Προγραμματική αντιπολίτευση τώρα
Δημήτρης Χρήστου, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2009-11-11
Πολύ φοβάμαι πως αρκετοί και σε μεγάλο βαθμό και η αριστερά (εξαιρώ το ΚΚΕ που δεν το ενδιαφέρει τι γίνεται στον καπιταλισμό) δεν έχουν πεισθεί πως η ελληνική οικονομία διατρέχει σοβαρό κίνδυνο χρεωκοπίας. Μερικοί μάλιστα, θεωρούν πως υπάρχουν έντεχνες υπερβολές στα στοιχεία, για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας. Ελπίζω πως -τουλάχιστον- η δραματική κατάσταση στον τομέα της εργασίας, να θεωρείται πραγματική. Αν λοιπόν τη θεωρούμε πραγματικότητα, είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε τι έγινε, γιατί έγινε αυτό που έγινε και να καταλήξουμε στο τι πρέπει να κάνουμε. Η ασφαλής κριτική από τη σίγουρη θέση της αντιπολίτευσης είναι βολική. Όταν όμως δεσμεύεσαι να ασκήσεις προγραμματική αντιπολίτευση είσαι υποχρεωμένος να έχεις μελετήσει σοβαρά το πρόβλημα, για να έχεις καταλήξει αντίστοιχα και σε σοβαρές προτάσεις.
Η ΚΡΙΣΗ που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε το 2008 με την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ή του “καπιταλισμού καζίνο”, όπως εύστοχα τον βάφτισαν τα γερμανικά συνδικάτα. Και γι’ αυτό, το τέλος αυτής της κρίσης δεν μας αφορά όσο άλλους. Τα πράγματα είχαν δρομολογηθεί αμέσως μετά το 2004 και την ανάπτυξη που προσέφεραν τα Ολυμπιακά έργα και τα έργα του 2ου ΚΠΣ. Το 2006 οι αποκαλύψεις για την διαδικασία αποδυνάμωσης της ελληνικής οικονομίας ήταν απολύτως ευδιάκριτη. Εκείνη τη χρονιά οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ευρύτερα δημόσιο τομέα ξεπέρασαν, για πρώτη φορά στην ιστορία της δημόσιας διοίκησης, το ένα εκατομμύριο. Συγκεκριμένα οι μισθοδοτούμενοι από το ελληνικό κράτος έφτασαν το 1.004.872 άτομα. Θρίαμβος της κυβέρνησης Καραμανλή που παρουσίαζε ανεργία 8,8% του εργατικού δυναμικού στο δεύτερο τρίμηνο του 2006.
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΕ; Από τις 71.000 θέσεις εργασίας που αυξήθηκε η απασχόληση το 2006, οι 49.381 αφορούσαν θέσεις μισθωτής εργασίας. Και εξ αυτών το 96%, δηλαδή 47.288 αφορούσαν τον δημόσιο τομέα και μόνο 2.093 τον ιδιωτικό! Την ίδια στιγμή οι θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν κατά 10.820. Τρέχα γύρευε τώρα, πού είναι ο κύριος καθηγητής (Γεώργιος Αλογοσκούφης ονομάζεται) που θα προσέλκυε πλήθος ξένων κεφαλαίων που θα εκτίνασσαν την ανάπτυξη. Κάποια κεφάλαια ήρθαν φυσικά, αλλά τζογάρισαν στο Χρηματιστήριο και σε έτοιμα μαγαζιά. Όπως μάλιστα δημοσίευσε η "Αυγή" την Κυριακή 4 Νοεμβρίου το 2009 χάθηκαν 180.000 θέσεις μόνιμης εργασίας σε αναλογία 80% από τον ιδιωτικό και 20% από τον δημόσιο τομέα.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται. Οι Έλληνες επιχειρηματίες πουλιούνται εύκολα στα ξένα κεφάλαια και όσοι έχουν απομείνει, δεν έχουν ούτε τις ικανότητες, ούτε αναπτυξιακά οράματα. Οι Έλληνες που έχουν τα προσόντα να στήσουν και να αναπτύξουν οικονομική επιχειρηματική δραστηριότητα, δεν βρήκαν την παραμικρή βοήθεια από το κράτος, που είχε βολευτεί στις ισορροπίες του κατεστημένου, το οποίο κατεστημένο, ντόπιο και ξένο, με πολιτικές καρτέλ είχε και έχει υψώσει πελώρια τείχη απόκρουσης των εισβολέων προστατεύοντας τη μεγάλη πίτα που απολαμβάνει. Ο Καραμανλής απλώς προέδρευε και δεν πήρε χαμπάρι τις εξελίξεις και τις μεταβολές που η παγκοσμιοποίηση επέβαλε. Ούτε καν τα στατιστικά στοιχεία του μαγαζιού που διοικούσε δεν γνώριζε.
