Δ. Παπαδημούλης: Θα θέσουμε τις δικές μας συγκεκριμένες προτάσεις

Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5» (Μπ. Αγρολάμπος), ο βουλευτής Βʼ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:

Για τα μέτρα που ανήγγειλε η κυβέρνηση:

«Ως σύνολο, θα προκαλέσουν μια ανακατανομή βαρών σε βάρος των ασθενέστερων. Θα έχουμε μια σημαντική μείωση μισθών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που θα συμπαρασύρει μείωση μισθών και τον ιδιωτικό τομέα. Είδατε πως πήραν αμπάριζα οι εργοδότες από την κυβερνητική εισοδηματική πολιτική στις διαπραγματεύσεις με τη ΓΣΕΕ για τις κατώτερες αμοιβές.

Στο ασφαλιστικό, θα έχουμε και την εφαρμογή του δόγματος «πιο λίγα και πιο αργά». Οι ασφαλισμένοι θα παίρνουν μικρότερη σύνταξη και θα βγαίνουν αργότερα στη σύνταξη. Το κλειδί για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου, είναι το ύψος της βασικής σύνταξης, το οποίο κρατιέται ως επτασφράγιστο μυστικό. Η εκτίμησή μου είναι ότι θα είναι ιδιαίτερα χαμηλό και έτσι θα εξαναγκάζονται οι εργαζόμενοι, για να έχουν μια στοιχειωδώς ανεκτή σύνταξη, να παραμένουν στην εργασία και πάνω από τα 65 χρόνια.

Υπάρχει κι ένα «κομμάτι», το οποίο περιλαμβάνει ακόμη και προτάσεις που εμείς χρόνια λέγαμε και δεν υλοποιούνταν. Όπως η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης, η φορολόγηση των μερισμάτων με τον ίδιο τρόπο που φορολογείται το εισόδημα από εργασία. Επιδιώκει να διευρύνει τη φορολογική βάση και να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία. Αυτό όμως είναι ακόμη στο «θα». Το σίγουρο είναι μια πολύ σημαντική ανακατανομή σε βάρος του κόσμου της μισθωτής εργασίας και των συνταξιούχων. Από τους πρώτους λογαριασμούς προκύπτουν ιρλανδικού τύπου μειώσεις για τα εισοδήματα. Οι μόνοι που σίγουρα θα χάσουν είναι μισθωτοί και συνταξιούχοι.

Τώρα, για κάτι άλλα μέτρα περί των “off shore” και λοιπά, μακάρι να υλοποιηθούν και να αποδώσουν. Πολύ φοβάμαι ότι θα αποδειχθούν εύκολα παρακάμψιμα. Όπως εκείνο το επικοινωνιακού χαρακτήρα μέτρο ότι «θα φορολογηθούν με 90% τα μπόνους». Κανείς δεν είναι ηλίθιος να δώσει μπόνους που θα φορολογηθεί με 90%. Πιστεύω πως θα αξιοποιηθεί για τις “off shore” το ότι η Κύπρος είναι ένα μέλος της ΕΕ, είναι βασίλειο των “off shore” και εκεί θεωρούνται “on shore”.

Σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ επικρίνει πολιτικά και κινηματικά και αγωνίζεται εναντίον της μονομέρειας και της νεοφιλελεύθερης «οσμής» των μέτρων αυτών. Είναι απολύτως λογικό να τα στηρίζει η Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ, διότι συνιστούν μια μετακίνηση της κυβέρνησης προς τη δική τους πλευρά. Είναι απολύτως αναμενόμενο να υπάρχουν αντιδράσεις από δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και στο πολιτικό και στο συνδικαλιστικό επίπεδο.

Το δικό μας στοίχημα είναι διπλό. Να οργανώσουμε πολιτικές και κοινωνικές αντιστάσεις για την αλλαγή αυτών των μέτρων έτσι ώστε να μοιράζεται δίκαια και αναλογικά το βάρος, διότι αυτή τη στιγμή μοιράζεται κραυγαλέα άδικα. Το δεύτερο είναι να πιέσουμε, ώστε τα μέτρα για τον περιορισμό της παραοικονομίας, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, να έχουν απόδοση.

