ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον κ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, η κοινωνία έχει πλέον άποψη για τις δυνατότητες και τις προτεραιότητές της. Συγκρίνει πλέον με γεγονότα τη διακυβέρνησή μας και τις επιδόσεις του δήθεν επιτελικού κράτους.
Η συζήτηση γύρω από το «Κέντρο» και τον «μεσαίο χώρο» βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Χρησιμοποιούνται ποικίλες απόψεις περί «μεσαίου χώρου», η κατάκτηση του οποίου εμφανίζεται να λειτουργεί ως προϋπόθεση εκλογικής επιτυχίας. Στο πολιτικό κέντρο κατά καιρούς αποδίδεται ένας ιδιαίτερος χαρακτηρισμός μια εγγενούς μετριοπάθειας. Στη βάση του λεγόμενου κοινωνικού κέντρου αποδίδεται μία αξίωση κοινωνικής σταθερότητας.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η ολοκλήρωση των συνεδριακών διαδικασιών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης διαμόρφωσε ένα νέο τοπίο στην πολιτική μας ζωή. Τα δύο Συνέδρια επισφράγισαν πρώτον την ευρεία πολιτική νομιμοποίηση των δύο αρχηγών στο εσωτερικό των κομμάτων τους και δεύτερον την ανανέωση και την αναδιάταξη του στελεχιακού δυναμικού τους
Επίκειται η ανακοίνωση του τρόπου ελάφρυνσης της δαπάνης των νοικοκυριών για το ηλεκτρικό ρεύμα από τον Ιούλιο και μετά. Υπάρχουν δύο σχέδια στο τραπέζι. Το ένα είναι ριζοσπαστικό και δεν αφαιμάζει τον κρατικό προϋπολογισμό: προβλέπει ότι ουσιαστικά αναστέλλεται το χρηματιστήριο ενέργειας με την οριακή τιμή (που είχε αρχίσει για να τονώσει τις ΑΠΕ κι έχει εξελιχθεί σε όπλο μαζικής καταστροφής νοικοκυριών και επιχειρήσεων) και η τιμή θα προκύπτει ανάλογα με το κόστος παραγωγής από κάθε πηγή (φυσικό αέριο, ανανεώσιμες, λιγνίτη), συν ένα εύλογο ποσοστό κέρδους
Με την ολοκλήρωση των εσωτερικών διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κλείνει ένας κύκλος. Η μαζική ανταπόκριση των πολιτών δημιούργησε πολύ μεγάλη ικανοποίηση, έδειξε ότι μια κρίσιμη μάζα αριστερών προοδευτικών ανθρώπων επιζητούσε να εκφραστεί μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συμμετοχής. Ταυτόχρονα, όμως, μας επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη από εδώ και στο εξής.
Επειτα από ένα (αναγεννητικό) ελληνικό καλοκαίρι με καλή τουριστική κίνηση, θα μπούμε σε ένα πολύ δύσκολο φθινόπωρο. Στην καθημερινότητά μας, ένας κίνδυνος θα είναι η αναζωπύρωση της πανδημίας – όσο θα ψυχραίνει ο καιρός και θα μαζευόμαστε σε κλειστούς χώρους, κάτι που σήμερα παρατηρείται στο νότιο ημισφαίριο.
Κατά καιρούς έχει τύχει να διαβάσω επικριτικά σχόλια για το πώς οι φίλα διακείμενοι απέναντι στη Νέα Δημοκρατία δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση. Δυστυχώς δεν υπάρχει χώρος να δώσω λεπτομέρειες ή συγκεκριμένα παραδείγματα. Γενικεύοντας όμως, ομολογώ ότι βρήκα τα σχόλιά τους εύστοχα, τεκμηριωμένα και ακαταμάχητα.
1. Από την πτώση του τείχους στην εισβολή στην Ουκρανία. Το τέλος του «εισιτηρίου της ειρήνης»
Η «πτώση του τείχους» συμβολίζει το τέλος του μεταπολεμικού κόσμου, της διαίρεσης της Ευρώπης σε δύο πόλους, των δύο πολιτικών στρατοπέδων, του καπιταλισμού και του κομμουνισμού και της ανταγωνιστικής τους σχέσης στο υπόλοιπο κόσμο.
Ο Πάπας Φραγκίσκος άφησε την επίγεια πόλη ίσως για την ουράνια, ίσως και για καμία πόλη. Αλλά το σε ποια πόλη θα πάει, καμία σημασία δεν έχει με το ότι αυτός άλλαξε προς το καλύτερο την πόλη στην οποία έζησε. Συνεχιστής του διακοπέντος από τους προηγούμενους Πάπες έργου δύο πολύ μεγάλων Παπών: του Ιωάννη ΚΓ’ (1958-1963) και του Παύλου ΣΤ’ (1963-1978)...
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας στο ΜEGA για το θέμα των συνεργασιών είπε μεταξύ άλλων: «Η πλειοψηφία των πολιτών λέει “βρείτε τα” για να έχουμε μiα λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μία πρωτοβουλία και είπαμε ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε. Από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά υπήρξε άρνηση ή καθυστέρηση προκειμένου να διαμορφωθεί προοδευτική απάντηση. Αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων».
