Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο, σε μια εποχή κρίσης του πολιτικού συστήματος, αντί να έχουμε αναταράξεις και ανακατατάξεις στα κόμματα εξουσίας, να έχουμε ρήξεις στον χώρο της Αριστεράς, που θεωρητικά τουλάχιστον θα μπορούσε να «εισπράττει» πολιτικά από την κρίση· ωστόσο, είναι απολύτως φυσιολογικό...

Δυο νέα κόμματα, ένα του Κέντρου και ένα της Αριστεράς, βρίσκονται στο στάδιο της εκκόλαψης. Το καθένα από τη δική του σκοπιά προσβλέπει σε ανατροπή των κομματικών συσχετισμών, τη στιγμή που η κοινωνία χτυπά το καμπανάκι του τελευταίου γύρου στα κόμματα της μεταπολίτευσης με τη μορφή που τα γνωρίσαμε.

Άναυδοι είχαν μείνει οι ανανεωτικοί του Συνασπισμού από την… διορατική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας είναι «παραμύθια με δράκους»! Η δήλωση είχε γίνει στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία επικύρωσε τα βασικό του λάθος: την διενέργεια του πρόσφατου συνεδρίου. Ζήτησε την διοργάνωσή του για να απογαλακτισθεί και να ισχυροποιηθεί έναντι του Αλέκου Αλαβάνου. Εκείνο που κατόρθωσε ήταν να διασπάσει το κόμμα του!

Η ανεξαρτητοποίηση των τεσσάρων ανανεωτικών βουλευτών μας Φώτη Κουβέλη, Θανάση Λεβέντη, Νίκου Τσούκαλη και Γρηγόρη Ψαριανού από τον ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας ανασυγκρότησης της ανανεωτικής αριστεράς. Η κίνηση αυτή εκφράζει τις προσδοκίες πολλών προοδευτικών πολιτών που ζητούν μια σύγχρονη, αριστερή, οικολογική πολιτική και υπεύθυνες απαντήσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης της χώρας. Για να στηριχθούν αποτελεσματικά, με ενωτικούς δημοκρατικούς αγώνες, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων, μακριά από τους αριστερισμούς και τον αντιευρωπαϊσμό.

Ας μην συζητάμε για το χθες. Η κίνηση της "¨Ανανεωτικής Πτέρυγας" έγινε με καθυστέρηση μιας δεκαετίας, αλλά έγινε. Από την άλλη, το "σπριντ" στα τελευταία μέτρα ενός μαραθωνίου μάλλον δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για το τελικό αποτέλεσμα.

Η υπαγωγή της χώρας μας στο μεικτό μηχανισμό ΔΝΤ-ΕΕ συνιστά αλλαγή καθεστώτος ως προς τη συνολική λειτουργία της. Επαναπροσδιορίζει τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις και διεργασίες και αναδιαμορφώνει αντίστοιχα τις προσδοκίες των πολιτών για το αύριο, αποκλειστικά με βάση τις επιπτώσεις που βιώνουν από τη ριζική αλλαγή στην καθημερινότητά τους. Επικαθορίζει, κατ’ επέκταση, την πολιτική και εκλογική συμπεριφορά τους.

ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ εξελίξεις στο συνέδριο του ΣΥΝ επιβεβαιώνουν το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για το πείραμα της ελληνικής αριστερής ανανέωσης. Από την προδικτατορική ΕΔΑ και τις συγκρούσεις με το Πολιτικό Γραφείο του παράνομου ΚΚΕ στο εξωτερικό, στην ιστορική διάσπαση του 1968 και τη δημιουργία του ΚΚΕ Εσωτερικού, στον ευρωκομμουνιστικό προσανατολισμό και τον φιλοευρωπαϊσμό, στην κατάργηση του «Κ» (κομμουνισμού) και των συμβόλων του, στην ΕΑΡ κι από εκεί στον σχηματισμό του ΣΥΝ, η Ανανεωτική Αριστερά ταξίδεψε στην περιπέτεια της πολιτικής ως άλλος Οδυσσέας.

Η ιστορική πρωτοβουλία της συντριπτικής πλειοψηφίας της ανανεωτικής πτέρυγας, για την αποχώρηση από τις διαδικασίες του συνεδρίου, έδωσε χαρά, κουράγιο και ελπίδα σε χιλιάδες αριστερών πολιτών, ανένταχτων και οργανωμένων που δεν άντεχαν πια την ξύλινη γλώσσα, τον αφόρητο λαϊκισμό και τακτικισμό, τους μπαχαλάκιδες, την συστηματική διολίσθηση στο καθαρόαιμο και τον αριστερισμό.

