Κατά τον όγδοο αιώνα μ.Χ. η τιμή προς τις εικόνες ξέφυγε και έγινε λατρεία. Το φαινόμενο αυτό οδήγησε σε κάποιου είδους ειδωλολατρεία.

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η διέλευση των υπουργών-υφυπουργών της κυβέρνησης από όλα τα κανάλια της TV είναι εντυπωσιακή. Όλοι μα όλοι, σε όλες τις πρωϊνές εκπομπές έκαναν την εμφάνισή τους. Ήταν πραγματικά μία καλά οργανωμένη διαδικασία. Ο λόγος τους σοβαροφανής, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο, κοινότυπος, με επαναλήψεις, διαβεβαιώσεις, και...στοιχήματα. Τίποτε το καινούργιο, το ριζοσπαστικό, το ουσιαστικά μεταρρυθμιστικό δεν ελέχθη κατά την διάρκεια των συνεντεύξεων. Οι αναφορές τους ήταν διαπιστώσεις, υπολεπτομέρειες, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό των ακροατών, επιδερμική παράθεση γνωστών γεγονότων, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής διάθεσης. Και όλα είχαν την γνωστ

Οι πολιτικές εξελίξεις είναι και θα είναι πυκνές και αποτελούν μια πρόκληση για το κόμμα μας. Δεν θα μας περιμένουν. Οι εξελίξεις θα τρέξουν ιδιαίτερα μετά τις εκλογές στη Γερμανία, 22 Σεπτέμβρη, που θα αποδεσμεύσουν τις διαπραγματεύσεις στην Ε.Ε. για την αντιμετώπιση του χρέους των κρατών, της ύφεσης, την τραπεζική Ένωση, την οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Ενώ στο εσωτερικό της χώρας η φθινοπωρινή περίοδος θα εμφανίσει με ένταση τα προβλήματα της οικονομίας και τα κοινωνικά προβλήματα ύστερα από 5 χρόνια ύφεσης.

Μεθόδευση ακύρωσης ενεργειών για εφαρμογή νησιωτικής πολιτικής καταγγέλλει σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ η οποία με επικεφαλής τον πρόεδρο του κόμματος Φώτη Κουβέλη κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου σημειώνοντας ότι «στη διακηρυγμένη πολιτική της κυβέρνησης γίνεται συχνή αναφορά στη δέσμευση για εκπόνηση και εφαρμογή νησιωτικής πολιτικής με βάση την επιταγή του Συντάγματος, αλλά και για γενικότερους προφανείς αναπτυξιακούς και εθνικούς λόγους».

Η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό με το που ακούς το όνομα Λεωνίδας Κύρκος (σαν σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τον θάνατό του) είναι η ακάματη προσπάθειά του έως το τέλος της ζωής του για την ανανέωση του κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος στη χώρα μας. O «τελευταίος μεγάλος» αριστερός ήταν και παραμένει ταυτισμένος με την έννοια της ανανέωσης της Αριστεράς και της διαρκούς προσαρμογής της στις νέες συνθήκες. Εξού και οι ριζοσπαστικές τομές που έκανε, πολλές φορές με προσωπικό κόστος (βλ. την παρουσίαση του καθηγητή Στ. Τσακυράκη, «ΝΕΑ» 24/8/2013).

Καυτό ζήτημα είναι το πρόγραμμα διαθεσιμότητας και η προσπάθεια υπουργών και βουλευτών να σώσουν την προσωπική τους εκλογική πελατεία. Όλη η εκπαιδευτική κοινότητα ανάστατη συζητάει για λίστες ονομάτων που αλλάζουν συνεχώς στην προσπάθεια να σωθούν τα «δικά μας παιδιά».

Ο δημόσιος διάλογος που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα σχετικά με την ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς αποτυπώνει με πρόδηλη επίταση, αλλά και με εξαιρετικά ευρύ ορίζοντα, την ανάγκη διαμόρφωσης ενός σοβαρού και υπεύθυνου προοδευτικού μεταρρυθμιστικού πόλου ως την εναλλακτική πολιτική πρόταση απέναντι στη διαφαινόμενη επικυριαρχία του νέου διπολισμού Ν.Δ. ΣΥΡΙΖΑ. Ο διάλογος αυτός εντάθηκε μετά την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την τρικομματική κυβέρνηση, καθώς και μέσα από την κινητικότητα πολιτικών σχηματισμών, ομάδων και προσώπων που αναζητούν μια νέα συγκολλητική ουσία κεντροαριστερής προοπτικής.