Για παράδειγμα, όλοι λένε ότι στο ασφαλιστικό, ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η τεράστια εισφοροδιαφυγή, 8 δισ. ετησίως, και η τεράστια σπατάλη από κυκλώματα που λυμαίνονται τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δημόσια νοσοκομεία και «κονομάνε» με πανάκριβες προμήθειες, με κυκλώματα συνταγής φαρμάκων, που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των ασφαλισμένων. Εκεί δεν ακούσαμε καμιά πρόταση. Νομίζω ότι στη φαρέτρα των αιτημάτων της αριστεράς, μαζί με την προσπάθεια να μην περάσουν αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, πρέπει να υπάρχει και η διεκδίκηση, να αυξηθούν τα έσοδα με τον περιορισμό αυτών των κυκλωμάτων που δρουν εντελώς αντικοινωνικά και αντιλαϊκά.

Στο σύνολό τους μας βρίσκουν αντίθετους τα μέτρα αυτά. Δεν θα ξεμπλέξουμε όμως απλώς με το «όχι». Θα μπούμε και σημείο –σημείο, αξιοποιώντας το δικό μας πρόγραμμα. Θα θέσουμε τις δικές μας συγκεκριμένες προτάσεις, όπως έκανε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της Παιδείας, στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Την ίδια στιγμή που ήμαστε στο δρόμο εναντίον αυτής της ρύθμισης, καταθέσαμε συνολική αντιπρόταση.»

Για το ευρωπαϊκό σκέλος της κρίσης:

«Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα της νομισματικής ένωσης, ήδη από το 2000 ο Συνασπισμός έλεγε σε αυτούς που πανηγύριζαν, ότι η Ελλάδα μπαίνει στο ευρώ με δημιουργική λογιστική. Ότι πρέπει να κάνουμε σημαντικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας, για να πάψουν να πληρώνουν μονίμως τα βάρη μισθωτοί και συνταξιούχοι. Λέγαμε επίσης, ότι κοινό νόμισμα χωρίς ισχυρά πολιτικά εργαλεία, χωρίς πολιτική ενοποίηση, δημοκρατικά και κοινωνικά ελεγχόμενη, με μια ανεξέλεγκτη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον νεοφιλελεύθερο «ζουρλομανδύα» του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν μπορεί να πάει μακριά. Βρισκόμαστε ακριβώς εδώ.

Όταν ξεκίνησε η κρίση, πριν δυο χρόνια, λέγαμε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι και ελληνικό και ευρωπαϊκό και μας έλεγαν ότι η οικονομία είναι πανίσχυρη. Αυτή τη στιγμή, συνειδητοποιούν ακόμη και οι Γερμανοί, που ήταν οι πιο «ευρωτσιγκούνηδες» και οι πιο «σκληροί» -«κόψτε το λαιμό σας» μας έλεγαν μέχρι προχθές- ότι το κόστος από την αποσταθεροποίηση όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του νότου της ευρωζώνης, κοστίζει περισσότερο στο ευρώ, αλλά και στη μεγάλη εξαγωγική μηχανή της γερμανικής οικονομίας, από ένα πακέτο αλληλεγγύης. Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο, ή θα συμμαζέψουμε τα δημόσια οικονομικά μας ή να μας βοηθήσουν. Χρειάζονται και τα δύο.

Η κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο και η αποσταθεροποίηση του ευρώ με τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, θέτει επί τάπητος την ανάγκη εγκατάλειψης μιας νεοφιλελεύθερης αυταπάτης, ότι μπορεί κανείς να φτιάξει ισχυρό κοινό νόμισμα, με τους νόμους της ασυδοσίας της αγοράς, χωρίς μια ισχυρή πολιτική διεύθυνση. Το ζητούμενο τώρα είναι βήματα επιτέλους προς την πολιτική ενοποίηση και πολιτικός και κοινωνικός έλεγχος, πολιτική διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ.»