Τις μέρες αυτές παίζεται ένα δράμα με άγνωστο και ας ελπίσουμε όχι απευκταίο τέλος: οι μετανάστες απεργοί πείνας που μεταφέρθηκαν, ύστερα από τη γνωστή κωμικοτραγική περιπέτεια, από τη Νομική στο μέγαρο Υπατία πριν ένα μήνα, φτάνουν πλέον στα όρια των αντοχών τους. Είναι πια ζήτημα ημερών ή και ωρών να έχουμε θύματα, πέρα από τις όποιες μη αναστρέψιμες βλάβες έχει υποστεί ήδη η υγεία τους από την παρατεινόμενη απεργία τους.
Με εκφυλιστικά συμπτώματα, που συνήθως εμφανίζονται στη δεύτερη θητεία μιας κυβέρνησης, βρίσκεται αντιμέτωπος ο πρωθυπουργός.
Η κατάσταση γίνεται εξαιρετικά δύσκολη γιατί στο έλλειμμα συντονισμού, τις κόντρες μεταξύ υπουργών, τη συνεχή αναταραχή στην κοινοβουλευτική ομάδα, έρχεται να προστεθεί η υπόκωφη, πλην όμως ραγδαία, απονομιμοποίηση της πολιτικής του. Οδηγήθηκε σ’ αυτό το σημείο γιατί διέπραξε σοβαρά λάθη σ’ όλα τα επίπεδα.
Παντελής Καψής, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-02-27
Oργανωμένο ή όχι, το κίνημα της ανυπακοής βάζει ασφαλώς μπροστά σε δίλημμα τους πολίτες- κατ΄ εξοχήν εκείνους που θέλουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους ή και την οργή τους για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Ως πού μπορούν να φτάσουν; Και είναι θεμιτό να μην πληρώνουν διόδια ή εισιτήριο στα λεωφορεία;
Μπορεί πολλοί να θυμώνουν, να εξανίστανται ή να κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι τους με τους διαγκωνισμούς των ηγετών της ριζοσπαστικής αριστεράς επί των επάλξεων, εννοώ τις μπάρες των διοδίων και τα ακυρωτικά μηχανήματα, για το ποιος θα πει την πιο «πιασάρικη» τηλεοπτική ατάκα. Μπορεί κάποιοι/ες να βγαίνουν από τα ρούχα τους από τις αντιιμπεριαλιστικές –αντικαπιταλιστικές δηλώσεις ορισμένων ηγετών του ακτιβισμού. Όμως το πρόβλημα της υποχρεωτικής επιβάρυνσης κατοίκων περιοχών, που δεν τους παρέχεται από το κράτος, ως θα όφειλε, εναλλακτική δυνατότητα εκτός αυτής με την πληρωμή διοδίων, μαζί με την εν γένει αυξημένη πληρωμή διοδίων για δρόμους – καρμανιόλες, προκειμένου να φτιαχτούν, είναι υπαρκτό.
Ελένη Τσερεζόλε, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-02-27
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα τελευταία 24ωρα βιώνουμε τις ύστατες ώρες ενός καθεστώτος που κράτησε 42 χρόνια και που έχει αποφασίσει ότι οι τελευταίοι του σπασμοί πρέπει να συνοδευθούν από λουτρό αίματος - σαν το καθεστώς Καντάφι, που ξεκίνησε με την αναίμακτη ανατροπή του βασιλιά Ίντρις τον Σεπτέμβριο του 1969, να θέλει να σβήσει κάθε καλή ανάμνηση που θα μπορούσε να έχουν οι Λίβυοι από αυτό.
Κάκη Μπαλλή, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-02-27
Η εξέγερση στη Λιβύη είναι μια τομή στην κοσμογονία που συντελείται αυτόν τον χειμώνα στον αραβικό κόσμο. Για πρώτη φορά γκρεμίζεται ένα καθεστώς που εκτός από αυταρχικό είναι και …πετρελαιοπαραγωγό. Η Λιβύη -μαζί με τη Νιγηρία -διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα «μαύρου χρυσού» στην Αφρική, ενώ ειδικά η Ευρώπη προμηθεύεται ένα μεγάλο μέρος του πετρελαίου και του αερίου της από την Τρίπολη.
