Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως πάντα, διάβασα το κείμενο του Κύρκου Δοξιάδη με τίτλο «"Λαϊκισμός" και Αριστερά» που δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» πριν από μερικές εβδομάδες. Και ξανά όπως πάντα, δεν μπόρεσα παρά να συμφωνήσω με κάποια βασικά πράγματα που λέει. Για παράδειγμα, ορθώς επισημαίνει ότι ο όρος «λαϊκισμός» έγινε της μόδας, για λάθος λόγους θα πρόσθετα.

Μ’ αυτό εννοώ ότι κάποιες έννοιες έχουν καταντήσει σημαίες, αποθαρρύνοντας τις προσπάθειες να τις αναλύσουμε όσο πιο νηφάλια και γόνιμα μπορούμε, αντί να τις μετατρέπουμε σε ιδεολογικά ρόπαλα. Συμφωνώ επίσης ότι σε μια ατμόσφαιρα σκληρής αντιπαράθεσης η ακρίβεια των όρων που χρησιμοποιούμε γίνεται το πρώτο θύμα: ο λαϊκισμός –και σ’ αυτό έχει δίκιο ο Κ. Δοξιάδης– δεν σημαίνει απλά και μόνο δημαγωγία, όπως πολλοί πιστεύουν.

...προβλέποντας μεγάλη εκλογική ήττα στις προσεχείς ευρωεκλογές αλλά κυρίως στις βουλευτικές εκλογές - αν γίνουν ταυτοχρόνως και αυτές -, φροντίζουν να αποδυναμώσουν τους αντιπάλους από το πλεονέκτημα του να μπορούν τα στελέχη της Αυτοδιοίκησης, με τη σημαντική επιρροή που έχουν στο εκλογικό σώμα, να ριχθούν απερίσπαστα στη μάχη των βουλευτικών εκλογών. Η εμπειρία, άλλωστε, των διπλών εκλογών του 2014 είναι νωπή! Ποιος μπορεί να ζητήσει από τους υποψήφιους δημάρχους/περιφερειάρχες ή δημοτικούς/περιφερειακούς συμβούλους να κινηθούν και να δώσουν βάρος σε Βουλή και Ευρωβουλή, έχοντας ταυτοχρόνως το βάρος και τις υποχρεώσεις των δικών τους εκλογών.