ΚΑΙ ΦΤΑΝΟΥΜΕ στο ερώτημα. Τι κάνουμε τώρα; Να διοριστούμε όλοι στο δημόσιο είναι μια λύση, αλλά με τι λεφτά θα πληρωνόμαστε; Και πώς θα ξεχρεώσουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος που υπάρχει πάνω από το κεφάλι μας; Πώς θα φτάσουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αν δεν αναπτύξουμε την οικονομία και τα αυξημένα έσοδα που πρέπει να προσφέρει στο ΑΕΠ και στα κρατικά ταμεία; Η ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος είναι ασφαλώς μείζον ζήτημα, αλλά δεν απαντά, ούτε επιλύει τις τεράστιες παραγωγικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα και αυτή, η πρώτη εθνική... βιομηχανία, ο Τουρισμός, δεν πρόκειται να αντέξει στον ισχυρό ανταγωνισμό που εκδηλώνεται στον κόσμο και ειδικά στη γειτονιά μας, αν δεν αλλάξει προσανατολισμό και δεν προστατεύσει και αξιοποιήσει εκτός από τα φυσικά, τα τεράστια ιστορικά και πολιτιστικά κεφάλαια που διαθέτει η χώρα.
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ανέλαβε μια πολύ μεγάλη ευθύνη, δεσμευόμενος για προγραμματική αντιπολίτευση. Ο Γιάννης Δραγασάκης δήλωσε στην "Αυγή" πως βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να γίνει μόνον με ανάκαμψη της απασχόλησης. Η κοινωνία λοιπόν περιμένει τώρα δείγμα γραφής και συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς γίνονται όλα αυτά.
d.xristou@avgi.gr
Η ΚΡΙΣΗ που βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε το 2008 με την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος ή του “καπιταλισμού καζίνο”, όπως εύστοχα τον βάφτισαν τα γερμανικά συνδικάτα. Και γι’ αυτό, το τέλος αυτής της κρίσης δεν μας αφορά όσο άλλους. Τα πράγματα είχαν δρομολογηθεί αμέσως μετά το 2004 και την ανάπτυξη που προσέφεραν τα Ολυμπιακά έργα και τα έργα του 2ου ΚΠΣ. Το 2006 οι αποκαλύψεις για την διαδικασία αποδυνάμωσης της ελληνικής οικονομίας ήταν απολύτως ευδιάκριτη. Εκείνη τη χρονιά οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ευρύτερα δημόσιο τομέα ξεπέρασαν, για πρώτη φορά στην ιστορία της δημόσιας διοίκησης, το ένα εκατομμύριο. Συγκεκριμένα οι μισθοδοτούμενοι από το ελληνικό κράτος έφτασαν το 1.004.872 άτομα. Θρίαμβος της κυβέρνησης Καραμανλή που παρουσίαζε ανεργία 8,8% του εργατικού δυναμικού στο δεύτερο τρίμηνο του 2006.
