Ποια περιβαλλοντική πολιτική; - Ποια αναπτυξιακή πολιτική;
Ασημίνα Ξηροτύρη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-05-11
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε το αποκορύφωμα της σύγχυσης, της σύγκρουσης και του λαϊκισμού των κυβερνητικών στελεχών στα θέματα περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής. Ακούσαμε τα γνωστά ευχολόγια από τον πρωθυπουργό στην προχθεσινή εκδήλωση για "την κλιματική αλλαγή, χωρίς ανάληψη ευθυνών από τον ίδιο και τους αρμόδιους υπουργούς για την κατάσταση στη χώρα.
Πρόσφατη όμως είναι η απόφαση-καταδίκη του ΟΗΕ για την αποπομπή της χώρας από τους μηχανισμούς του πρωτοκόλλου του Κιότο και ας προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση το ΥΠΕΧΩΔΕ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η χώρα έχει ήδη παραβιάσει τις δεσμεύσεις της για αύξηση των εκπομπών ρύπων, αφού η αύξηση ξεπερνά σήμερα το 34% και γίνεται πλέον άπιαστο όνειρο η δέσμευσή της στην Ε.Ε. για περαιτέρω μείωση των εκπομπών κατά 20% έως το 2020, 20% εξοικονόμηση ενέργειας, 20% συμμετοχή των ΑΠΕ στην κατανάλωση ενέργειας.
Δυστυχώς η κατάσταση θα χειροτερεύει αφού η χώρα εξακολουθεί να παρουσιάζει μεγάλη εξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα.
Απουσιάζει ένας κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός με ικανό χρονικό ορίζοντα και μία αποτελεσματική πολιτική και εθνικό σχέδιο, εξειδικευμένο κατά τομέα για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Στα πολλαπλά αδιέξοδα της ενεργειακής πολιτικής η κυβέρνηση προβάλλει τις συμφωνίες των αγωγών, αβέβαιο πότε και πόσο θα ωφελήσουν ενεργειακά τη χώρα και προχθές άνοιξε τη συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια, χαρακτηρίζοντας ως πράσινη ενέργεια !
Στρίβειν δια του αρραβώνα ή προσαρμογή στο διεθνές πυρηνικό λόμπυ ;
Κατηγορηματικό ήταν πάντα το όχι του ελληνικού λαού στην πυρηνική ενέργεια, γιατί ούτε ανανεώσιμη και φιλική στο περιβάλλον είναι, παραμένει άλυτο και καταστροφικό για το περιβάλλον το πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων, ενώ το κόστος της εγκατάστασης και κυρίως της ασφάλειας για τις ανθρώπινες ζωές, την καθιστά παντελώς απαγορευτική στις σεισμογενείς περιοχές, όπως η δική μας.
Επί της ουσίας όμως όλα τα παραπάνω και γενικότερα η διαμόρφωση αναπτυξιακής διαδικασίας που να προτάσσει τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες, ουδόλως απασχολούν τα κυβερνητικά στελέχη.
Μας απασχολούν όμως εμάς. Το θέμα της Ισόρροπης Ανάπτυξης της χώρας με βάση την αειφορία και την κοινωνική συνοχή, με μακρόπνοο δημοκρατικό και χωροταξικό σχεδιασμό, αποτελεί μία από τις βασικές συνιστώσες της πολιτικής και της δράσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Στη δράση αυτή εντάσσεται και η εκδήλωση του ΣΥΝ την Δευτέρα 12 Μαϊου, όπου το Τμήμα : "Περιφερειακής Ανάπτυξης - Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων" έχει προγραμματίσει :
- Την ιδρυτική του Ολομέλεια, για να συζητηθούν ο σκοπός, η οργάνωση-συγκρότηση και ο προγραμματισμός και
- Την ανοιχτή συζήτηση για το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, το οποίο έπρεπε προ πολλού να αποτελεί το βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη της χώρας με κυρίαρχους τους όρους "προστασία του περιβάλλοντος" , "κοινωνική συνοχή" και "ισόρροπη κατανομή των ωφελειών" .
