο ή στα μέσα ενημέρωσης. Και όχι μόνον από τους χυδαίους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής.

Στο δημόσιο διάλογο για το μέλλον της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας έχω πολλές φορές χρησιμοποιήσει τον όρο Κεντροαριστερά. Το έχω κάνει μόνο και μόνο για την οικονομία του διαλόγου, μια που αυτός ο όρος έχει πλέον καθιερωθεί στην πολιτική μας συζήτηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αρκετοί συμπολίτες μας αναπολούν ακόμα τις... χρυσές μέρες και ονειρεύονται ότι, όταν βγούμε από την κρίση, θα είμαστε εκεί που ήμασταν πριν μπούμε! Ονειρεύονται δηλαδή την επιστροφή στην Ελλάδα της φοροδιαφυγής, της αδιαφάνειας και των σκανδάλων, την Ελλάδα της φούσκας και του «δεν πληρώνω», που τόσο... εύστοχα εκπροσώπησε για λίγο το ομώνυμο κίνημα.

Πολύ συχνά τίθεται το ερώτημα πώς είναι δυνατό να λαμβάνονται τόσο λανθασμένες, τόσο κακές αποφάσεις από τα όργανα της Ενωσης (ΕΕ) αλλά και από την τρόικα (κατά τα δύο τρίτα θεσμός της ΕΕ και κατά το ένα τρίτο του ΔΝΤ), ιδιαίτερα για τη διαχείριση της κρίσης σε χώρες - μέλη αλλά και ευρύτερα.

Πώς σηκώνεται ένας άνθρωπος και τρέχει μέσα στη νύχτα, με το αυτοκίνητό του, για να καρφώσει ένα μαχαίρι στην καρδιά ενός συμπολίτη του; Τι σκεφτόταν τη στιγμή που βύθιζε τη λεπίδα στη σάρκα ενός αγνώστου;

Τι ακριβώς πρέπει να κάνει το πολιτικό σύστημα για να αναχαιτίσει το κακό που προοιωνίζεται η δράση της Χρυσής Αυγής για την ομαλότητα στον δημόσιο βίο και την κοινωνία;

Ώς τώρα ακούγαμε θεωρίες: να τεθεί εκτός νόμου, να θεωρηθεί ένοπλη οργάνωση, να κηρυχθεί εγκληματική συμμορία - παλαιότερα κάποιος πρότεινε να μην υπολογίζονται οι ψήφοι της στη Βουλή.