Η βασική λειτουργία της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας περιορίζεται στις επιθεωρήσεις στο περιβάλλον (σε κάθε δραστηριότητα, δημόσια ή ιδιωτική, για τη λειτουργία της οποίας απαιτείται –και- περιβαλλοντική αδειοδότηση), την ενέργεια (μόνον στον έλεγχο του θεσμού των Πιστοποιητικών Ενεργειακής Απόδοσης των κτηρίων), στη δόμηση (εποπτεία του θεσμού των ελεγκτών δόμησης) και στα αυθαίρετα (σε συνεργασία με τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις).

Η γενική αντίληψη πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δουλειά μου ξεκινούσε με την παραδοχή ότι οι έλεγχοι αποτελούν εργαλείο προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά, ταυτόχρονα, είναι και αναπτυξιακό εργαλείο.

Ξεκινάω από μια εκτίμηση και τρεις διαπιστώσεις. Η εκτίμηση είναι ότι στις αρχές του 2014 η Τρόϊκα θα εγκρίνει ακόμα μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η οποία θα σχετίζεται με το ύψος του επιτοκίου, την περίοδο χάρητος καθώς και ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους που έχουν στην κατοχή τους οι άλλες χώρες της ευρωζώνης. Τυπικά, προϋπόθεση για την αναδιάρθρωση είναι να εμφανιστεί πλεόνασμα στον ισολογισμό του 2013 αλλά νομίζω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι ακόμα και με ένα μικρό έλλειμμα το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Άλλωστε το ΔΝΤ επιθυμεί σφοδρά την απεμπλοκή από τόσο από το Ελληνικό όσο και από το ευρωπαϊκό πρόβλημα και η ενδεχόμενη αναδιάρθρωση μπορεί να αποτελέσει την τελευταία πράξη ενός έργου το οποίο μάλλον δεν έχει στεφθεί με επιτυχία.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί τη μεταρρύθμιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης βασικό πυλώνα για τη συνολική μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης ως μοχλού για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την πρόοδο. Οι μαθητές της τεχνολογικής εκπαίδευσης σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Η χώρα μας οφείλει να επενδύσει στη Βαθμιαία Δημόσια Τεχνολογική Εκπαίδευση αν θέλει να συνδέσει την εκπαίδευση με την ανάπτυξη.

Μιλάμε σήμερα για το πολυνομοσχέδιο. Δεν πρέπει όμως να χάσουμε τη μεγάλη εικόνα: Την πορεία του προγράμματος προσαρμογής. Την κατάσταση της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας. Τις γενικότερες προοπτικές ανάκαμψης της Ελλάδας.Βλέποντας κανείς συνολικά την πορεία της χώρας, δεν μπορεί να εφησυχάζει. Σίγουρα αυτόν τον ένα χρόνο η χώρα σταθεροποιήθηκε. Η χρεοκοπία και η έξοδος από την ευρωζώνη αποτράπηκαν. Ήταν μια δύσκολη πορεία. Βγήκε όμως η χώρα από την κρίση; Ανάσανε η κοινωνία; ΌΧΙ.

Σήμερα Ιούλης του 2013 και έχοντας συμπληρώσει 3 ολόκληρα χρόνια βαθειάς οικονομικής ύφεσης και δημοκρατικής παλινδρόμησης, βρισκόμαστε μπροστά στο τραγικό γεγονός, το μέλλον των δημοκρατικών διαδικασιών στο τόπο μας, να φαντάζει ιδιαίτερα δυσοίωνο. Ακριβώς γι’ αυτό, σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση έχει ιδιαίτερη σημασία η ανάδειξη μέσα από την κοινωνία, εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα μπορέσει να κατανοήσει τη συγκεκριμένη πραγματικότητα και να την αναδείξει σε ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, προτείνοντας και προκρίνοντας εκείνες τις πολιτικές που θα δείξουν το δρόμο της διεξόδου.

Σημαντικότερα Πεπραγμένα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας για την περίοδο: Αύγουστος 2012 – Ιούνιος 2013

•Σχεδιασμός και Κατάρτιση του Αναπτυξιακού Προγραμματισμού 2014-2020.Προετοιμασία της Στρατηγικής για την Έρευνα και Καινοτομία – Διαμόρφωση κατευθύνσεων Αναπτυξιακού Προγραμματισμού για την Νέα Προγραμματική Περίοδο.Διαβούλευση με τις περιφέρειες για την Ανάπτυξη Στρατηγικής για την Έξυπνη Εξειδίκευση (RIS3), συμμετοχή στα Αναπτυξιακά Συνέδρια των Περιφερειών, επιτόπιες επισκέψεις και συζητήσεις με τις Περιφερειακές Αρχές. Διαβούλευση με Υπουργεία και εκπροσώπους του παραγωγικού Τομέα.

