Στόχος το μικρότερο κακό
Κώστας Κάρης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-10-23
Να αποφύγει δυσμενείς αποφάσεις, αυτή θα είναι η θετική εξέλιξη για την Ελλάδα στις ευρωπαϊκές διαδικασίες αυτών των ημερών. Και να μην προκληθεί νέα αναβολή που εγκυμονεί νέες χειρότερες εξελίξεις.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ γίνει κατανοητό πώς τα κατάφερε η ελληνική κυβέρνηση και τα πλεονεκτήματα της συμφωνίας του Ιουλίου κινδυνεύουν να εξανεμιστούν, αν αυτό δεν έχει συμβεί ήδη. Οι αποφάσεις τότε ελήφθησαν με δεδομένο τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών μεγεθών της χώρας το πρώτο εξάμηνο. Είναι δύσκολο να αποδώσουμε τη νέα αποτυχία στα προσωπικά χαρακτηριστικά ενός υπουργού...
Το πιθανότερο είναι ότι οι καθυστερήσεις της Αθήνας και οι ταλαντεύσεις της καθώς και οι αντιστάσεις χωρών κ.λπ. στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων οδηγούν στη σημερινή αστάθεια και αναποφασιστικότητα. Για παράδειγμα ακόμη δεν έχουμε πληροφορηθεί τι έχουν αποδώσει τα μόνα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί: η αύξηση του ΦΠΑ στο 23% και η πρώτη δόση της έκτακτης εισφοράς. Πόσοι πλήρωσαν, τι ποσά.
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι για τη χώρα μας το μείζον θέμα είναι το ποσοστό του κουρέματος του ελληνικού χρέους - μιλάμε για τα ομόλογα που είναι σε χέρια ιδιωτών, ομίλων, ασφαλιστικών ταμείων και τραπεζών. Όλα τα δεδομένα που γνωρίζουμε συνηγορούν στο ότι το μεγάλο κούρεμα θα πλήξει βαριά τα δικά μας ασφαλιστικά ταμεία και στο εσωτερικό πεδίο γίνεται όλο και πιο κρίσιμη η σημασία της δίκαιης κατανομής των βαρών, της ανακατανομής, της αλλαγής των πελατειακών παραδόσεων και των κυβερνητικών πολιτικών - τράπεζες που θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν με νέο δανεισμό του ελληνικού δημοσίου!
ΑΣ ΜΗΝ ξεχνάμε ότι ο στόχος του κουρέματος - έως τη στάση πληρωμών - διατυπώνονταν πριν από ένα χρόνο ως κεντρική εναλλακτική πρόταση στη κυβερνητική πολιτική. Τώρα γιατί η σιωπή και η αμηχανία; Αν είναι θετικό μέτρο, πρέπει να υποστηριχθεί. Αλλά η “μαύρη” αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι θετικά ή αρνητικά ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες λαμβάνονται και με το ποιοι θα τα διαχειριστούν.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ήδη από το Σεπτέμβριο τα έχει στρίψει για το θέμα. Και στις επιλογές της για τη Σύνοδο της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης μιλά καθαρά για τη μείωση του χρέους, χωρίς να απαντά στις κριτικές και στις αντιρρήσεις. Χωρίς να διευκρινίζει πώς θα στηριχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Ίσως για τις τράπεζες να έλκεται από την ιδέα της κρατικοποίησής τους - αλλά ποιοι θα πληρώσουν το κόστος; Οι τραπεζίτες (οι μέτοχοι, δηλαδή, που βλέπουν τις μετοχές να κατρακυλούν) ή μήπως και αυτές οι συνεπείς φορολογούμενοι που πληρώνουν όλο και περισσότερα;
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη ιδιαίτερα κρίσιμο είναι το ετήσιο βάρος των επιτοκίων στο έλλειμμα - που τείνουν να απορροφήσουν πολύ μεγάλο κομμάτι των όποιων μέτρων. Το ότι δεν συνέβη αυτό φέτος οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση πέτυχε να αυξήσει, αντί να μειώσει, το έλλειμμα και με άλλες δαπάνες και με μείωση εσόδων. Αλλά ήδη η αύξηση των τόκων είναι της τάξεως των 2 δισ. Η μείωση του επιτοκίου του Ιουλίου ακόμη να εφαρμοστεί και δεν είναι βέβαιο ότι θα επιβεβαιωθεί τώρα.
ΟΛΑ όμως εξαρτώνται από τη συνολική επιλογή για την ευρωπαϊκή κρίση. Εάν απέναντι στη συνολική κρίση δεν υπάρξει αποτελεσματική απάντηση - όπως δεν υπήρξε τον Ιούλιο - και οι όποιες αποφάσεις για το ελληνικό χρέος θα είναι πάλι ασταθείς.
Η ΣΚΛΗΡΗ αλήθεια για τη χώρα και όχι μόνον για τη κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση θα υπάρξει επιβαρυντική απόκλιση από τις αποφάσεις του Ιουλίου και στη χειρότερη ότι θα προκληθεί νέα αναβολή.
Γενικότερα αξίζει μια υπογράμμιση: η πορεία των εξελίξεων από το 2010 είναι σε όλους τους τομείς προς τα κάτω, πιο δύσκολα για τους πολλούς, χειρότερα για τα δημόσια οικονομικά. Δεν υπάρχουν σημάδια που να μας λένε ότι η Ε.Ε. και η χώρα μας βρήκαν τη διέξοδο. Οπότε παραμένουμε στριμωγμένοι στις επιλογές του μικρότερου κακού.
Άρα στο εσωτερικό πεδίο γίνεται όλο και πιο κρίσιμη η σημασία της δίκαιης κατανομής των βαρών, της ανακατανομής, της αλλαγής των πελατειακών παραδόσεων και των κυβερνητικών πολιτικών που έχουν επιβάλει το μεγαλύτερο βάρος στους συνεπείς φορολογούμενους και τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.