Ο άγριος Φεβρουάριος
Κώστας Καλλίτσης, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2018-12-02
Αυτό που βρίσκεται μπροστά στη μύτη μας και δυσκολευόμαστε να το δούμε, είναι η επικείμενη δεύτερη μετά-το-Μνημόνιο-αξιολόγηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η αξιολόγηση θα δημοσιοποιηθεί τον Φεβρουάριο – σε λιγότερες από 80 ημέρες. Αν είναι αρνητική, η χώρα μας θα κινδυνεύσει να συρθεί, πάλι, στα βράχια.
Αυτό το ρίσκο αναλαμβάνει το πολιτικό σύστημα, όταν ρέπει σε έναν ανήθικο ανταγωνισμό πρόσκαιρων παροχών και κούφιων υποσχέσεων πελατειακού χαρακτήρα. Εξηγούμαι:
Τυπικά, από την αξιολόγηση θα εξαρτηθεί αν θα μας δοθεί η πρώτη δόση (600 εκατ. ευρώ) από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες (5 δισ. ευρώ). Ωστόσο, αυτό που ουσιαστικά διακυβεύεται είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτή τη δόση. Μια αρνητική αξιολόγηση θα στείλει διεθνώς το μήνυμα ότι η χώρα εκτροχιάστηκε από τη συμφωνημένη πορεία και θα πυροδοτήσει αλυσωτές, επώδυνες συνέπειες: Οι διεθνείς αγορές θα αγριέψουν, οι αποδόσεις του 10ετούς ομολόγου εύκολα θα εκτιναχθούν στο 6% ή 7%, η δυνατότητα να βγούμε στις διεθνείς αγορές θα θεωρηθεί μηδενική, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους θα τεθεί, πάλι, υπό αμφισβήτηση. Διά ταύτα: Η αξιολόγηση πρέπει να είναι θετική – πάση θυσία.
Δυστυχώς, μέσα σε μια «ωραία ατμόσφαιρα» γενικής παραζάλης, κάνουμε όλα όσα θα έπρεπε να αποφύγουμε προκειμένου να είναι θετική η αξιολόγηση του Φεβρουαρίου. Με το δικό μας χέρι, με δική μας πρωτοβουλία, γράφουμε όλα όσα προσφέρονται να στοιχειοθετήσουν μια αρνητική αξιολόγηση. Κάνουμε ό,τι πρέπει για να πάνε στράφι οι θυσίες μιας 8ετίας, να τιναχθούν στον αέρα όσα με δάκρυα και αίμα έχουν επιτευχθεί.
Η ηγετική κυβερνητική ομάδα σύρει τον χορό. Μέσα στην κυβέρνηση, αυτός ο πυρήνας του οικονομικού επιτελείου, που κατανοεί τα ρίσκα και αντιστέκεται σε μια προεκλογική κραιπάλη, γίνεται αντικείμενο επιθετικών διαρροών ως ο «εσωτερικός εχθρός» που εμποδίζει να ξεδιπλωθούν οι πολιτικές των «πολύ αριστερών», φίλων-του-λαού-πολιτευτών. Η αντιπολίτευση προπαγανδίζει ένα σύνολο παροχών με δημοσιονομικό κόστος που εκτιμάται στα 5-6 δισ. ευρώ και, με μια φωνή, προτείνει (όχι τη μεταρρύθμιση αλλά την) κατάργηση του «νόμου Κατρούγκαλου» – μια ενέργεια που, από μόνη της, αρκεί για να γίνει αρνητική η δεύτερη αξιολόγηση. Και κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης επιλέγουν να αντιλαλούν ή να υπερακοντίζουν τις υποσχέσεις του ενός ή του άλλου, αποφεύγοντας να κάνουν τη δουλειά τους: Να θέτουν σε όλους το κρίσιμο ερώτημα, «πού θα βρείτε τα λεφτά;».
Φεβρουάριος 2019, το κρίσιμο ορόσημο. (Σε ζοφερό περιβάλλον: Τον Ιανουάριο η Ε.Ε. θα κινήσει τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος εις βάρος της Ιταλίας, τον Μάρτιο έρχεται το Brexit, κάπου ανάμεσα θα παιχτεί η τύχη της συμφωνίας για το Μακεδονικό και θα ανοίξει το Κυπριακό). Αν το περάσουμε επιτυχώς, θα διατηρήσουμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε τη σκληρή προσπάθεια για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ενίσχυση του κόσμου της εργασίας –με διαρθρωτικές παρεμβάσεις, όχι με συγκυριακές μεταφορές εισοδήματος. Αν όχι, κατεβαίνουμε πίστα – σε κάτι σαν το «2010».