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΓΙΝΕ; Από τις 71.000 θέσεις εργασίας που αυξήθηκε η απασχόληση το 2006, οι 49.381 αφορούσαν θέσεις μισθωτής εργασίας. Και εξ αυτών το 96%, δηλαδή 47.288 αφορούσαν τον δημόσιο τομέα και μόνο 2.093 τον ιδιωτικό! Την ίδια στιγμή οι θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν κατά 10.820. Τρέχα γύρευε τώρα, πού είναι ο κύριος καθηγητής (Γεώργιος Αλογοσκούφης ονομάζεται) που θα προσέλκυε πλήθος ξένων κεφαλαίων που θα εκτίνασσαν την ανάπτυξη. Κάποια κεφάλαια ήρθαν φυσικά, αλλά τζογάρισαν στο Χρηματιστήριο και σε έτοιμα μαγαζιά. Όπως μάλιστα δημοσίευσε η "Αυγή" την Κυριακή 4 Νοεμβρίου το 2009 χάθηκαν 180.000 θέσεις μόνιμης εργασίας σε αναλογία 80% από τον ιδιωτικό και 20% από τον δημόσιο τομέα.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα δεν γίνονται. Οι Έλληνες επιχειρηματίες πουλιούνται εύκολα στα ξένα κεφάλαια και όσοι έχουν απομείνει, δεν έχουν ούτε τις ικανότητες, ούτε αναπτυξιακά οράματα. Οι Έλληνες που έχουν τα προσόντα να στήσουν και να αναπτύξουν οικονομική επιχειρηματική δραστηριότητα, δεν βρήκαν την παραμικρή βοήθεια από το κράτος, που είχε βολευτεί στις ισορροπίες του κατεστημένου, το οποίο κατεστημένο, ντόπιο και ξένο, με πολιτικές καρτέλ είχε και έχει υψώσει πελώρια τείχη απόκρουσης των εισβολέων προστατεύοντας τη μεγάλη πίτα που απολαμβάνει. Ο Καραμανλής απλώς προέδρευε και δεν πήρε χαμπάρι τις εξελίξεις και τις μεταβολές που η παγκοσμιοποίηση επέβαλε. Ούτε καν τα στατιστικά στοιχεία του μαγαζιού που διοικούσε δεν γνώριζε.
ΚΑΙ ΦΤΑΝΟΥΜΕ στο ερώτημα. Τι κάνουμε τώρα; Να διοριστούμε όλοι στο δημόσιο είναι μια λύση, αλλά με τι λεφτά θα πληρωνόμαστε; Και πώς θα ξεχρεώσουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος που υπάρχει πάνω από το κεφάλι μας; Πώς θα φτάσουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αν δεν αναπτύξουμε την οικονομία και τα αυξημένα έσοδα που πρέπει να προσφέρει στο ΑΕΠ και στα κρατικά ταμεία; Η ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος είναι ασφαλώς μείζον ζήτημα, αλλά δεν απαντά, ούτε επιλύει τις τεράστιες παραγωγικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα και αυτή, η πρώτη εθνική... βιομηχανία, ο Τουρισμός, δεν πρόκειται να αντέξει στον ισχυρό ανταγωνισμό που εκδηλώνεται στον κόσμο και ειδικά στη γειτονιά μας, αν δεν αλλάξει προσανατολισμό και δεν προστατεύσει και αξιοποιήσει εκτός από τα φυσικά, τα τεράστια ιστορικά και πολιτιστικά κεφάλαια που διαθέτει η χώρα.
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ανέλαβε μια πολύ μεγάλη ευθύνη, δεσμευόμενος για προγραμματική αντιπολίτευση. Ο Γιάννης Δραγασάκης δήλωσε στην "Αυγή" πως βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να γίνει μόνον με ανάκαμψη της απασχόλησης. Η κοινωνία λοιπόν περιμένει τώρα δείγμα γραφής και συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς γίνονται όλα αυτά.
d.xristou@avgi.gr