Εθνικισμός και μετανάστευση
Παύλος Αθανασόπουλος, Δημοσιευμένο: 2011-02-15
Σε όλο το σύγχρονο κόσμο εγκαταλείπεται η απορρέουσα από τον γερμανικό ρομαντισμό αντίληψη του έθνους με βάση το δίκαιο του αίματος και υιοθετείται η απορρέουσα από την γαλλική επανάσταση συνταγματική αντίληψη του έθνους, κατά την οποία το έθνους αποτελείται από όσους κατά την έννομη τάξη ενός κράτους μετέχουν των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που πηγάζουν από αυτή την έννομη τάξη.
Είναι λοιπόν επικίνδυνα αναχρονιστική η απόφαση του τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας για τα θέματα της ιθαγένειας και της; ψήφους στις τοπικές εκλογές των μεταναστών που επιχειρεί να επαναφέρει το δίκαιο του αίματος στην αντίληψη περί έθνους.
Είναι δε και νομικά έωλη αφού στηρίζεται σε διάφορες άσχετες διατάξεις του Συντάγματος και όχι στη βασική περί του θέματος που ορίζει ότι Έλληνες είναι αυτοί στους οποίους η ελληνική πολιτεία απονέμει δια κοινού νόμου την ελληνική ιθαγένεια.
Εισαγάγει δε ένα εντελώς υποκειμενικό «ελληνόμετρο» με το οποίο θα κρίνεται κάθε φορά η σύνδεση του αιτούντος ιθαγένεια με το ελληνικό έθνος.
Αλλά με βάση το «ελληνόμετρο» των διαφόρων ηρακλέων της εθνικοφροσύνης πλήθος ελλήνων πολιτών, με ελληνική καταγωγή από πολλές γενιές, δεν θα εδικαιούντο την ελληνική ιθαγένεια π.χ. όσοι ήσαν υπέρ του σχεδίου Ανάν, της συμβιβαστικής λύσης για το όνομα της FYROM, της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, του βιβλίου της Μαρίας Ρεπούση ή της εκπομπής του ΣΚΑΙ για το 1821.
Όλα αυτά βεβαίως πέρα από ακραία φασιστικά είναι και γελοία.
Και είναι θλιβερό που τμήμα της ελληνικής δικαιοσύνης μπαίνει σε αυτή την ανεγκέφαλη ακροδεξιά λογική.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι θέμα εθνικής καθαρότητας αλλά θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την μία και πρακτικών δυνατοτήτων της χώρας από την άλλη λόγω μεγέθους, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης, της κρίσης που περνά κ.λπ.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να ανακατευθεί ο εθνικισμός με το μεταναστευτικό ζήτημα.
Η ελληνική πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει όλα τα δικαιώματα, πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, των νομίμων μεταναστών, να έχει διαδικασίες σχετικά εύκολης απόκτησης της ιθαγένειας από αυτούς, να παρέχει πολιτικό άσυλο σε όλους όσους διώκονται ή βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης κατά τη διεθνή νομοθεσία και παράλληλα να πάρει μέτρα, διπλωματικά, πολιτικά, οικονομικά, διοικητικά, αστυνομικά για την ανακοπή ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών που μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη τη χώρα.
Όσο για τους εθνικιστές ας διαβάσουν λίγο ιστορία για να δουν ότι το νεοελληνικό έθνος συγκροτήθηκε από ποικίλες εθνοτικές και πολιτιστικές ομάδες και ας μελετήσουν Ρήγα Φεραίο, Αδαμάντιο Κοραή ή ακόμη και Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο.
Ελπίζουμε ότι η ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας θα κρίνει με βάση την ορθή νομική σκέψη και θα ανατρέψει το εθνικιστικό αντιεπιστημονικό ιδεολόγημα του Δ΄ Τμήματος.
Είναι λοιπόν επικίνδυνα αναχρονιστική η απόφαση του τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας για τα θέματα της ιθαγένειας και της; ψήφους στις τοπικές εκλογές των μεταναστών που επιχειρεί να επαναφέρει το δίκαιο του αίματος στην αντίληψη περί έθνους.
Είναι δε και νομικά έωλη αφού στηρίζεται σε διάφορες άσχετες διατάξεις του Συντάγματος και όχι στη βασική περί του θέματος που ορίζει ότι Έλληνες είναι αυτοί στους οποίους η ελληνική πολιτεία απονέμει δια κοινού νόμου την ελληνική ιθαγένεια.
Εισαγάγει δε ένα εντελώς υποκειμενικό «ελληνόμετρο» με το οποίο θα κρίνεται κάθε φορά η σύνδεση του αιτούντος ιθαγένεια με το ελληνικό έθνος.
Αλλά με βάση το «ελληνόμετρο» των διαφόρων ηρακλέων της εθνικοφροσύνης πλήθος ελλήνων πολιτών, με ελληνική καταγωγή από πολλές γενιές, δεν θα εδικαιούντο την ελληνική ιθαγένεια π.χ. όσοι ήσαν υπέρ του σχεδίου Ανάν, της συμβιβαστικής λύσης για το όνομα της FYROM, της μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, του βιβλίου της Μαρίας Ρεπούση ή της εκπομπής του ΣΚΑΙ για το 1821.
Όλα αυτά βεβαίως πέρα από ακραία φασιστικά είναι και γελοία.
Και είναι θλιβερό που τμήμα της ελληνικής δικαιοσύνης μπαίνει σε αυτή την ανεγκέφαλη ακροδεξιά λογική.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι θέμα εθνικής καθαρότητας αλλά θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την μία και πρακτικών δυνατοτήτων της χώρας από την άλλη λόγω μεγέθους, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης, της κρίσης που περνά κ.λπ.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να ανακατευθεί ο εθνικισμός με το μεταναστευτικό ζήτημα.
Η ελληνική πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει όλα τα δικαιώματα, πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, των νομίμων μεταναστών, να έχει διαδικασίες σχετικά εύκολης απόκτησης της ιθαγένειας από αυτούς, να παρέχει πολιτικό άσυλο σε όλους όσους διώκονται ή βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης κατά τη διεθνή νομοθεσία και παράλληλα να πάρει μέτρα, διπλωματικά, πολιτικά, οικονομικά, διοικητικά, αστυνομικά για την ανακοπή ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών που μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη τη χώρα.
Όσο για τους εθνικιστές ας διαβάσουν λίγο ιστορία για να δουν ότι το νεοελληνικό έθνος συγκροτήθηκε από ποικίλες εθνοτικές και πολιτιστικές ομάδες και ας μελετήσουν Ρήγα Φεραίο, Αδαμάντιο Κοραή ή ακόμη και Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο.
Ελπίζουμε ότι η ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας θα κρίνει με βάση την ορθή νομική σκέψη και θα ανατρέψει το εθνικιστικό αντιεπιστημονικό ιδεολόγημα του Δ΄ Τμήματος.