Η οικονομολόγος Λούκα Κατσέλη άφησε θετικό στίγμα στην περίοδο των μνημονίων καθώς ο νόμος που έφερε το όνομά της και ο οποίος είχε ψηφιστεί το 2010 αποτέλεσε ασπίδα προστασίας για πολλούς δανειολήπτες που είδαν το εισόδημά τους να εξαφανίζεται. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα, στην παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους. Κατόπιν αυτών η κουβέντα μαζί της είχε ενδιαφέρον.

Πριν από περίπου 30 χρόνια, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, οι ιδέες περί «ελεύθερης αγοράς» και των μαγικών ικανοτήτων της αποκτούσαν σχεδόν καταθλιπτική κυριαρχία. Το αφήγημα έλεγε ότι η αγορά απαλλαγμένη από «ρυθμίσεις» (κατ’ ουσίαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου απαλλαγμένες από την κοινωνία), προωθώντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό και ανοίγοντας τον δρόμο στην καινοτομία παντού, θα έφερνε την ευημερία και τη φιλελεύθερη δημοκρατία παντού στον κόσμο. Ηταν «το τέλος της Ιστορίας» (1989). Σήμερα, 30 χρόνια μετά: Η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται στη χειρότερη 5ετία των τελευταίων 30 ετών, ίσως μάλιστα χαθεί μια ολόκληρη 10ετία – είπαν προχθές δύο παγκόσμιοι οργανισμοί υπεράνω υποψίας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «προεκλογικές απειλές» κατά των Ανεξάρτητων Αρχών, την ώρα που το σκάνδαλο των υποκλοπών παραμένει άλυτο… Τι μπορεί να κάνει μια προοδευτική κυβέρνηση για να έρθει στο φως η αλήθεια;

Η στοχοποίηση των Ανεξάρτητων Αρχών από τον κ. Μητσοτάκη είναι συστηματική και αποσκοπεί στην συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών.

Α. Οι μειώσεις στις συντάξεις, η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο «νόμος Κατρούγκαλου».

Ορισμένοι επιχειρούν να πείσουν επισταμένως την ελληνική κοινωνία ότι, η χώρα ξεκίνησε να υπάρχει πρώτη φορά το 2015.Μας υπενθυμίζουν συνεχώς ότι, δήθεν το ασφαλιστικό, ξεκίνησε να έχει προβλήματα, με την ψήφιση του «νόμου Κατρούγκαλου», τον Μάιο του 2016.

Στην ετήσια έκθεσή του για τους κινδύνους που απειλούν τον κόσμο, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είχε περιλάβει, το 2021, στους δέκα σημαντικότερους κινδύνους για την επόμενη διετία, την «απογοήτευση των νέων»- εκείνων, κυρίως, που βρίσκονται στην ηλικιακή ζώνη 18-24. Βίωναν την δεύτερη μεγάλη κρίση της ζωής τους, μετά την Μεγάλη Ύφεση.

Η Σκανδιναβία αλλά και η Βόρεια Ευρώπη, συνολικά, στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις σταθερά αποτυπώνουν τη φθίνουσα πορεία της Σοσιαλδημοκρατίας - Κεντροαριστεράς και την ανοδική δυναμική της Δεξιάς και της Ακρας Δεξιάς.

Η σταδιακή αυτή ανατροπή ερμηνεύτηκε κυρίως ως συνέπεια της συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας που οδήγησε στην εναλλαγή της Δεξιάς και της Αριστεράς στην εξουσία, χωρίς αντιπαράθεση κοινωνικοοικονομικών μοντέλων.

Τον τελευταίο χρόνο, από τότε δηλαδή που η Σουηδία και η Φινλανδία ζήτησαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, καταγράφεται μια στροφή των ψηφοφόρων προς τα δεξιά παρ’ όλο που η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά είναι και οι δύο υπέρ της ένταξής στην Ατλαντική Συμμαχία.

Υπερσυγκεντρωτισμός και «ηρωική ηγεσία» έχουν καταστεί στη χώρα μας συνώνυμα της άσκησης της πρωθυπουργικής εξουσίας είτε ως μέθοδος του κυβερνάν είτε ως «αρχηγική» οργανωτική ιδεολογία. Παρά τις διακηρύξεις ότι το «επιτελικό κράτος» θα οριοθετούσε την εξουσία του πρωθυπουργού, στην πράξη ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο οι όροι παντοδυναμίας και ακρισίας του.

Η πόλη δεν έχει μόνο υλική υπόσταση, αλλά είναι και η ίδια ένας ζωντανός οργανισμός που αλλάζει μέσα στο πέρασμα του χρόνου, όπως αλλάζουμε κι εμείς. Μεγαλώνει, γερνάει, αλλά και ξανανιώνει, εξελίσσεται, μετασχηματίζεται. Τίποτε δεν μένει σταθερό πάνω της. Το χθες δεν είναι το ίδιο με το σήμερα και το αύριο θα είναι κάτι άλλο, διαφορετικό που θα ανατείλει μαζί με το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας.

Ολα πάνω στο σώμα της είναι ρευστά, δυναμικά, κινούνται διαρκώς και η εικόνα της ποτέ δεν είναι στατική, απαράλλαχτη, αμετακίνητη. Αφουγκράζεται κάθε χτύπο της ζωής, κάθε ψίθυρο και εκφράζει στον χώρο και τον χρόνο το γίγνεσθαι της καθημερινότητάς μας. Την καθορίζουν οι παρουσίες όλων όσοι ζουν και τη στοιχειώνουν οι απουσίες όλων εκείνων που έφυγαν από τη ζωή στο παρελθόν και δεν υπάρχουν πια. Ιστορεί αενάως τις ζωές των κατοίκων της.