Αναγκαία η επανίδρυση της ΕΑΡ
Τάκης Παυλόπουλος, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2009-08-03
Στις πρόσφατες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη στρατηγική ήττα.
Αποδοκιμάστηκε η πολιτική φυσιογνωμία του -όπως και η μετάλλαξη του Συνασπισμού σε ακτιβιστικό forum- και όχι απλώς η επικοινωνιακή και προεκλογική διαχείρισή της. Αποδοκιμάστηκαν πολιτικές και λιγότερο πρόσωπα. Αποδοκιμάστηκε, εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ ως μόρφωμα πολιτικής συνεργασίας. Αποκρυσταλλώθηκε, ταυτόχρονα, ο οριστικός ενταφιασμός της ανανεωτικής Αριστεράς εντός του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο καταθλιπτικός συσχετισμός δυνάμεων εντός του Συνασπισμού -ενισχυόμενος από τη συνέργεια με τις αριστερίστικες ομάδες και τις οργανώσεις-σφραγίδα που έχουν αναχθεί σε συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ- αποκλείει τη δυνατότητα ανάταξης της ανανεωτικής Αριστεράς με το κομματικό τοπίο ως έχει. Στην προσπάθειά τους να εκφέρουν το σύγχρονο πολιτικό λόγο της, άξιοι εκπρόσωποί της, όπως ο Φώτης Κουβέλης, τελευταίος γραμματέας του κόμματος της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ), αλλά και ο Σπύρος Λυκούδης, ο Θόδωρος Μαργαρίτης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ο Δημήτρης Χατζησωκράτης και άλλοι, απομονώνονται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο των περιθωριακών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας είναι, πλέον, ο δρόμος: η επανίδρυση της ΕΑΡ. Οχι ως reunion εκδρομέων του ’80, αλλά ως μια νέα πολιτική διέξοδος με προοπτική για τους πολίτες της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού και οικολογικού χώρου, ανεξάρτητα από το κομματικό βιογραφικό τους, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ επιταχύνει την πορεία του προς τον κεντρώο χώρο. Ως εγχείρημα που θα συμβάλει σε μια νέου τύπου προγραμματική και οργανωτική σχέση της ανανεωτικής Αριστεράς με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Ως πολιτική πρωτοβουλία που θα εμπνέεται από το λόγο και την πράξη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη για τη σύγχρονη, αντιλαϊκιστική, ρηξικέλευθη και ευρωπαϊστική Αριστερά των δικαιωμάτων και της οικολογίας. Ως επάνοδος της ανανεωτικής Αριστεράς στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, με την τόλμη της αναζήτησης προγραμματικών συγκλίσεων με τη σοσιαλδημοκρατία, για τη συνολική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τ’ αριστερά. Προοπτική που σήμερα επείγει, μια και ελλοχεύει ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί η ελληνική κοινωνία στην ακροδεξιά πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης Καραμανλή.
Επέστη ο πολιτικός χρόνος -και σύντομα θα παρέλθει ανεπιστρεπτί- για ένα προσκλητήριο σε ανοιχτό Συνέδριο για την επανίδρυση της ΕΑΡ.
* Οικονομολόγος, υπεύθυνος Τύπου της ΕΑΡ 1990 - 1992
Αποδοκιμάστηκε η πολιτική φυσιογνωμία του -όπως και η μετάλλαξη του Συνασπισμού σε ακτιβιστικό forum- και όχι απλώς η επικοινωνιακή και προεκλογική διαχείρισή της. Αποδοκιμάστηκαν πολιτικές και λιγότερο πρόσωπα. Αποδοκιμάστηκε, εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ ως μόρφωμα πολιτικής συνεργασίας. Αποκρυσταλλώθηκε, ταυτόχρονα, ο οριστικός ενταφιασμός της ανανεωτικής Αριστεράς εντός του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο καταθλιπτικός συσχετισμός δυνάμεων εντός του Συνασπισμού -ενισχυόμενος από τη συνέργεια με τις αριστερίστικες ομάδες και τις οργανώσεις-σφραγίδα που έχουν αναχθεί σε συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ- αποκλείει τη δυνατότητα ανάταξης της ανανεωτικής Αριστεράς με το κομματικό τοπίο ως έχει. Στην προσπάθειά τους να εκφέρουν το σύγχρονο πολιτικό λόγο της, άξιοι εκπρόσωποί της, όπως ο Φώτης Κουβέλης, τελευταίος γραμματέας του κόμματος της Ελληνικής Αριστεράς (ΕΑΡ), αλλά και ο Σπύρος Λυκούδης, ο Θόδωρος Μαργαρίτης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ο Δημήτρης Χατζησωκράτης και άλλοι, απομονώνονται ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο των περιθωριακών συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας είναι, πλέον, ο δρόμος: η επανίδρυση της ΕΑΡ. Οχι ως reunion εκδρομέων του ’80, αλλά ως μια νέα πολιτική διέξοδος με προοπτική για τους πολίτες της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού και οικολογικού χώρου, ανεξάρτητα από το κομματικό βιογραφικό τους, σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ επιταχύνει την πορεία του προς τον κεντρώο χώρο. Ως εγχείρημα που θα συμβάλει σε μια νέου τύπου προγραμματική και οργανωτική σχέση της ανανεωτικής Αριστεράς με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Ως πολιτική πρωτοβουλία που θα εμπνέεται από το λόγο και την πράξη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη για τη σύγχρονη, αντιλαϊκιστική, ρηξικέλευθη και ευρωπαϊστική Αριστερά των δικαιωμάτων και της οικολογίας. Ως επάνοδος της ανανεωτικής Αριστεράς στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής, με την τόλμη της αναζήτησης προγραμματικών συγκλίσεων με τη σοσιαλδημοκρατία, για τη συνολική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τ’ αριστερά. Προοπτική που σήμερα επείγει, μια και ελλοχεύει ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί η ελληνική κοινωνία στην ακροδεξιά πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης Καραμανλή.
Επέστη ο πολιτικός χρόνος -και σύντομα θα παρέλθει ανεπιστρεπτί- για ένα προσκλητήριο σε ανοιχτό Συνέδριο για την επανίδρυση της ΕΑΡ.
* Οικονομολόγος, υπεύθυνος Τύπου της ΕΑΡ 1990 - 1992