Πού οδηγεί η νέα συμφωνία
Τα επόμενα βήματα μετά από τη συμφωνία με τους εταίρους στις Βρυξέλλες.
Γιώργος Λακόπουλος, THE TOC, Δημοσιευμένο: 2015-02-22
Προσγείωση στη μνημονική πραγματικότητα ή οριστική στροφή προς τους κανόνες της κοινοτικής Ευρώπης; Όπως και αν το δει κανείς, η ενδιάμεση συμφωνία της περασμένης Παρασκευής ισοδυναμεί με πράξη αυτό-διορισμού του Αλέξη Τσίπρα στο αξίωμα του πραγματικού Πρωθυπουργού μιας πραγματικής χώρας. Ως εκείνη τη στιγμή ήταν επικεφαλής μιας άλλης κυβέρνησης, σε άλλη χώρα, μέλος μιας άλλης Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση -έστω κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία- εντάσσεται στο ευρωπαϊκό διαπραγματευτικό παιχνίδι με τους όρους και τους κανόνες του. Έτσι, τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους και το προσεχές καλοκαίρι θα προκύψει μια νέα σχέση της χώρας με τους δανειστές και εταίρους της, με διαυγείς όρους και προϋποθέσεις. Αν θα τη λένε Μνημόνιο ή Έκθεση Ιδεών, λίγη σημασία έχει.
H νέα Συμφωνία θα είναι η μόνη εφικτή διαδικασία που θα συνδυάζει την κοινοτική υποχρέωση για πλήρη προσαρμογή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και την εθνική ανάγκη εξόδου από την κρίση.
Ότι η επιτήρηση και η αξιολόγησή της δε θα γίνεται από ένα κλιμάκιο τύπου τρόικας, αλλά από τους νομιμοποιημένους ευρωπαϊκούς θεσμούς, καταλύει μια ανώμαλη διαδικασία και το πιστώνεται η νέα κυβέρνηση. Όπως πιστώνεται ότι πήγε στις Βρυξέλλες για να διαπραγματευτεί -με τα λάθη και την απειρία της- και όχι για να πάρει οδηγίες, ούτε για να κρυφτεί πίσω από τα αξιοθρήνητα κόλπα τύπου «ραντεβού στο Παρίσι» των Σαμαρά-Βενιζέλου.
Επί της ουσίας, η νέα Συμφωνία θα είναι η μόνη εφικτή διαδικασία που θα συνδυάζει την κοινοτική υποχρέωση για πλήρη προσαρμογή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και την εθνική ανάγκη εξόδου από την κρίση στον συντομότερο δυνατό χρόνο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτά φυσικά σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, η οποία περιγράφεται ανάγλυφα από το εξής:
Η Ελλάδα παραμένει μια χώρα που οφείλει 320 δις ευρώ, προερχόμενα κυρίως από διμερή δάνεια με ισχυρές ρήτρες και ταυτόχρονα χρειάζεται νέα δάνεια για να επιβιώσει, αλλά οι μόνοι που μπορούν να της τα δώσουν είναι οι σημερινοί δανειστές της.
Οι θεωρίες για διεθνείς διασκέψεις κουρέματος μπαίνουν στην άκρη. Άρα έχει ανάγκη από τη συνεργασία τους, για να ανοίξει κάποια στιγμή η συζήτηση για καλύτερους όρους αποπληρωμής, ώστε να απελευθερωθούν σε ετησία βάση πόροι που θα διατεθούν στην ανάπτυξη.
Πιο απλά, η συνεργασία με τους δανειστές και τα κοινοτικά όργανα είναι προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας συν δυο ακόμη προϋποθέσεις: δημοσιονομική σταθερότητα, αφού ολοκληρωθεί η εξυγίανση και μεταρρυθμίσεις συγκεκριμένου τύπου, που θα εξασφαλίζουν τη συγκατάθεση των δανειστών και εταίρων και θα προσελκύουν ξένες επενδύσεις.
Για να έχει προοπτική επιτυχίας αυτή η πορεία, η κυβέρνηση οφείλει να επισπεύσει τις δικές της εξαγγελίες.
Για να βγει η χώρα από την κρίση χρειάζεται πρώτα τη συνεργασία και τη συνδρομή της κοινοτικής Ευρώπης και, δεύτερον, τη δική της πειθαρχία σε ένα σχέδιο που θα είναι σχέδιο λιτότητας σε πρώτη φάση. Αλλά με ηπιότερο τρόπο, με κοινωνική δικαιοσύνη και με ελπίδα απόδοσης αυτή τη φορά.
Για να έχει προοπτική επιτυχίας αυτή η πορεία, η κυβέρνηση οφείλει να επισπεύσει τις δικές της εξαγγελίες σε συγκεκριμένους τομείς: την καταπολέμηση της διαφθοράς, τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και την ανασυγκρότησης του κράτους. Πρωτίστως, όμως, οφείλει να πει αυτό που αποφεύγει ως τώρα: ότι χρειάζεται δουλειά και αυτοπεριορισμοί από όλους. Ότι δεν μπορεί να κάνει παροχές, αλλά θα σταματήσει το πάρτι των λίγων σε βάρος των πολλών. Στο βαθμό που όλα αυτά θα έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα θα αρχίσει να παίρνει μπροστά η ελληνική οικονομία και αυτός είναι ο τελικός στόχος. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, η χώρα θα εξακολουθεί να βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, οι άνθρωποι θα δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και οι ανάγκες θα χάσκουν έτοιμες να καταπιούν την ιδία την προσπάθεια.
Συνεπώς, οι υπουργοί είναι καλό να σταματήσουν να πολιτεύονται με προεκλογικά μέτρα και σταθμά και να υπηρετήσουν τους κυβερνητικούς -και κοινοτικούς- στόχους με ρεαλισμό και υπευθυνότητα. Να εισηγούνται νόμους και να παίρνουν αποφάσεις με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία και το γράμμα και το πνεύμα της ενδιάμεσης συμφωνίας της περασμένης Παρασκευής και όχι με βάση τον προεκλογικό λαϊκισμό με τις ανέφικτες υποσχέσεις ή ακόμη και τις αντιευρωπαϊκές επιδιώξεις. Κατανοητό;