“Το Σύνταγμα αποτελεί την πυξίδα για τη λειτουργία των θεσμών, του κράτους δικαίου και της διασφάλισης των πολιτών από κάθε είδους αυθαιρεσία. Η αναθεώρησή του βρίσκεται στον πυρήνα της λειτουργίας της Δημοκρατίας και η συζήτηση για την αναθεώρηση πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, να διεξάγεται σε ένα κλίμα συναίνεσης, μακριά από την πόλωση και τις σκοπιμότητες. Συναίνεση που δεν πρέπει να αφορά γενικά και αόριστα στο να μην κάνουμε τίποτα ή στο να μην αλλάζουμε θεσμικά αυτά που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά στο να προχωρούμε και σε προοδευτικές τομές, αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, δηλαδή η συναίνεση να μπορεί να οδηγεί και όχι να σταματά τις όποιες αλλαγές. Και βέβαια μακριά από τακτικισμούς.

Όσοι έχουν θητεύσει στην Αριστερά, αλλά και όλοι όσοι γνωρίζουν την Ιστορία της νεώτερης Ελλάδος έχουν υπόψη τους το αριστούργημα της λογοτεχνίας μας την δια χειρός Στρατή Τσίρκα «ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ 1965 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ».

Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά κινδυνεύουμε δυστυχώς να βιώσουμε αυτή η γενιά, σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα ένα ακόμη δράμα, μια τραγωδία για την Κεντροαριστερά αυτή τη φορά και το πολιτικό μας σύστημα εν γένει, την δια χειρός Φώφης Γεννηματά «ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ 2019 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ».

Τα γεγονότα είναι γνωστά.

Δεν υπάρχουν «σωτήρες». Σωτήρια μπορεί να είναι μόνο κάποιας μορφής εθνική συνεννόηση που θα διεκδικεί ισχυρή κοινωνική συναίνεση, αποδοχή.

Η οικονομία βρίσκεται σε εύθραυστη ισορροπία με ανοδική τάση. Το ποσοστό ανεργίας μειώθηκε τον Νοέμβριο σε 18,5%. Επίσης, οι εξαγωγές έσπασαν το φράγμα των 30 δισ. ευρώ το 2018, πετυχαίνοντας αύξηση 15,7%. Εξαιτίας της κρίσης και της κατερείπωσης του παραδοσιακού παρασιτικού μοντέλου, αναδιαρθρώνεται ο ελληνικός καπιταλισμός και έχει αρχίσει να αφήνει θετικά αποτυπώματα στα στατιστικά στοιχεία.

την αρχή της Βιομηχανικής Επανάστασης, το πέρασμα από μια ενεργειακή φάση στην επόμενη προσδιοριζόταν από την πρόσθετη ενεργειακή πηγή, τον κατάλληλο τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, τις τάσεις της αγοράς, τις υποδομές κ.λπ. Χαρακτηριστική η μετάβαση από τον άνθρακα στους υδρογονάνθρακες. Μέχρι σήμερα, το ενεργειακό σύστημα χαρακτηριζόταν από τη διαδοχική συσσώρευση των ενεργειακών πηγών και των τεχνολογιών.

Την ώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έπεφταν πάνω στις εξευτελιστικές για το Κοινοβούλιο καντρίλιες της κυβέρνησης, του Καμένου και των πρώην του, στο ημίφως περνούσαν λάθρα σχεδόν ειδήσεις του είδους: μόλις το 2040 η Ελλάδα θα επιστρέψει στο επίπεδο ανάπτυξης του 2007. Ή ότι το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει μειωθεί από 800 χιλιάδες ώς 2,5 εκατομμύρια. Θυμόμαστε εξάλλου ότι το ΔΝΤ έχει προβλέψει παρατεταμένη στασιμότητα ως το 2060 με ρυθμό ανάπτυξης περί το 1% κατά μέσο όρο, ενώ η αντίστοιχη πρόβλεψη της ΕΕ είναι ελάχιστα πιο αισιόδοξη.

