-Γιατί άνοιξε τώρα η συζήτηση; Λόγω του περαιτέρω κατακερματισμού στις ευρωεκλογές με δύο - πλέον - μεσαία κόμματα στον προοδευτικό χώρο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μετά το 17,8%, παρά την εκλογή νέας ηγεσίας, όχι μόνο απέτυχε να ανακτήσει την κυβερνητική του προοπτική, αλλά απομακρύνθηκε και άλλο από αυτή χάνοντας επιπλέον 3%. Το δε ΠΑΣΟΚ έμεινε στάσιμο και οδηγείται σσωκομματικές εκλογές. Κι όλα αυτά, ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε σχεδόν 13% μέσα σε ένα χρόνο. Το μήνυμα των πολιτών είναι σαφές: “Κανείς μόνος του δεν μπορεί. Βρείτε τα!”.

Χάνεται και η ευκαιρία που αντιπροσώπευε το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με 36 δισ. περίπου. Λες, η ελληνική οικονομία είναι καταδικασμένη να αλλάζει τόσο μόνο, όσο επιτρέπεται για να παραμένει εγκλωβισμένη στο παραδοσιακό μοντέλο, της φτηνής εργασίας και της χαμηλής παραγωγικότητας. Ένα μοντέλο που στηρίζεται κυρίως στην υψηλή κατανάλωση και λιγότερο στις επενδύσεις, οι οποίες, πάλι, γίνονται κυρίως στους κλάδους των μεταφορών και των κατασκευών, δεν αυξάνουν το παραγωγικό δυναμικό, δεν ενισχύουν την οικονομία της γνώσης, δεν βελτιώνουν την παραγωγικότητα σε σύγχρονους κλάδους, στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά.

Στην αρχή της δεκαετίας του 1950 το Ελληνικό Δημόσιο με φορέα τον Ε.Ο.Τ. άρχισε την προσπάθεια να γίνει η Ελλάδα διεθνής Τουριστικός Προορισμός.

Τα ξενοδοχεία «Ξενία» κτίστηκαν από το 1951-1965 από τον Ε.Ο.Τ. και αντιπροσώπευαν την αντίληψη των δημιουργών τους για τη σύγχρονη τότε αρχιτεκτονική και την ανάδειξη περιοχών με ιδιαίτερη ομορφιά σε όλη τη χώρα.

Παράλληλα, το 1955 δημιουργείται το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Είχα ζητήσει από έναν ο καθηγητή πολιτικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Λισαβώνας, να μου εξηγήσει γιατί η Πορτογαλία είχε ξεμπερδέψει με το δικό της μνημόνιο τόσο πιο γρήγορα από ότι η Ελλάδα (λιγότερο από τέσσερα χρόνια εκείνοι, οκτώ χρόνια γεμάτα εμείς) και με τόσο μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. «Ίσως επειδή εμείς είμαστε επτά αιώνες παλαιότερο κράτος από εσάς», μου απάντησε- χωρίς να είμαι σίγουρος αν μιλούσε σοβαρά ή αστειευόταν.

Όταν η προσοχή φεύγει από το επιμελημένα (αν και τεχνητά, συνήθως) διαμορφωμένο προσκήνιο, τότε είναι που συντελούνται οι ουσιαστικές επανατοποθετήσεις πολιτικής.

* * *

Να πιάσουμε το νήμα των παραδειγμάτων από την Γαλλία, όπου το πάμφωτο προσκήνιο διεκδικούν με την λαμπερή Τελετή Έναρξης οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, με πρώτη φορά διοργάνωση σε ποτάμι, στον Σηκουάνα – και με διατήρηση της παραιτηθείσης Κυβέρνησης Αττάλ στο πηδάλιο, ως υπηρεσιακός, από έναν Πρόεδρο Μακρόν που συνεχίζει να ασκεί πολιτική επί του σχεδιαστηρίου.

Όταν το Νοέμβριο του 2023 ο Παύλος Πολάκης τασσόταν υπέρ των διαγραφών από τον Στέφανο Κασσελάκη των τότε συντρόφων του στον ΣΥΡΙΖΑ, που πρόλαβαν να αποχωρήσουν, δεν θα φανταζόταν πως οκτώ μήνες μετά θα βρισκόταν στη θέση τους. Άλλωστε, όταν τον είχε παραπέμψει για διαγραφή ο Αλέξης Τσίπρας είχε γλυτώσει. Αυτός που δεν γλύτωσε από τα πυρά του λεγόμενου και «αψύ Κρητικού» είναι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός…