BREXIT/GREXIT και στο βάθος τι;
Παναγιώτης Χατζηγεωργίου, Δημοσιευμένο: 2016-06-21
Είναι φανερό ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του ευρωσκεπτικισμού ή ακόμη και της εξόδου από την Ε.Ε.
Η Ένωση παραπαίει κάτω από το βάρος των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και θεσμικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει τα τελευταία ιδίως χρόνια.
Μέσα στη δίνη μάλιστα της κρίσης, την αδυναμία της ΕΕ να δώσει ριζικές λύσεις και την ζοφερή κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα, οι εγγενείς θεσμικές αδυναμίες της Ένωσης και ιδιαίτερα της ζώνης του ευρώ φαντάζουν Λερναία Ύδρα, έτοιμη να καταπιεί χώρες και κοινωνίες.
Μοιραία αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυνάμεις, εθνικισμοί και πολιτικές που ευαγγελίζονται καλύτερο μέλλον με πισωγύρισμα στις εθνικές περιχαρακώσεις και ανταγωνισμούς του παρελθόντος.
Απέναντι σε μια δυσβάστακτη κατάσταση με παράπλευρες απώλειες το κοινωνικό κράτος, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη το σύνθημα για επιστροφή στο κράτος – έθνος φαντάζει για ορισμένους λύση στα προβλήματα του παρόντος.
Μια λύση όμως που ουδείς μπορεί να προδιαγράψει την πορεία της, πορεία σε αχαρτογράφητα νερά και με απρόβλεπτους κινδύνους.
Όλοι όμως αυτοί οι εγχώριοι ή αλλοδαποί υποστηρικτές του BREXIT ή του GREXIT αν μη τι άλλο οφείλουν να προειδοποιήσουν το ακροατήριό τους τουλάχιστο για τη διαδικασία και τις άμεσες επιπτώσεις από μια τέτοια εξέλιξη.
Κατά την ισχύουσα ευρωπαϊκή συνθήκη θα ακολουθήσει μια διετία σκληρότατων διαπραγματεύσεων με τη Μεγάλη Βρετανία από τη μια μια πλευρά και το σύνολο των χωρών της Ε.Ε. από την άλλη. Στη διαπραγμάτευση αυτή ο καθένας αντιλαμβάνεται ποιος θα είναι ο ισχυρός και τι αποτέλεσμα θα επιδιώκει, δηλαδή να καταστεί η Βρετανία παράδειγμα προς αποφυγή. Οι όροι σε κάθε περίπτωση θα είναι σκληροί για τον αποχωρούντα.
Αν δεν ευοδωθούν στη διετία αυτή οι διαπραγματεύσεις τα υπόλοιπα κράτη μέλη ή θα αποφασίσουν να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση για άλλα πέντε χρόνια ή θα αποφασίσουν εν είδει τελεσιγράφου τους όρους αποδέσμευσης.
Σε κάθε περίπτωση ακόμη και η Βρετανία, που είναι μια ισχυρή χώρα εντός της Ε.Ε., θα κλυδωνιστεί και θα επέλθουν δυσμενέστατες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής της ζωής.
Ακόμη και όταν καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που θα προκληθούν από την έξοδό της από την ΕΕ, θα είναι μια μικρή σχετικά περιφερειακή δύναμη απέναντι στις υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, ΕΕ) μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου θα έχει πλέον περιορισμένο ρόλο και λόγο.
Είναι προφανές ότι όποια χώρα βγει από την ΕΕ όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει τα σημερινά προβλήματά της, αλλά θα επισωρρευθούν στην πλάτη της ακόμη μεγαλύτερα και θα την απομονώσουν από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Η λύση λοιπόν σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι η λιγότερη Ευρώπη, αλλά η περισσότερη Ευρώπη.
Ευρώπη ομοσπονδιακή με Δημοκρατία, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Αληλλεγγύη.
Μοναδικό παράδειγμα εθελουσίας ένωσης κρατών, που μέσα από μακρά διαδικασία κατέληξε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης των λαών.