Εδώ και μερικές δεκαετίες, οι περί την πολιτική ασχολούμενοι θεωρούσαν δεδομένες δύο αμετακίνητες αρχές: ότι σε τελική ανάλυση, η στάση των ψηφοφόρων καθορίζεται από το πώς οι επιλογές τους επηρεάζουν την τσέπη τους και ότι νικητής αναδεικνύεται όποιος καταφέρει να κερδίσει τον μεσαίο χώρο. Τελευταία όμως, σε ολόκληρο τον κόσμο συμβαίνουν πράγματα που μας αναγκάζουν να αναθεωρήσουμε αυτό το δόγμα. Περί τίνος πρόκειται;

Νομίζω ότι η περίπτωση του Brexit αποδεικνύεται διαφωτιστική. Η παράταξη που τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ενωση έριξε το βάρος αποκλειστικά στις ολέθριες οικονομικές επιπτώσεις της εξόδου. Και έχασε.

Αυτό που εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες μπροστά στα μάτια μας, κάποιοι το ονομάζουν «αναδιάταξη» του πολιτικού σκηνικού (sic). Δεν είναι όμως παρά ένα πολιτικό freak show. Ελληνιστί θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει «ο χορός των πολιτικών τεράτων». Όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα αποδιδόταν πλήρως ή έστω επαρκώς το νόημα… Μία κυβέρνηση που εκβιάζεται. Υπουργός σηκώνει τα μανίκια και λύνει το ζωνάρι, απειλώντας να πλακώσει δημοσιογράφους.

Θα αναποδογυρίσει η καρδάρα και θα χυθεί το γάλα;..

Την Τρίτη η Ελλάδα βγήκε στις αγορές και άντλησε 2,5 δισ. για 5ετία, με 3,6%. Ετσι, επανήλθε στις αγορές ύστερα από μακρά απουσία (θα μπορούσε να είχε βγει νωρίτερα, αν δεν υπήρχε εμμονή η πρώτη έκδοση να είναι 10ετίας…), με μια έκδοση προσεκτικά σχεδιασμένη (εκ των υστέρων φαίνεται ότι η απόδοση θα μπορούσε να περιοριστεί στο 3,4%-3,5%, αλλά –σωστά– το Δημόσιο δεν θέλησε να ρισκάρει…), που κατά 90% την απορρόφησαν (όχι hedge funds, αλλά) μακροπρόθεσμοι επενδυτές, οι οποίοι διατηρούν αυτά τα ομόλογα στο χαρτοφυλάκιό τους (δεν τα ξεφορτώνονται, όπως είχαν κάνει πριν από 12 μήνες, με την τότε έκδοση των 7ετών ομολόγων).

...Ναι, έχει υπάρξει νέα διάσπαση του ΚΙΝΑΛ. Η πρώτη συντελέστηκε με την αποχώρηση του Ποταμιού και η δεύτερη με την απομάκρυνση της ΔΗΜΑΡ. Το ότι παραμένουν ορισμένα στελέχη του Ποταμιού και της ΔΗΜΑΡ στο ΚΙΝΑΛ, παρά τις συλλογικές αποφάσεις των κομμάτων, δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Η αποχώρηση των στελεχών της ΔΗΜΑΡ ήταν αυτονόητη. Ο χώρος μας χαρακτηρίζεται από πολιτική αξιοπρέπεια. Όταν διώχνουν το κόμμα σου από έναν φορέα δεν παραμένεις, λέγοντας μάλιστα ότι το εκπροσωπείς. Το ΠΑΣΟΚ για να αντιπαρέλθει τη νέα διάσπαση του ΚΙΝΑΛ χρησιμοποιεί παλαιοκομματικές πρακτικές, αδικώντας και ό,τι πετύχαμε μαζί το προηγούμενο διάστημα.

1. Η αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ αντί να στενοχωρήσει, ορισμένους τους χαροποίησε !!!

2. Ακολούθησε η αιτιολογημένη άρνηση του πρώην Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θάνου Μωραΐτη να συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια ως υποψήφιος για τις επόμενες εκλογές, άρνηση που σχολιάστηκε με δηλώσεις του στυλ, προχωράμε με όσους μπορούν !

3. Συνεχίστηκε η αιμορραγία με αποχωρήσεις συνδικαλιστικών, αυτοδιοικητικών και μεσαίων πολιτικών στελεχών (Καραγιάννη, Παπαγιαννάκης, Ρώσσης και πρόσφατα 108 στελεχών). Σχολιάστηκε ειρωνικά και δηκτικά το τελευταίο γεγονός από τον εκπρόσωπο τύπου Χρηστίδη "Καλά σαράντα παιδιά"!!!