Το σχέδιο όμως που κατατέθηκε δεν έχει την πολιτική βούληση, δεν προωθεί γενναίες ρυθμίσεις, στερείται ουσιαστικών προτάσεων για να αρθούν τα πολλαπλά προβλήματα στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και σε μία ισόρροπη κατανομή των ωφελειών.
Κύριος κορμός του παραμένει το στρεβλό αναπτυξιακά και κοινωνικά αποτέλεσμα της μέχρι σήμερα προγραμματικής διαδικασίας, όσον αφορά τους πόλους ανάπτυξης (Αθήνα- και ολίγον Θεσσαλονίκη), την περιβαλλοντική και οικιστική πολιτική, την Περιφερειακή δομή και τη σχέση Κράτους και Αυτοδιοίκησης.
Παραμένοντας δέσμιο των νεοφιλελεύθερων πολικών, προτάσσει τον στόχο της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας έναντι όλων των άλλων, όπως και τους στόχους της εκμετάλλευσης των φυσικών και πολιτιστικών πόρων, έναντι αυτού της διαφύλαξής τους.
Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν αναδεικνύεται παρά μόνο στα λόγια. Δεν υπάρχουν οι ποσοτικοί δείκτες για τη διάσταση των κρίσιμων προβλημάτων, ούτε η πολιτική για την προστασία των υδατικών πόρων, την στρατηγική αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής σε συνδυασμό με την ενεργειακή πολιτική, την προστασία των φυσικών και δασικών οικοσυστημάτων, την ανάδειξη του πολιτιστικού πλούτου της χώρας.
Η εκτός σχεδίου, αυθαίρετη δόμηση δεν υπάρχει ως αυτοτελές θέμα, όταν στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων σε όλα τα επιμέρους πεδία και είναι απόλυτα αναγκαίο το Εθνικό Χωροταξικό να περιλαμβάνει σαφείς επιλογές και χρονοδιάγραμμα για την οριστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης .
Εντελώς συγκεχυμένη είναι η πολιτική του για την αγροτική ανάπτυξη, την ύπαιθρο και τη γεωργική γη, όταν αυτά για τη χώρα μας είναι οι βασικοί οικονομικοί και ταυτόχρονα περιβαλλοντικοί πόροι, που η συνύπαρξή τους θα έπρεπε να κατευθύνεται από ένα Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, που υπηρετεί την Αειφορία.
Πρόσφατη όμως είναι η απόφαση-καταδίκη του ΟΗΕ για την αποπομπή της χώρας από τους μηχανισμούς του πρωτοκόλλου του Κιότο και ας προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση το ΥΠΕΧΩΔΕ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η χώρα έχει ήδη παραβιάσει τις δεσμεύσεις της για αύξηση των εκπομπών ρύπων, αφού η αύξηση ξεπερνά σήμερα το 34% και γίνεται πλέον άπιαστο όνειρο η δέσμευσή της στην Ε.Ε. για περαιτέρω μείωση των εκπομπών κατά 20% έως το 2020, 20% εξοικονόμηση ενέργειας, 20% συμμετοχή των ΑΠΕ στην κατανάλωση ενέργειας.
Δυστυχώς η κατάσταση θα χειροτερεύει αφού η χώρα εξακολουθεί να παρουσιάζει μεγάλη εξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα.
Απουσιάζει ένας κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός με ικανό χρονικό ορίζοντα και μία αποτελεσματική πολιτική και εθνικό σχέδιο, εξειδικευμένο κατά τομέα για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Στα πολλαπλά αδιέξοδα της ενεργειακής πολιτικής η κυβέρνηση προβάλλει τις συμφωνίες των αγωγών, αβέβαιο πότε και πόσο θα ωφελήσουν ενεργειακά τη χώρα και προχθές άνοιξε τη συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια, χαρακτηρίζοντας ως πράσινη ενέργεια !