Εχθές ακούγοντας τις ειδήσεις στα κανάλια και παρακολουθώντας τις ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τον πληθωρισμό, είδα για μια ακόμα φορά, όπως πολλά χρόνια τώρα να μην με εκφράζει κανένα από αυτά.

«Η αποχώρησή μας από το συνέδριο προδιαγράφει και τις μελλοντικές εξελίξεις», λέει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Τσούκαλης ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ είναι η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το συνέδριο του κόμματος, λέει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (μέχρι σήμερα) Νίκος Τσούκαλης, ένας εκ των τεσσάρων Ανανεωτών βουλευτών που προτίθενται τις επόμενες ώρες να δηλώσουν την ανεξαρτητοποίησή τους. Ο κ. Τσούκαλης επιβεβαιώνει εμμέσως πλην σαφώς και την προοπτική συγκρότησης κόμματος, τονίζοντας όμως ότι θα προηγηθούν επίπονες διαδικασίες...

Το σκηνικό του 6ου Συνεδρίου του ΣΥΝ ξεστήνεται, το πανό «της δράσης, της ενότητας, της αλληλεγγύης» θα τοποθετηθεί αποσυναρμολογημένο στα υπόγεια των κομματικών γραφείων, με τις έννοιες του συνθήματος σοβαρά τραυματισμένες και ένιες εξ΄αυτών ακυρωμένες.
Ο ΣΥΝ θα επιμείνει στο «φωτεινό μονοπάτι» του ΣΥΡΙΖΑ, η Ανανεωτική Πτέρυγα εξετάζει «ανεμολόγια και ορίζοντες», καθόλου «έτοιμη από καιρό» και η ηγετική ομάδα κοιτά αμήχανη, αυτό που επέβαλε με την «βοήθεια» και την υποστήριξη των αγανακτισμένων μελών, για τα οποία πάντα φταίει η ηγεσία και επείγονται να πάρουν το κόμμα στα χέρια τους.

Με αφορμή την κρίση στο Συνασπισμό, μετά από συνάντηση αντιπροσωπείας της Ανανεωτικής Πτέρυγας με αντιπροσωπεία της ηγεσίας του ΣΥΝ, η Ανανεωτική Πτέρυγα εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

"Είμαστε στην επόμενη μέρα με καινούρια δεδομένα, όπως διαμορφώθηκαν μετά το συνέδριο του ΣΥΝ. Την απόλυτη ευθύνη για τη ρήξη στο κόμμα έχει ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΝ. Είχαμε έγκαιρα ζητήσει να μην πραγματοποιηθεί το συνέδριο χωρίς τις απαραίτητες συναινέσεις. Καλέσαμε την ηγεσία του κόμματος, έστω και την τελευταία στιγμή μέσα στο συνέδριο, να προβάλλει μια συνετή εναλλακτική διέξοδο από την κρίση. Αδιαφόρησαν και οδήγησαν τα πράγματα στα άκρα.

Η ηγετική ομάδα, όμηρος των παραλυτικών ισορροπιών στο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Δεν θα παρακολουθήσουμε αυτή την πορεία συνολικής φθοράς και απαξίωσης του χώρου. Ο κόσμος της Ανανεωτικής Αριστεράς έχει βγάλει τα συμπεράσματά του.

Όσο μας αφορά, τα βήματα θα γίνουν δημοκρατικά με τη συμμετοχή του κόσμου της Αριστεράς. Θα πάρουμε όσες πρωτοβουλίες απαιτούνται για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς".

Ανασάναμε. Αυτή τη λέξη άκουγες αμέσως μετά την ομιλία του Φώτη Κουβέλη και την αποχώρηση μας από τον χώρο του συνεδρίου.

Χαμόγελα. Δεν θυμάμαι κάποια συνδιάσκεψη της Ανανεωτικής Πτέρυγας που τα πρόσωπα μας να μην ήταν θλιμμένα και αρρωστημένα. Αυτό το τριήμερο, όμως, τα πρόσωπα μας ήταν εντελώς διαφορετικά. Άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που άρχισαν να ελπίζουν και να αισιοδοξούν πάλι. Οι νεολαίοι που νιώθουμε ότι απεγκλωβιστήκαμε και εμείς και έχουμε πολλή ενέργεια και πράγματα να δώσουμε σε αυτό το νέο ξεκίνημα που επιχειρούμε.