Τελικά, η λογική επικράτησε; Αυτό φαίνεται να δείχνει η συμφωνία κυβέρνησης - τραπεζών για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της; Πρώτον, η διαχείριση των κόκκινων στεγαστικών δανείων από παθητική γίνεται ενεργητική. Ενώ με τον νόμο Κατσέλη τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ρίχνονταν σε έναν κουβά όπου παρέμεναν κόκκινα έως ότου κριθεί η τύχη τους (σε 3, 5 ή 10 χρόνια…), τώρα, με την ενεργοποίηση της πλατφόρμας, οι ενδιαφερόμενοι θα ρυθμίζουν και θα εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Δεύτερον, σε αντίθεση με τον νόμο Κατσέλη, δεν προσφέρει ευνοϊκή μεταχείριση σε κάθε μπαταχτσή που έχει λεφτά αλλά αρνείται να πληρώσει, εισάγονται σαφείς δικλίδες ασφαλείας. Με αυτήν την έννοια, είναι μια έντιμη συμφωνία.

Στη σημερινή ψηφοφορία για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, η ΔΗΜΑΡ παρέμεινε αταλάντευτα προσηλωμένη στην ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων, γιατί μόνο αν ανοίξει τώρα η διαδικασία θα γίνει εφικτό να ολοκληρωθεί από την επόμενη κυβέρνηση. Για να μην χαθεί ακόμη μια πενταετία.

Για αυτό ψηφίσαμε 23 από τις 36 προς αναθεώρηση διατάξεις που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, 42 από τις 106 προς αναθεώρηση διατάξεις που πρότεινε η ΝΔ και 5 από τις 10 συμπληρωματικές προτάσεις βουλευτών, αποδεικνύοντας στην πράξη πώς αντιλαμβανόμαστε την συναίνεση.

Η θετική μας ψήφος δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε πλήρως με το περιεχόμενο αλλά με την κατεύθυνση των αναθεωρητέων διατάξεων.

To Σύνταγμα του 1952 ψηφίστηκε μόνο από τα κεντρώα κόμματα της εποχής, η Δεξιά είχε αποχωρήσει από τη Βουλή και η Αριστερά, η τότε ΕΔΑ, καταψήφισε. Το Σύνταγμα της μεταπολίτευσης, του 1975, ψηφίστηκε μόνο από τη Δεξιά (ΝΔ)· το Κέντρο (ΕΚ-ΝΔ) και η Αριστερά («νέα» (ΠΑΣΟΚ), «παραδοσιακή», (ΚΚΕ) και «ανανεωτική» (ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΔΑ)) είχαν αποχωρήσει καταγγέλλοντάς το. Οι αλλαγές του 1986 ψηφίστηκαν μόνο από ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ.

Η γενιά που προηγείται της δικής μου (γεννήθηκα στα πρώτα-πρώτα μεταπολεμικά χρόνια) είχε να αντιμετωπίσει τον φασισμό. Η δική μου γενιά συγκρούστηκε με τον νεοφασισμό. Οι μεταγενέστερες (δύο τουλάχιστον) θα έχουν να αντιμετωπίσουν τον μεταφασισμό.

Πρόκειται για τρία φαινόμενα πολύ διαφορετικά, που δύσκολα μπορούν να ξαναπαρουσιαστούν, για τα χαρακτηριστικά τους, σε εποχές και συγκυρίες καινούργιες σε σχέση μʼ εκείνες όπου πρωτοπαρουσιάστηκαν και επιβλήθηκαν, αλλά που έχουν οπωσδήποτε παρόμοια γνωρίσματα. Έτσι δικαιολογούν, πέρα από τα προθέματα, το ουσιαστικό που τα εξομοιώνει: φασισμός.

“Το Σύνταγμα αποτελεί την πυξίδα για τη λειτουργία των θεσμών, του κράτους δικαίου και της διασφάλισης των πολιτών από κάθε είδους αυθαιρεσία. Η αναθεώρησή του βρίσκεται στον πυρήνα της λειτουργίας της Δημοκρατίας και η συζήτηση για την αναθεώρηση πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, να διεξάγεται σε ένα κλίμα συναίνεσης, μακριά από την πόλωση και τις σκοπιμότητες. Συναίνεση που δεν πρέπει να αφορά γενικά και αόριστα στο να μην κάνουμε τίποτα ή στο να μην αλλάζουμε θεσμικά αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά στο να προχωρούμε και σε προοδευτικές τομές, αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, δηλαδή η συναίνεση να μπορεί να οδηγεί και όχι να σταματά τις όποιες αλλαγές. Και βέβαια μακριά από τακτικισμούς.

Όσοι έχουν θητεύσει στην Αριστερά, αλλά και όλοι όσοι γνωρίζουν την Ιστορία της νεώτερης Ελλάδος έχουν υπόψη τους το αριστούργημα της λογοτεχνίας μας την δια χειρός Στρατή Τσίρκα «ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ 1965 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ».

Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά κινδυνεύουμε δυστυχώς να βιώσουμε αυτή η γενιά, σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα ένα ακόμη δράμα, μια τραγωδία για την Κεντροαριστερά αυτή τη φορά και το πολιτικό μας σύστημα εν γένει, την δια χειρός Φώφης Γεννηματά «ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ 2019 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ».

Τα γεγονότα είναι γνωστά.