Οι πάντες στροβιλίζονται σήμερα στον τυφώνα της καταστροφικής ανευθυνότητας της πρότασης του ΓΑΠ και της άλογης, αντιδημοκρατικής, αντιφατικής θέσης της ηγεσίας της Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή ηγεσία άδραξε την ευκαιρία, προφανώς ερμηνεύοντας κατά βούληση την κίνηση του ΓΑΠ, και πιέζει πλέον με διλήμματα “μέσα ή έξω από την Ε.Ε.” για την αποδοχή από μέρους της Ελληνικής κοινωνίας της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου “όπως έχει” και την αποδοχή των συνοδευτικών πολιτικών όρων λειτουργίας της δημοκρατίας μας για την υλοποίηση της.

Δεν δίνουμε ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν περιοριζόμαστε όμως σ’ αυτό. Δεν περιοριζόμαστε στο όχι. Θα είμαστε εδώ με συγκεκριμένες, συστηματικές, επίμονες προσπάθειες, προτάσεις και διεκδικήσεις, να συνεισφέρουμε προκειμένου να προωθηθούν εκείνες οι πολιτικές που είναι δυνατόν να στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και να οδηγούν τη χώρα σε πορεία διεξόδου. Και όλα αυτά πάντοτε με την επισήμανση ότι αποτελεί σταθερό στόχο μας η παραμονή της χώρας, η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη. Εμείς δεν είμαστε εισηγητές της αναχώρησης της χώρας από την Ε.Ε. Εκεί σ’ αυτό το υπό διαμόρφωση πολιτικό ολοκλήρωμα πρέπει να δίνουμε συστηματικά τη μάχη προόδου της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας.

Τελικά η συμμετοχή της ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ στην νέα κυβέρνηση ενόχλησε περισσότερο τους προοδευτικούς πολίτες και τα προοδευτικά κόμματα στην Ευρώπη- με πρώτη την Γαλλία που ξέρει – παρά στην χώρα μας. Εδώ τα αντανακλαστικά έχουν αμβλυνθεί και από την λάου-λάου πολιτική του κ. Καρατζαφέρη και από την πολιτική και ηθική νομιμοποίηση που απλόχερα και συστηματικά του προσφέρανε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με την συζήτηση (για την δήθεν «κρίση») για την στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς έναντι της κυβέρνησης. Όσοι επέμεναν κατά την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς την περασμένη Πέμπτη να δοθεί ψήφος ανοχής («παρών») απ’ τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου, είναι σχεδόν οι ίδιοι που επέμεναν να υπερψηφιστεί η όποια κυβέρνηση θα προέκυπτε απ’ τις εν εξελίξει τότε ζυμώσεις, την προπερασμένη Δευτέρα το βράδυ! Μια κυβέρνηση που παραλίγο θα ήταν κυβέρνηση Πετσάλνικου, ή και κυβέρνηση Κακλαμάνη!

Κανένα σώμα δεν μπορεί να ζήσει κατάκοιτο, αγκυλωμένο και βυθισμένο στην ακινησία λες και πρωταγωνιστεί στην ταινία «Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας». Φαίνεται όμως ότι η ακινησία παρουσιάζεται ως πρόταση οικονομικού πολιτισμού, η ανεργία ως δεδομένη κατάσταση και η παρακμή ως η οικονομική πρόταση που θα σώσει το σώμα της οικονομίας.

Οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού υποστηρίζουν ότι το σώμα της ελληνικής οικονομίας έχει πολύ λίπος, δεν είναι αθλητικό, δεν τρέχει, δεν κολυμπάει, δεν παίζει, δεν δημιουργεί, δεν σκέφτεται και ότι σταμάτησε να συλλογάται.

Ο εκπρόσωπος τύπου του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος(PSF), Benoît Hamon, είπε ότι είναι συγκλονισμένος από τη σύνθεση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας στην Ελλάδα στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι της άκρας δεξιάς, δίπλα σε μέλη του ΠΑΣΟΚ, μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς .
Και προσέθεσε: «Είναι απαράδεκτο να φαντάζεται κανείς ότι το μέλλον μιας χώρας στη ζώνη του ευρώ περνά μέσω κυβερνήσεων εθνικής ενότητας που ενσωματώνουν την άκρα δεξιά. (...) Δεν βλέπω πώς η ενσωμάτωση της άκρας δεξιάς θα φέρει μια καλύτερη λύση στο πρόβλημα ».

Αγαπητέ σ. Ψαριανέ, σου εκφράζω την άποψή μου δημόσια γιατί μας αφορά όλους, σχετικά με την δήλωσή σου στο “Bήμα”.
Η ύπαρξη του εγχειρήματος της Δ.Α. οφείλεται και σε σένα, αποτελείς μέλος της ηγετικής ομάδας, ως βουλευτής και ως υποψήφιος στην Αττική στις περιφερειακές εκλογές, που σου προσδίδει μεγαλύτερη ευθύνη.
Αν κατανοώ καλά τη δήλωση σου, λες ότι η απόφαση της Κ.Ε. είναι πρόταση προς την Κοινοβουλευτική ομάδα.
Σαφώς και δεν είναι έτσι, η απόφαση της Κ.Ε., είναι απόφαση που δεσμεύει το κόμμα στο σύνολό του.

Μπορεί να μας σώσει ο αξιόλογος Λουκάς Παπαδήμος; Αυτό θα ήθελε και αυτό φαίνεται να ελπίζει ο μυθικός πια «μέσος Έλληνας». Εμπεδώθηκε χωρίς καμιά προσπάθεια η πεποίθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό, καταρτισμένο και ικανό πρόσωπο που ο λόγος του ακούγεται με προσοχή εκεί όπου παίζεται η τύχη μας.

Είναι γνωστό ότι οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τη συγκεκριμένη στιγμή που πραγματοποιούνται τη διάθεση του εκλογικού σώματος, δεν βγάζουν κυβερνήσεις, ούτε πρωθυπουργούς. Τα κόμματα κάνουν το ταμείο τους στις κάλπες. Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες καταγράφουν μία ευρεία κοινωνική αποδοχή του Πρωθυπουργού και σε μικρότερο βαθμό της κυβέρνησής του. Και ήταν αναμενόμενο.

Έτσι δεν προκαλούν καμία κατάπληξη τα υψηλά ποσοστά αποδοχής του νέου πρωθυπουργού που εμφανίστηκαν στις χθεσινές δημοσκοπήσεις.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, «το σύγχρονο ελληνικό κράτος προκάλεσε απελπισία» στον Χ. Ράιχενμπαχ, τον γερμανό επικεφαλής της «ομάδας κρούσης» (task force) που συνέστησε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (έπειτα από ελληνικό αίτημα) για την υποβοήθηση της διαδικασίας εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης της ελληνικής διοίκησης.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε το 2008 ως χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ γρήγορα μετατράπηκε σε κρίση της πραγματικής οικονομίας και εξελίχθηκε σε δημοσιονομική κρίση στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες.

Τα κόμματα εξουσίας τελικώς τα κατάφεραν. Διεσύρθησαν. Το ΠΑΣΟΚ γιατί είχε τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος που αναστάτωσε τη χώρα και την Ευρώπη, την οποία εγκατέλειψε ύστερα από τα ταπεινωτικά τελεσίγραφα που επέδωσαν Μέρκελ και Σαρκοζί στον Γ. Παπανδρέου.