Κώστας Κάρης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-02-27
Υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε και να μη συζητάμε το κεντρικό παράδοξο για τις αριστερές δυνάμεις; Γιατί στις σημερινές συνθήκες της τόσο σημαντικής κρίσης δεν αυξάνει η πολιτική επιρροή των αριστερών κομμάτων, δεν ανατρέπονται οι συσχετισμοί; Ας ανατρέξουμε στις ανακοινώσεις και τις καταγγελίες των παντείων αριστερών κομμάτων και κινήσεων: είτε είναι εντελώς λάθος οι έντονες περιγραφές και οι επιθέσεις για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση είτε κάτι πάει πολύ στραβά με τις πολιτικές και τις συμπεριφορές που κυριαρχούν σήμερα στους χώρους της αριστεράς.
Ελίζα Παπαδάκη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2011-02-27
Δύσκολες διαγράφονται οι προοπτικές για την ελληνική οικονομία στην τελευταία έκθεση της Επιτροπής για το Μνημόνιο: τόσο οι άμεσες, η επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί για φέτος, όσο όμως και οι μεσομακροπρόθεσμες, οι δυνατότητες που θα έχουμε τη διετία 2014-15 και τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ο μεγάλος βραχνάς παραμένει το δημόσιο χρέος. Αλλά τέσσερις εβδομάδες πριν από την αποφασιστική Ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, ουδείς γνωρίζει αν τελικά θα επιτευχθεί συμφωνία για να αντιμετωπιστεί η κρίση του χρέους, όχι στην Ελλάδα μόνο - σε ολόκληρη την Ευρωζώνη που απειλείται.
Σαφώς και οι παραγωγοί πορτοκαλιού πρέπει να αποζημιώνονται όταν ο πάγος «κτυπά» την παραγωγή τους. Ωστόσο, μάλλον η οικονομική κρίση της χώρας, φαίνεται ότι έχει φέρει πιο κοντά την στιγμή που πρέπει κάποια πράγματα να αποσαφηνιστούν κι που έχουν να κάνουν με τη δικαιοσύνη στις αποζημιώσεις.
Όταν ένα προϊόν αποζημιώνεται ως παγετόπληκτο με ποιό ποσοστό αποζημιώνεται;
Όταν αποζημιώνεται πρέπει ο εκτιμητής να το βρίσκει στη γη ή έστω στο δένδρο;
Λένε ότι στα δύσκολα βλέπουμε τον πραγματικό Ελληνα.
Σίγουρα πάντως μια κρίση τόσο θεμελιακή και πολυδιάστατη, σαν αυτή που μας ταλανίζει, προσδίδει στο δημόσιο λόγο μας μια απόχρωση μανιχαϊκής πλειοδοσίας. Η οποία, αν και ιδιάζον χαρακτηριστικό του, σήμερα έχει απογειωθεί. Ζούμε στη χρυσή εποχή της δημαγωγίας.
Η χώρα βρίσκεται στην πιο δύσκολη μεταβατική περίοδο, όπου «φουντώνουν» οι αβεβαιότητες για τον τρόπο, τα μέσα, τους χειρισμούς και την αποτελεσματικότητα τελικά της προσπάθειας να βγούμε από την κρίση.
Η κυβερνητική λειτουργία εμφανίζει επαναλαμβανόμενες αρρυθμίες, σε κεντρικό επίπεδο.
«Η πορεία µας από εδώ καιστο εξής εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο» είπε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρουσιάζοντας το Μνηµόνιο 4. Και µε τη µικρή αυτή φράση σήµαινε, επισήµως, το τέλος της φάσης «no problem» στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης. Μπήκαµε σε νέα φάση. Στη φάση «στα ξένα χέρια» – στα οποία πλέον εναποτίθεται η τύχη µας.
...Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.
Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».
«Καθώς σκέφτομαι το μέλλον, με κυριεύει ένα κακό προαίσθημα. Βλέπω ποτάμια να αφρίζουν από το αίμα». Η φράση είναι ιστορική. Εκφωνήθηκε το 1968, στην Αγγλία. Κι είναι ο πρόγονος όλων όσων ακούμε σήμερα για την «απειλή κατά της ζωής του έθνους», οποιουδήποτε έθνους, που αντιπροσωπεύει η μετανάστευση. Ώστε να δικαιολογεί έως και την αναστολή της εφαρμογής της σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-05-26
Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.