Στρίβειν δια του αρραβώνα ή προσαρμογή στο διεθνές πυρηνικό λόμπυ ;
Κατηγορηματικό ήταν πάντα το όχι του ελληνικού λαού στην πυρηνική ενέργεια, γιατί ούτε ανανεώσιμη και φιλική στο περιβάλλον είναι, παραμένει άλυτο και καταστροφικό για το περιβάλλον το πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων, ενώ το κόστος της εγκατάστασης και κυρίως της ασφάλειας για τις ανθρώπινες ζωές, την καθιστά παντελώς απαγορευτική στις σεισμογενείς περιοχές, όπως η δική μας.
Επί της ουσίας όμως όλα τα παραπάνω και γενικότερα η διαμόρφωση αναπτυξιακής διαδικασίας που να προτάσσει τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες, ουδόλως απασχολούν τα κυβερνητικά στελέχη.
Μας απασχολούν όμως εμάς. Το θέμα της Ισόρροπης Ανάπτυξης της χώρας με βάση την αειφορία και την κοινωνική συνοχή, με μακρόπνοο δημοκρατικό και χωροταξικό σχεδιασμό, αποτελεί μία από τις βασικές συνιστώσες της πολιτικής και της δράσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Στη δράση αυτή εντάσσεται και η εκδήλωση του ΣΥΝ την Δευτέρα 12 Μαϊου, όπου το Τμήμα : "Περιφερειακής Ανάπτυξης - Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων" έχει προγραμματίσει :
- Την ιδρυτική του Ολομέλεια, για να συζητηθούν ο σκοπός, η οργάνωση-συγκρότηση και ο προγραμματισμός και
- Την ανοιχτή συζήτηση για το Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, το οποίο έπρεπε προ πολλού να αποτελεί το βασικό εργαλείο για την ανάπτυξη της χώρας με κυρίαρχους τους όρους "προστασία του περιβάλλοντος" , "κοινωνική συνοχή" και "ισόρροπη κατανομή των ωφελειών" .
Το σχέδιο όμως που κατατέθηκε δεν έχει την πολιτική βούληση, δεν προωθεί γενναίες ρυθμίσεις, στερείται ουσιαστικών προτάσεων για να αρθούν τα πολλαπλά προβλήματα στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον και σε μία ισόρροπη κατανομή των ωφελειών.
Κύριος κορμός του παραμένει το στρεβλό αναπτυξιακά και κοινωνικά αποτέλεσμα της μέχρι σήμερα προγραμματικής διαδικασίας, όσον αφορά τους πόλους ανάπτυξης (Αθήνα- και ολίγον Θεσσαλονίκη), την περιβαλλοντική και οικιστική πολιτική, την Περιφερειακή δομή και τη σχέση Κράτους και Αυτοδιοίκησης.
Παραμένοντας δέσμιο των νεοφιλελεύθερων πολικών, προτάσσει τον στόχο της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας έναντι όλων των άλλων, όπως και τους στόχους της εκμετάλλευσης των φυσικών και πολιτιστικών πόρων, έναντι αυτού της διαφύλαξής τους.
Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν αναδεικνύεται παρά μόνο στα λόγια. Δεν υπάρχουν οι ποσοτικοί δείκτες για τη διάσταση των κρίσιμων προβλημάτων, ούτε η πολιτική για την προστασία των υδατικών πόρων, την στρατηγική αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής σε συνδυασμό με την ενεργειακή πολιτική, την προστασία των φυσικών και δασικών οικοσυστημάτων, την ανάδειξη του πολιτιστικού πλούτου της χώρας.
Η εκτός σχεδίου, αυθαίρετη δόμηση δεν υπάρχει ως αυτοτελές θέμα, όταν στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων σε όλα τα επιμέρους πεδία και είναι απόλυτα αναγκαίο το Εθνικό Χωροταξικό να περιλαμβάνει σαφείς επιλογές και χρονοδιάγραμμα για την οριστική κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης .
Εντελώς συγκεχυμένη είναι η πολιτική του για την αγροτική ανάπτυξη, την ύπαιθρο και τη γεωργική γη, όταν αυτά για τη χώρα μας είναι οι βασικοί οικονομικοί και ταυτόχρονα περιβαλλοντικοί πόροι, που η συνύπαρξή τους θα έπρεπε να κατευθύνεται από ένα Εθνικό Χωροταξικό Σχέδιο, που υπηρετεί την Αειφορία.
