Στην Αττική δεν έχουμε δει ακόμα το πραγματικό πρόβλημα

"Είναι μια σειρά από παράγοντες που μπορούμε, εμπειρικά μιλώντας κυρίως, να πούμε ότι επηρεάζουν και έχουν ως αποτέλεσμα τη μετάδοση του κορωνοϊού παρά το λοκντάουν. Ο πρώτος είναι ότι η μετάδοση γίνεται στα σπίτια μεταξύ των οικογενειών. Ο δεύτερος είναι ότι ο κόσμος συναντιέται στα σπίτια. Κάτι που πέρσι τον Μάρτιο ήταν πολύ σπάνιο, σήμερα είναι κανόνας, κυρίως γιατί πλέον οι άνθρωποι έχουν κουραστεί μη βλέποντας φως στην άκρη του τούνελ. Παράλληλα, ο δημόσιος λόγος έχει χάσει την αξιοπιστία του από τις συνεχείς αστοχίες και τις αναντίστοιχες με τη σοβαρότητα της κατάστασης τοποθετήσεις. Τρίτος παράγοντας είναι ότι δεν έχει γίνει η παραμικρή παρέμβαση για να αποτραπεί ο συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου τα πράγματα είναι όπως ήταν πάντα.

Τέταρτος λόγος αυξημένης μεταδοτικότητας του κορωνοϊού είναι τα ανύπαρκτα μέτρα πρόληψης ή προειδοποίησης στους μαζικούς χώρους χειρωνακτικής κυρίως εργασίας. Πέμπτος, η τηλεργασία, η οποία εφαρμόζεται μεν, αλλά όχι στον βαθμό που δηλώνεται. Επιπλέον αυτά τα δύο τελευταία έχουν άμεση σχέση με την ελλειμματική επιτήρηση, διότι δεν είναι δουλειά του ΕΟΔΥ να πηγαίνει στις επιχειρήσεις αλλά του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Επίσης, έκτος παράγοντας είναι τα σούπερ μάρκετ, που με βιβλιογραφικά πλέον δεδομένα είναι εστία υπερμετάδοσης του ιού τον καιρό του λοκντάουν, ενώ έβδομος παράγοντας είναι η άγνωστης έντασης επίδραση ή συμβολή των μεταλλαγμένων στελεχών του κορωνοϊού, καθώς, όπως ήδη γνωρίζουμε από τη Μεγάλη Βρετανία, έχουν αυξημένη δυνατότητα μετάδοσης.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες παίζουν ρόλο στη συνέχιση της μετάδοσης και την αύξηση των κρουσμάτων, γιατί τα μέτρα ήταν πάντα κάθετα. Με το κύριο ερώτημα που τίθεται κάθε φορά να είναι πόσο σκληρά ή λιγότερο σκληρά θα είναι, αντί να συζητάμε πόσο αποτελεσματικά ή κρίσιμα ήταν αυτά που ήδη έχουν ληφθεί ώστε να βγουν τα σχετικά συμπεράσματα. Για παράδειγμα, το μέτρο ʼμην πηγαίνεις στο βουνόʼ τι σημαίνει;"

Επίσης σχολιάζοντας τη μονοθεματική προσήλωση, εδώ και ένα χρόνο, στο λοκντάουν παρά την αποτυχία πρόσθεσε: «Θεωρούμε δηλαδή πως, επειδή δούλεψε πέρσι το λοκντάουν με διασπορά μηδενική στην κοινότητα, θα δουλεύει για πάντα», όμως ο κόσμος αυτά τα αντιλαμβάνεται και χάνει οποιαδήποτε ελπίδα έχει.

"Συμπερασματικά μιλώντας για τη συνέχιση της μετάδοσης του ιού παρά το λοκντάουν, αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας της κόπωσης των πολιτών, της αναξιοπιστίας των μηνυμάτων και, τέλος, της έλλειψης ειδικής μέριμνας σε χώρους - εστίες υπερμετάδοσης. Επιπλέον η έλλειψη αξιόπιστων στοιχείων δεν επιτρέπει την έγκαιρη παρέμβαση. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται η επιδημιολογική επιτήρηση, την οποία κρίνουν ως απαραίτητη οι επιστήμονες για να υπάρξει πολιτικός σχεδιασμός και στρατηγική".

Ρωτώντας περισσότερες πληροφορίες τον καθηγητή για το τι ακριβώς σημαίνει «επιδημιολογική επιτήρηση», εξήγησε ότι είναι «ένα σχέδιο με βάση το οποίο πας σε συγκεκριμένα μέρη, σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα και κάνεις δειγματοληψίες, δηλαδή ελέγχεις τον πληθυσμό», όχι όμως όπως γίνεται σήμερα, με επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, «πάμε σε μια πλατεία, για να βλέπει ο κόσμος ότι κινούμαστε». Υπάρχουν συγκεκριμένοι μέθοδοι που εφαρμόζονται για το κάθε πότε πας και πού ώστε να είναι τα δείγματα που λαμβάνεις αντιπροσωπευτικά. Όλα αυτά τα στοιχεία μπαίνουν σε ένα σέρβερ και βλέπεις την κινητικότητα της πανδημίας σε εθνικό επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική και πολιτική αντιμετώπισης. Ωστόσο οι κυβερνήσεις -όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στη Δύση- δεν το κάνουν. Ο λόγος είναι ότι έχει κόστος γιατί χρειάζεται ανθρώπους.

Επιπλέον ο κ. Καλομενίδης εξήγησε ότι δεν είναι επιστημονικά αποδεκτό να μπερδεύονται στον συνολικό αριθμό τα rapid με τα μοριακά τεστ, γιατί άλλη απόδοση έχει το rapid test και άλλη το μοριακό.

Στην ερώτηση, τέλος, αν εκτιμά ότι τα νέα μέτρα θα έχουν αποτέλεσμα απάντησε ότι δεν βλέπει κάποια διαφορά στη λογική τους, ενώ εξέφρασε την έντονη ανησυχία του γιατί δεν φαίνεται να έχουν κάποια σημαντική συμβολή στον περιορισμό της πανδημίας. Αν τα νέα μέτρα ελήφθησαν για να περιορίσουν τις εικόνες στον Άλιμο, μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, αλλά η συμβολή που θα έχει αυτό στην εξέλιξη της πανδημίας θα είναι ελάχιστη. «Ανησυχώ ότι στην Αττική δεν έχουμε δει ακόμα το πραγματικό πρόβλημα» είπε και πρόσθεσε, κλείνοντας, ότι η όλη συζήτηση πως «ο Μάρτιος μπορεί να είναι κάτι άλλο παρά ένας πολύ αγχωτικός μήνας είναι ανεδαφική».