«Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι είναι τόσο ακατάληπτος ο τρόπος, με τον οποίο έχει κινηθεί δυο χρόνια τώρα αυτή η κυβέρνηση, που είναι αδύνατον για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο να κάνει ασφαλή εκτίμηση για τις επόμενες κινήσεις της»

Δεν φτάνει που είναι αιρετικός ο Πάπας, όπως και κάθε Πάπας άλλωστε, και κάθε μη Ορθόδοξος. Είναι και λαϊκιστής. Τα περί της αιρετικής παποσύνης τα ξέρουμε από παλιά, στις μέρες μας πάντως ακούγονται μόνο από τους πλέον φονταμενταλιστές της Ορθοδοξίας.

«Αυτό που προέχει τώρα δεν είναι το κομματικό συμφέρον. Είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας και ο περιορισμός των συνεπειών στο ελάχιστο. Αυτό που προέχει είναι να σώσουμε ανθρώπινες ζωές»

Όταν ρίχνεις στην οικονομία σχεδόν 43 δισ. ευρώ, με προγράμματα κρατικής στήριξης που αντιστοιχούν στο 25% του ΑΕΠ, και το ΑΕΠ αναπληρώνει τις απώλειές του κατά 13,4%, ε, δεν είναι σοβαρός λόγος για να ενθουσιάζεσαι -νομίζω. Είναι θετικό ότι η οικονομία επανέρχεται σχεδόν εκεί που ήταν το 2019, αλλ’ αυτό συμβαίνει λόγω των 43 δισ., της αύξησης ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης και της κατασκευής νέων κατοικιών, και με παράλληλη εκτίναξη του εξωτερικού ισοζυγίου:

Τέλος στον φαύλο κύκλο των αλυσιδωτών παρενεργειών που προκαλεί το άλυτο Κυπριακό αποφάσισαν να δώσουν συντονισμένα η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο ΟΗΕ, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια συγκροτημένη πολιτική πρωτοβουλία επίλυσης. Στις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη ωριμάζει πια η ιδέα ότι πρέπει να αναλάβουν από τώρα πολιτική δράση, που στον κατάλληλο χρόνο να εξελιχθεί σε πλήρη και αποφασιστική πρωτοβουλία. Το μήνυμα που διαβιβάζουν στο διπλωματικό παρασκήνιο προς όλους είναι: όχι άλλα παιχνίδια με μηδενικό αποτέλεσμα! Μόνιμη λύση, συνεργασία και σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τώρα τελευταία, μια μομφή που εκτοξεύεται ολοένα και πιο συχνά είναι ότι κάποιοι σπέρνουν τον διχασμό. Αν το καλοσκεφτούμε όμως, η ταυτότητά μας αναγκαστικά προκύπτει από μια άρνηση: οι πλούσιοι δεν είναι φτωχοί, οι γέροι δεν είναι νέοι, ο Αθηναίος δεν είναι Θεσσαλονικιός κοκ. Ετσι λειτουργεί η γλώσσα. Το ίδιο ισχύει, κατά μείζονα λόγο, και στην πολιτική. Η ένταξή μας σε μια παράταξη κατ’ ανάγκη λειτουργεί διχαστικά επειδή δηλώνει την αντίθεσή μας σε όσους επέλεξαν μια άλλη. Αυτό γινόταν πάντα, αυτό θα γίνεται και στο μέλλον.

Η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, το αρχαιότερο κεντροαριστερό κόμμα στην Ευρώπη, επανέκαμψε την Τετάρτη στην καγκελαρία ύστερα από δεκαέξι χρόνια απουσίας.

Πριν από μερικούς μήνες το ιστορικό SPD φαινόταν να έχει κλείσει τον κύκλο του ως μεγάλο κόμμα καθώς οι δημοσκοπήσεις το κατέτασσαν στην τρίτη θέση μετά τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Πράσινους.

Και ξαφνικά όλοι μιλούν για το ΠΑΣΟΚ. Η εντυπωσιακά μεγάλη- κι όχι μόνον με τα ελληνικά μέτρα- συμμετοχή στις εκλογές, την περασμένη Κυριακή, φούσκωσε τα πανιά- ίσως και τα μυαλά- ενός πολιτικού οργανισμού που σε λίγο συμπληρώνει δέκα χρόνια από την στιγμή της συντριβής του, στον μεγάλο σεισμό του 2012.

Στις κανονικές χώρες αυτοί που δικαιούνται ξεχωριστή περίθαλψη ορίζονται με πρωτόκολλα

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε, αλλά δεν είναι δα και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα για να ξεχάσουμε πως, όταν αρρώστησε με κορωνοϊό ο Τραμπ -Πρόεδρος με πλήρεις αρμοδιότητες τότε, που ακόμα δεν του είχαν αφοπλίσει το διαβόητο βαλιτσάκι με τα πυρηνικά-, εισήχθη επειγόντως σε στρατιωτικό νοσοκομείο.

Το 1971-72 ο Κίσινγκερ έπεισε τον Νίξον να εξομαλύνει τις σχέσεις με την Κίνα του Μάο για να διαπραγματευτεί στην συνέχεια από θέση ισχύος με την ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ.

Το 2021 έχουμε προσπάθεια ανασύνθεσης, αντεστραμμένης, της τριγωνικής ισορροπίας.

Σήμερα, δύο και χρόνια μετά την εμφάνιση του εφιάλτη, όταν όλοι συμφωνούν πως το εμβόλιο είναι το σημαντικότερο όπλο εναντίον του, ενώ έχουν ήδη γίνει δισεκατομμύρια εμβολιασμοί σ’ όλο τον κόσμο κι όταν καθημερινά οι νεκροί στη χώρα μας ξεπερνούν τους 100, ουδείς δικαιούται να μιλά για δικαιώματα στην παράνοια και στον ανορθολογισμό που απειλούν τη ζωή, τη δημόσια υγεία, την οικονομία, την κοινωνική ζωή.

Η δημοκρατία και ο δημόσιος έλεγχος έχουν υποχωρήσει μπροστά σε ένα αυταρχικό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της κυβέρνησης

Το απόγευμα της Κυριακής θεωρητικά βρέθηκαν σε απόσταση ολίγων εκατοντάδων μέτρων. Στην πράξη η απόσταση μεταξύ τους είναι ορισμένοι αιώνες! Ο ένας, ο μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, διασωληνωμένος στον "Ευαγγελισμό" (ευχόμαστε ολόψυχα να τα καταφέρει). .