Οι δηλώσεις της καγκελαρίου της Γερμανίας, ότι η προηγούμενη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση δεν έπρεπε να δεχθεί την Ελλάδα στην ευρωζώνη, επαναφέρει το ζήτημα της συμμετοχής των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών στη νομισματική ένωση.

Το εντυπωσιακό 30% που συγκέντρωσαν στον πρώτο γύρο οι συνδυασμοί της αριστεράς στην Αττική αναζωπύρωσε τη συζήτηση για το θέμα της ενότητας. «Αν ενωνόταν η ελληνική αριστερά στις εκλογές, θα είχε αλλάξει σωτήρια το πολιτικό σκηνικό» αποφαίνεται ο καθηγητής Σπ. Μαρκέτος («Το Βήμα», 14-11-2010).

Η υπέρ-κομματικοποίηση των εκλογών δεν απέδωσε κάτι περισσότερο από την περιορισμένη συσπείρωση στους κομματικούς συνδυασμούς των δύο μεγάλων κομμάτων. Τα εκατέρωθεν διλήμματα του δικομματισμού δεν εμπόδισαν τη μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων προς συνδυασμούς πολιτικής διαφωνίας ή την αποχή. Ούτε έδωσαν οι κάλπες πολιτική εξουσιοδότηση στην κυβερνητική πολιτική και τα άδικα μέτρα του μνημονίου, όπως αυθαίρετα ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ούτε όμως και ευνόησαν με καθοριστικό τρόπο την τακτική της ΝΔ.

Το θέμα των πρόωρων εκλογών είναι πάντα υπαρκτό. Τα νέα οικονομικά μέτρα που φαίνεται ότι θα πάρει η κυβέρνηση, θα φέρουν ξανά κοντά τις εκλογές. Εκτιμώ ότι το 2011 θα είναι εκλογική χρονιά. Στην εκτίμηση για τις πρόωρες ή μη εκλογές πρέπει να συνυπολογίζεται και η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σήμερα δοκιμάζεται από τον γερμανικό οικονομικό ηγεμονισμό και τη διασπασμένη, επί της ουσίας, πολιτική της.

Oταν έμαθε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς πρότεινε για υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων τον κ. Γ. Καμίνη εξεπλάγη, όπως λέει, αλλά μπόρεσε να ερμηνεύσει την πρόταση γνωρίζοντας και τον κ. Κουβέλη και τον κ. Καμίνη. Γνωριμία «εκ γενετής» η μία, αφού ο κ. Φ.Κουβέλης είναι πατέρας της· γνωριμία «θεσμικού χαρακτήρα» η άλλη, αφού είχε γνωρίσει τον κ. Καμίνη στο πλαίσιο της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όπου η ίδια είναι τακτικό μέλος και ο Συνήγορος του Πολίτη εκπροσωπείται σε αυτό το όργανο.

Πολύ πιο σκληρός από όσο σχεδιαζόταν αρχικά είναι ο προϋπολογισμός που κατέθεσε την Πέμπτη στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Τετραπλάσια από όση είχε προβλεφθεί στο Μνημόνιο για το 2011 είναι η «δημοσιονομική προσαρμογή», δηλαδή η μείωση του ελλείμματος, που επιδιώκεται τώρα: 2% του ΑΕΠ αντί 0,5%, 5 δισ. ευρώ αντί 1,5 δισ.. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι θα επαληθευθεί η κυβερνητική εκτίμηση για το φετεινό έλλειμμα στο 9,4% του ΑΕΠ.

Στο Δουβλίνο βρίσκονται από προχθές πολυμελείς αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Το απόγευμα της Παρασκευής πια ο πρωθυπουργός της χώρας Μπράιαν Κόουαν παραδέχθηκε ότι οι συζητήσεις για τη διάσωση της ιρλανδικής οικονομίας έχουν ξεκινήσει «εποικοδομητικά».

