Μιλώντας με Ελληνες της διασποράς

Μιλώντας με Ελληνες της διασποράς που έχουν κατακτήσει κορυφαίες θέσεις στο επιστημονικό και επιχειρηματικό διεθνές στερέωμα και που η ανιδιοτελής προσφορά τους βεβαιώνει ότι αγαπούν την Ελλάδα, τους ακούω να απορούν: Η πατρίδα μας είναι μια ασφαλής χώρα, μέλος του ΝΑΤΟ, της Ευρωζώνης, κανείς δεν φοβάται να επενδύσει σε αυτήν. Δεν υποφέρει από την τρομοκρατία, που ταλανίζει άλλες χώρες. Εχει ικανοποιητικές και σχετικά νέες υποδομές. Το κλίμα και το περιβάλλον της είναι μοναδικά – ποιος δεν θα ήθελε να εργαστεί σε αυτήν; Διαθέτει καλά μορφωμένους και καταρτισμένους νέους. Γιατί, άραγε, να συμβιβαζόμαστε με τη μιζέρια το ΑΕΠ να είναι μόνο 180 δισ. ευρώ, ενώ με αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι διπλάσιο και τριπλάσιο;..

Ξέρεις (όλοι ξέρουμε) πόσο δίκιο έχουν. Και αρχικά νιώθεις αμηχανία. Μερικές φορές ντρέπεσαι να τους εξηγείς τα πώς και τα γιατί αυτής της μιζέριας – γιατί ίσως η εξήγηση ακουστεί σαν δικαιολόγησή της, ενώ αυτό που εκείνοι θέλουν να πουν και να ακούσουν είναι τι πρέπει να γίνει, ότι μπορεί να γίνει και τελικά ότι θα γίνει, η πατρίδα μας θα ξεκολλήσει, θα φύγει μπροστά. Ούτε θέλεις να ψαλιδίσεις την αισιοδοξία τους. Αντίθετα, ακούγοντάς τους, ανεπαίσθητα αρχίζεις να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο –σαν δίπλα στην απαισιοδοξία της γνώσης να πλασάρεται η αισιοδοξία της θέλησης για μια νέα θέση της χώρας στον κόσμο. Και εύχεσαι να υπήρχε ένα μέσο που θα μετέδιδε σε ολόκληρη τη χώρα, σε ζωντανή σύνδεση, την αισιοδοξία και την εθνική αυτοπεποίθηση που ακτινοβολούν.

Ακούς τους συμπατριώτες μας να μιλούν με θαυμασμό γιατί η πατρίδα μας κατάφερε να παραμείνει στην Ευρωζώνη – περνώντας διά πυρός και σιδήρου. Γιατί κατάφερε, σε οκτώ χρόνια, να ολοκληρώσει ένα σύνολο σκληρών και καταιγιστικών μεταρρυθμίσεων που επί δεκαετίες καθυστερούσαν (και σε αυτό διέφερε από άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια…) και προβλέπουν με βεβαιότητα ότι θα γίνουν και όλες όσες (μη επώδυνες) απομένουν, σε κράτος, Δικαιοσύνη, εκπαίδευση, θεσμούς. Σημειώνουν ότι η οικονομία έπιασε πάτο, σημειώνει ελαφρά ανοδικούς ρυθμούς, μετασχηματίστηκε και ενισχύθηκαν τα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά, αποκαταστάθηκε η δημοσιονομική ισορροπία. Η Ελλάδα, λένε, είναι μια ισχυρή χώρα, μία από τις 35 πλουσιότερες του κόσμου, διαθέτει ισχυρές συμμαχίες, είναι μια χώρα που τη σέβονται σε όλον τον κόσμο. Τώρα, με τη συμφωνία για το Μακεδονικό, επιβεβαιώνει ότι είναι μια δύναμη ειρήνης, ανάπτυξης και σταθερότητας. Αυτά είναι ισχυρή βάση για την αυριανή οικονομική εκτόξευσή της.

Αρκεί να μη χύσουμε το γάλα. Οι συνομιλητές μου στέκονται με σεβασμό στο γεγονός ότι, παρ’ όλα όσα υπέστη, η κοινωνία άντεξε, και χαρακτηρίζουν την κοινωνική ειρήνη, τα τελευταία 4 χρόνια, εντυπωσιακή. Για ένα ανησυχούν: Μήπως η εκτός μέτρου κομματική αντιπαράθεση, η ενίσχυση του εθνικισμού και τα παρεπόμενα του εκλογικού κύκλου την υπονομεύσουν. Αν υπονομευθεί η κοινωνική ηρεμία, μετά τις εκλογές μπορεί εύκολα να γίνει πισωγύρισμα. Και η πατρίδα μας –λένε– δεν πρέπει να χάσει τη νέα ευκαιρία που η ίδια, με αίμα και ανέργους, δημιούργησε.