«Αν δεν θες να κάνεις κάτι, φτιάξε μια επιτροπή», συνήθιζε να λέει ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η ρήση του θα μπορούσε να αφορά όσα συμβαίνουν τελευταία στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Μια σειρά από επιτροπές φτιάχνονται και ξαναφτιάχνονται, αυτοακυρώνονται πριν ξεκινήσουν, συζητήσεις επί συζητήσεων γίνονται σε σπίτια και ταβέρνες, άρθρα περί Κεντροαριστεράς γεμίζουν σελίδες στον Τύπο και στο Διαδίκτυο.

Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά είναι αναγκαία, διότι η κρίση που μας μαστίζει ανέδειξε το ημιτελές του έργου της. Από τη σκοπιά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης παρατηρώντας, η Κεντροαριστερά, ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση, δεν έδωσε με συνέπεια τη μάχη της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης της χώρας για να εξασφαλίσει τη βιώσιμη χρηματοδότηση του σύγχρονου κράτους πρόνοιας.

Την Τετάρτη 28 Αυγούστου κλείνουν δύο χρόνια από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου, προσώπου που καθόρισε τη φυσιογνωμία και, εν πολλοίς, τις πολιτικές επιλογές της ανανεωτικής Αριστεράς την εποχή της Μεταπολίτευσης. Πρόσωπο που παρακολούθησε ενεργά (και συχνά διωκόμενος) τη μεταπολεμική περιπέτεια της χώρας, υπήρξε κριτικός σε πολλές κεντρικές επιλογές της Αριστεράς, άφησε παρακαταθήκη ένα σύντομο σημείωμα προτού πεθάνει στο οποίο τόνιζε: «Φεύγω, σας χαιρετώ όλους, και εσάς που πορευτήκαμε μαζί και εσάς τους άλλους της κάθε φορά αντίπερα όχθης, και έχω μόνο ένα να σας πω: σύγκρουση ιδεών· όχι βία και μισαλλοδοξία που δεν οδηγούν πουθενά»

Το Λύκειο είναι ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής εκπαίδευσης. Έχει εδώ και χρόνια μετατραπεί σε προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκχωρώντας στα φροντιστήρια ακόμα και το ρόλο της προετοιμασίας των παιδιών για τις πανελλαδικές εξετάσεις.Οι προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας για το Νέο Λύκειο έχουν έντονο ιδεολογικό συντηρητικό και αναχρονιστικό στίγμα ως προς το περιεχόμενο των σπουδών και είναι άτολμες , συγκεχυμένες και αντιφατικές ως προς το σκέλος της οργάνωσής τους.

Κάποιες ισχνές ενδείξεις ότι η ραγδαία πτωτική πορεία της ελληνικής οικονομίας άρχισε να ανακόπτεται δίνουν πρόσφατα στοιχεία: Ο ετήσιος ρυθμός μείωσης του ΑΕΠ εμφανίζεται ηπιότερος το δεύτερο τρίμηνο του έτους σε σύγκριση με το πρώτο (4,6% έναντι 5,6%). Συγκρίσεις ανά συνεχόμενο τρίμηνο δεν δημοσιεύθηκαν, αλλά αναλυτές εκτιμούν ότι ίσως για πρώτη φορά μέσα σε τρία χρόνια είχαμε ένα τρίμηνο όπου η οικονομία δεν συρρικνώθηκε, αντίθετα αυξήθηκε ελαφρά (κατά 0,1%).

Δύο χρόνια χωρίς τον Λεωνίδα. Χωρίς τη φυσική παρουσία του Λεωνίδα.

Γιατί οι ιδέες του, οι αντιλήψεις του, οι πολιτικές του αναλύσεις, επιβεβαιώνονται καθημερινά από μια πραγματικότητα που είναι ολοένα πιο άσχημη, ολοένα πιο αδιέξοδη.