Με την έναρξη των διαπραγματεύσεων Ιρλανδίας - τρόικας έκλεισε άλλο ένα κεφάλαιο της κρίσης στην Ευρωζώνη - το ευρώ ανατιμήθηκε ξανά, τα spreads σταθεροποιούνταν, η Πορτογαλία που βαλλόταν από τις αγορές έδειχνε ανακουφισμένη - ώσπου να ανοίξει το επόμενο.

Όλα τα δεδομένα μάς δείχνουν ότι η ενίσχυση της απόρριψης, της ρευστότητας, της κινητικότητας, της αναζήτησης νέων δρόμων είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά των αντιφατικών πολιτικών διεργασιών της Ελλάδας της δημοσιονομικής κρίσης. Τα ανέδειξαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Η αποτυχία του σχεδίου Σαμαρά για κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο συνυπάρχει με τη μεγάλη υποχώρηση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ, που είδε κεντρικές του επιλογές να απορρίπτονται - στην Πάτρα, στον Πειραιά.

...Οφείλουμε να αφουγκραστούμε την κοινωνία, πρωταρχικά τις κινήσεις πολιτών και όσα κινήματα πόλεων αναπτύσσονται, να γνωρίσουμε τις ανάγκες τους και να μπολιάσουμε τη σκέψη και δράση μας με ιδέες, προτάσεις αλλά και πρακτικές τους.
Εμείς ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, νοιώθουμε την ανάγκη και την υποχρέωση για ένα άνοιγμα ενός πολύπλευρου και συστηματικού διαλόγου με τους πολίτες που επέλεξαν ή επιλέγουν το λευκό το άκυρο ή την αποχή.

Σοβαρές διεργασίες εξελίσσονται στο ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο που προκαλούν όλο και πιο μεγάλη πίεση στη Γερμανίδα καγκελάριο να εγκαταλείψει την εκβιαστική πολιτική της σε βάρος των χρεωμένων χωρών. Πιο αποφασιστικός ο Στρος Καν (ναι, του ΔΝΤ) κάλεσε θες την Ευρωπαϊκή Ένωση να υιοθετήσει "μια στρατηγική κοινής ανάπτυξης" και να "σπάσει τις αλυσίδες της αδύναμης ανάπτυξης". Είπε τη μεγάλη αλήθεια ότι "ένα ενιαίο ευρωπαϊκό όραμα απουσιάζει στην πράξη σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική πολιτική, τις εσωτερικές ανισορροπίες και την αγορά εργασίας".

Οι εκλογές τελείωσαν και μάλλον ως παρένθεση φαντάζουν . Η χώρα επέστρεψε στις μεγάλες της δυσκολίες σε ένα εφιαλτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Και ταυτόχρονα το παρελθόν της είναι εδώ.

Όσοι περάσαμε έξω από το πολυτεχνείο το καθιερωμένο τριήμερο βομβαρδιστήκαμε και πάλι με τον ξύλινο λόγο του ΚΚΕ στο διαπασών. Του ΚΚΕ που ως κόμμα, ας σημειωθεί η ιστορική αλήθεια, ήταν τότε εχθρικό στην εξέγερση του Νοέμβρη.

Το διαχρονικό πλέον άσμα του Δ. Σαββόπουλου για τον χειμώνα ετούτο που άμα τον πηδήξουμε θα καθαρίσουμε για άλλα 10 χρόνια συνοψίζει με τον πιο δραματικό τρόπο την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και αυτή που μας περιμένει, όπως αποτυπώθηκε και στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε στη Βουλή. Οσοι λοιπόν είχαν την ψευδαίσθηση ότι η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί με τη συνηθισμένη δόση σφιξίματος και μερικά μπαλώματα στον ξεχαρβαλωμένο κρατικό μηχανισμό, καλό θα είναι να προσαρμοστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην οδυνηρή πραγματικότητα που θα βιώσουμε...