Θεσμοί υπάρχουν», που θα ‘λεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου, «αρκεί εμείς να τους προσέξουμε και αυτοί να τους εφαρμόζουν». Δυστυχώς, οι θεσμοί διαφάνειας στην Ελλάδα είναι σαν τα χωριά Ποτέμκιν. Στήνονται σαν σκηνικό για βαρύγδουπες συνεντεύξεις Τύπου με δηλώσεις όπως «βάζουμε τέλος σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας…». Και μετά σιωπή…
Πολλούς Απρίληδες πριν, το 1967, οι Ελληνες άκουγαν τον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο να υποδύεται τον γιατρό, βέβαιος ότι η τραγελαφική καθαρεύουσά του ήταν η γλώσσα του Πλάτωνα: «Ευρισκόμεθα ενώπιον ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης. Οι περιορισμοί τους οποίους θα επιβάλωμεν είναι το δέσιμον του ασθενούς». Εκτοτε, οποιαδήποτε ιατρικού τύπου μεταφορά προς εξήγηση (παρα)πολιτικών αποφάσεων μάς προκαλεί φρίκη και φόβο.
Το καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να διατηρηθεί για κάποιο διάστημα, που δε γνωρίζουμε πόσο θα είναι ούτε και γνωρίζουμε τι μπορεί να το αλλάξει. Ένα πρώτο τεστ της αντοχής του θα πρέπει να είναι οι επικείμενες έρευνες της αμερικανικής εταιρίας Chevron σε περιοχές που καλύπτονται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο , το οποίο η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει ως έγκυρο. Και επειδή η περιοχή βρίσκεται στη Λιβυκή πλευρά του μνημονίου, η Τουρκία μπορεί να μην επέμβει
Ο γεωοικονομικός και γεωπολιτικός παγκόσμιος μετασχηματισμός και οι ανακατατάξεις που συντελούνται στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατά την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, ουσιαστικά, έχουν στο υπόβαθρο τους, μεταξύ άλλων, την κυριαρχία της μετάβασης της ψηφιακής τεχνολογίας, της τεχνητής νοημοσύνης και των σπάνιων γαιών στην παραγωγή, την οικονομία και την κοινωνία.
Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η αύξηση του κατώτατου μισθού ανακοινώθηκαν και τα στοιχεία της Eurostat που έδειξαν ότι οι Έλληνες παραμένουν προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη σε όλη την Ε.Ε., ξεπερνώντας μόνον τη Βουλγαρία. Χθες, στην κυριακάτικη καθιερωμένη ανάρτησή του, ο πρωθυπουργός μάς ενημέρωσε ότι «η Ελλάδα πλέον βρίσκεται στην 11η θέση ανάμεσα στις 22 χώρες της Ε.Ε. που έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό σε ό,τι αφορά το ύψος του μικτού βασικού μισθού και στη 13η θέση ως προς την αγοραστική δύναμη».
Μόνο μέχρι τις 31 Ιανουαρίου η αμερικανική κυβέρνηση εξαφάνισε 8.000 ιστοσελίδες, όπως έγραψαν οι New York Times, εφημερίδα που ο Τραμπ χαρακτήρισε «σκουπίδια». Από αυτές, οι 3.000 είχαν να κάνουν με τον τομέα της Υγείας. Οι κυβερνητικές ιστοσελίδες που εξαλείφονται είναι, όπως γράφαμε και την προηγούμενη εβδομάδα («Το πρώτο αουτονταφέ της ηλεκτρονικής εποχής», «Εφ.Συν.» 17-03-2025), κυρίως από τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Εργασίας και Γεωργίας.
Η θεματική μας είναι «Η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων: Αναζητώντας πλαίσιο αναφοράς». Η άποψή μου είναι ότι αυτό το πλαίσιο αναφοράς δεν χρειάζεται αναζήτηση. Λίγο ή πολύ το γνωρίζουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως αν σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Το πλαίσιο αυτό υφίσταται και επιδρά πάνω μας κάθε στιγμή.
Στην τελική ευθεία για ένα σαφώς αυταρχικό καθεστώς εισήλθε πλέον η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου και άλλων περίπου 100 προσωπικοτήτων του στενού και ευρύτερου κύκλου του, αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο σταθμό της ιστορικής απόκλισης της χώρας από κάθε προοπτική εκδημοκρατισμού.
...Eκπλαγήκαμε λίγο και μεις οι ίδιοι. Είναι πασιφανές ότι πολλοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι είναι αναγκαία μια ισχυρή δύναμη στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο (Bundestag), η οποία να θέτει ξεκάθαρα στο επίκεντρο τα κοινωνικά θέματα και η οποία να τάσσεται σταθερά στο κοινοβούλιο και στους δρόμους κατά των δεξιών εξτρεμιστών.
’Δεν έχει καμία πρωτοτυπία να επιδιώκει κανείς με έναν ανασχηματισμό την ανακοπή μιας
αρνητικής συνθήκης και την διαμόρφωση μιας στιγμής νέας αφετηρίας. Είναι συνηθισμένο
οι άνθρωποι της εξουσίας να πιστεύουν ότι αυτό που χάθηκε μπορεί να ανακτηθεί και ο
χρόνος που έφυγε να κυλήσει από την αρχή. Κάθε σχετική φαντασία θα συναντηθεί με την
ματαιότητά της.