Είναι από κάθε άποψη εντυπωσιακό. Κανένας δήμαρχος λ.χ. δεν θέλει την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας ή τα σχολεία να μένουν αφύλαχτα. Είτε δεξιός, είτε αριστερός, είτε ανένταχτος, είτε οτιδήποτε άλλο είναι…

Φαντάζομαι ότι δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι, δέσμιοι «κακών συνδικαλιστών και πελατειακών σχέσεων» ή ότι έχουν μειωμένη αντίληψη των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα.

Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση για πρώτη φορά στη χώρα ολοκληρωμένης στρατηγικής και αναπτυξιακής πολιτικής που να καλύπτει το σύνολο της νησιωτικής Ελλάδας με βάση τη συνταγματική επιταγή (άρθρα 101 και 106) ήταν ο βασικός στόχος που ανέλαβε να υλοποιήσει η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (ΓΓΑΙΝΠ) στη περίοδο από τον Αύγουστο 2012 μέχρι σήμερα. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος ύπαρξης της σήμερα μετά τη σταδιακή ενίσχυση των περιφερειακών δομών της χώρας και ιδιαίτερα με πρόσφατη διοικητική διάρθρωση της χώρας με αιρετές Περιφέρειες, ισχυρούς Δήμους και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Την πραγματικότητα δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς!

Το πολύ-πολύ να χώσει το κεφάλι του στην άμμο, σαν τη στρουθοκάμηλο, για να μην την βλέπει... Και η πραγματικότητα λέει πως η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά και ένα σημαντικό μέρος όσων στήριξαν την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ, αυτά τα τρία χρόνια, δεν επιδοκίμασαν την αποχώρησή της από την κυβέρνηση.

Η Αλέκα είναι μια καλή φίλη, ανθρωπολόγος. Σπουδαγμένη στα καλύτερα πανεπιστήμια, με πτυχία και μεταπτυχιακά, προς το τέλος του διδακτορικού της έπρεπε και αυτή όπως όλοι να βγάλει τα προς το ζην. Έκανε λοιπόν αυτό που κάνουν οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι: έναρξη επαγγέλματος προκειμένου να μπορεί να αναλαμβάνει εργασίες/έρευνες «με το μπλοκάκι». Γράφτηκε και στον ΟΑΕΕ ως όφειλε. Τον πρώτο χρόνο της «επιχειρηματικής» της σταδιοδρομίας τα πράγματα πήγαν σχετικά καλά.

Αποχωρώντας από την κυβέρνηση μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, η ΔΗΜΑΡ έπραξε το αυτονόητο. Ήταν η μόνη υπεύθυνη αριστερή στάση. Εξάλλου ο κ. Σαμαράς την ώθησε προς την έξοδο, προσφέροντάς της ως μόνη εναλλακτική λύση μιαν εξευτελιστική αποδοχή πραξικοπηματικών τετελεσμένων. Η ΔΗΜΑΡ επιβεβαίωσε ότι, σε αντίθεση με το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, και παρά τα όποια προβλήματά της, δεν έχει μεταλλαχθεί σε έναν μηχανισμό κατανομής υπουργικών και άλλων θέσεων, αλλά εξακολουθεί να έχει τις δημοκρατικές ευαισθησίες, αξιοπρέπεια και αντανακλαστικά που (πρέπει να) χαρακτηρίζουν την Αριστερά.

Ένα νέο, μικρού εκλογικού ποσοστού και χωρίς κυβερνητική εμπειρία αριστερό κόμμα συνέβαλε στη διάσωση της χώρας με τη συμμετοχή του σε ένα τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα πραγματοποιώντας ένα ιστορικό άλμα και γενναίες υπερβάσεις. Η Δημοκρατική Αριστερά συνεισέφερε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο στην κυβέρνηση προσφέροντας χείρα βοηθείας, τόσο προς το ΠΑΣΟΚ για να απογαλακτισθεί (πρόσκαιρα;) από το επιβαρημένο κυβερνητικό του παρελθόν, όσο και προς τη Νέα Δημοκρατία για να αποσείσει ευκολότερα το αντί-μνημονιακό παρελθόν της. Το πράξαμε αυτό έχοντας πλήρη συνείδηση της απόφασής μας για τη συγκρότηση της κυβέρνησης που στόχευε στην παραμονή της χώρας στο ευρώ και, σε τελική ανάλυση, στη σωτηρία της.