Αυτό το ρίσκο αναλαμβάνει το πολιτικό σύστημα, όταν ρέπει σε έναν ανήθικο ανταγωνισμό πρόσκαιρων παροχών και κούφιων υποσχέσεων πελατειακού χαρακτήρα. Εξηγούμαι:
Τυπικά, από την αξιολόγηση θα εξαρτηθεί αν θα μας δοθεί η πρώτη δόση (600 εκατ. ευρώ) από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες (5 δισ. ευρώ). Ωστόσο, αυτό που ουσιαστικά διακυβεύεται είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από αυτή τη δόση. Μια αρνητική αξιολόγηση θα στείλει διεθνώς το μήνυμα ότι η χώρα εκτροχιάστηκε από τη συμφωνημένη πορεία και θα πυροδοτήσει αλυσωτές, επώδυνες συνέπειες: Οι διεθνείς αγορές θα αγριέψουν, οι αποδόσεις του 10ετούς ομολόγου εύκολα θα εκτιναχθούν στο 6% ή 7%, η δυνατότητα να βγούμε στις διεθνείς αγορές θα θεωρηθεί μηδενική, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους θα τεθεί, πάλι, υπό αμφισβήτηση. Διά ταύτα: Η αξιολόγηση πρέπει να είναι θετική – πάση θυσία.
Δυστυχώς, μέσα σε μια «ωραία ατμόσφαιρα» γενικής παραζάλης, κάνουμε όλα όσα θα έπρεπε να αποφύγουμε προκειμένου να είναι θετική η αξιολόγηση του Φεβρουαρίου. Με το δικό μας χέρι, με δική μας πρωτοβουλία, γράφουμε όλα όσα προσφέρονται να στοιχειοθετήσουν μια αρνητική αξιολόγηση. Κάνουμε ό,τι πρέπει για να πάνε στράφι οι θυσίες μιας 8ετίας, να τιναχθούν στον αέρα όσα με δάκρυα και αίμα έχουν επιτευχθεί.
Η ηγετική κυβερνητική ομάδα σύρει τον χορό. Μέσα στην κυβέρνηση, αυτός ο πυρήνας του οικονομικού επιτελείου, που κατανοεί τα ρίσκα και αντιστέκεται σε μια προεκλογική κραιπάλη, γίνεται αντικείμενο επιθετικών διαρροών ως ο «εσωτερικός εχθρός» που εμποδίζει να ξεδιπλωθούν οι πολιτικές των «πολύ αριστερών», φίλων-του-λαού-πολιτευτών. Η αντιπολίτευση προπαγανδίζει ένα σύνολο παροχών με δημοσιονομικό κόστος που εκτιμάται στα 5-6 δισ. ευρώ και, με μια φωνή, προτείνει (όχι τη μεταρρύθμιση αλλά την) κατάργηση του «νόμου Κατρούγκαλου» – μια ενέργεια που, από μόνη της, αρκεί για να γίνει αρνητική η δεύτερη αξιολόγηση. Και κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης επιλέγουν να αντιλαλούν ή να υπερακοντίζουν τις υποσχέσεις του ενός ή του άλλου, αποφεύγοντας να κάνουν τη δουλειά τους: Να θέτουν σε όλους το κρίσιμο ερώτημα, «πού θα βρείτε τα λεφτά;».
Φεβρουάριος 2019, το κρίσιμο ορόσημο. (Σε ζοφερό περιβάλλον: Τον Ιανουάριο η Ε.Ε. θα κινήσει τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος εις βάρος της Ιταλίας, τον Μάρτιο έρχεται το Brexit, κάπου ανάμεσα θα παιχτεί η τύχη της συμφωνίας για το Μακεδονικό και θα ανοίξει το Κυπριακό). Αν το περάσουμε επιτυχώς, θα διατηρήσουμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε τη σκληρή προσπάθεια για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ενίσχυση του κόσμου της εργασίας –με διαρθρωτικές παρεμβάσεις, όχι με συγκυριακές μεταφορές εισοδήματος. Αν όχι, κατεβαίνουμε πίστα – σε κάτι σαν το «2010».