Τον ιδιαιτέρως παρεμβατικό ρόλο του στην κυβερνητική ατζέντα, πλην των οικονομικών, τον είχαμε διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή. Από τον Φεβρουάριο του 2013, όμως, όταν πλέον είχε δρομολογηθεί μια πορεία, όπου η χώρα μέσα από τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού διασφαλίζονταν από την αποφυγή της πτώχευσης και χρεοκοπίας, είχε αρχίσει να βάζει την ακροδεξιά σφραγίδα του στα άλλα μείζονα ζητήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η τρικομματική κυβέρνηση. Αναφέρομαι, κυρίως, στον αντιρατσιστικό νόμο, την ιθαγένεια, το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι παρεμβάσεις του ήταν καθοριστικές, ως μη όφειλε εκ των καθηκόντων του. Προφανώς δεν θα μπορούσε χωρίς τη γενική συγκατάθεση του πρωθυπουργού.

Τη στρατηγική του κόμματος εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών, τα βασικά σημεία της εκλογικής καμπάνιας και το ευροψηφοδέλτιο του σχήματος «Δημοκρατική Αριστερά-Προοδευτική Συνεργασία» ενέκρινε ομόφωνα στην σημερινή της συνεδρίαση η Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ.

Η σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου, που θα παρουσιαστεί επίσημα στις 13 Απριλίου

Τα 39 ονόματα των υποψηφίων.

Η προοπτική δημιουργίας, μέσα στο 2014, ενός μηχανισμού εποπτείας του τραπεζικού τομέα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διχάζει σοβαρά τα Κράτη-μέλη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η πίεση που ασκείται από τη Γερμανία είναι μεγάλη, στο βαθμό που αν δεν ψηφισθεί ο σχετικός μηχανισμός από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέχρι τον Απρίλιο, τότε το όλο σχέδιο παραπέμπεται στην νέα κοινοβουλευτική περίοδο μετά τις ευρωεκλογές.

Το ερώτημα είναι γιατί επείγεται τόσο η Γερμανία; Και γιατί αντιδρά σοβαρή μερίδα των ευρωβουλευτών, από όλες τις πολιτικές ομάδες;

...Ο Πρόεδρος αντιμετώπισε με ιδιαιτέρως υπεύθυνο και σοβαρό τρόπο το Ποτάμι. Προέβη, ως όφειλε, σε ευθεία κριτική βασικών δομικών στοιχείων που συνέθεταν τον αρχικό λόγο του Στ. Θεοδωράκη. Και για το «νέο», και για την επίκληση στην «κοινή λογική» και για τις προγραμματικές δεσμεύσεις που θα προέκυπταν από την «κλοπή από δεξιά και αριστερά».
Και σήμερα πραγματικά έχουμε δικαίωμα να διερωτόμαστε για τον κοινότυπο λόγο και την έλλειψη πρωτοτυπίας από τις πρώτες προγραμματικές θέσεις που παρουσιάστηκαν.
Δημοσκοπικές εκρήξεις πρωτοεμφανιζόμενων σχημάτων τις έχουμε συνηθίσει και παλαιότερα και εντελώς πρόσφατα. Γνωρίσαμε και την … κατάληξή τους. Γιαυτό και δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε, στο βαθμό φυσικά που εντείνουμε τις προσπάθειές μας και ενδυναμώνουμε τις δικές μας θέσεις και πολιτικές πρωτοβουλίες.

Το παρακάτω μανιφέστο του Ομίλου Γκλίνεκερ θα δημοσιευθεί στο τεύχος Απριλίου 2014 της Athens Review of Books. Το μανιφέστο αυτό υπογράφηκε αρχικά από τους Άρμιν φον Μπογκντάντυ (Max-Planck-Institut for Comparative Law and International Law), Κρίστιαν Κάλλις (FU Berlin), Χέντρικ Εντερλάιν (Hertie School of Governance), Μαρσέλ Φράτσερ (DIW), Κλέμενς Φούεστ (ZEW), Φραντς Σ. Μάγερ (Uni Bielefeld), Ντανιέλα Σβάρτσερ (SWP), Μαξιμίλιαν Στάινμπάις (Verfassungsblog), Κονστάντσε Στέλτσενμύλλερ (German Marshall Fund), Γιάκομπ φον Βαϊτσέκερ (Thüringer Wirtschaftsministerium), Γκούντραμ Βολφ (Bruegel)

Η χώρα εξακολουθεί να ζει στη βαριά σκιά της κρίσης, που αφυδατώνει την κοινωνία και την οικονομία. Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να προβάλει τη δημιουργία του πρωτογενούς πλεονάσματος ως τέλος των δεινών του τόπου, η περιθωριοποίηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων, η ουσιαστική καταστροφή της μεσαίας τάξης και η έκρηξη της ανεργίας συνθέτουν ένα σκηνικό που σφραγίζει, ασχέτως των επικοινωνιακών επιλογών και των όποιων πολιτικών προτεραιοτήτων, τις στιγμές που διανύουμε.
Η πολιτική δεν ασκείται ποτέ ερήμην της πραγματικότητας. Συνεπώς, και οι πολιτικές εξελίξεις που με ρωτάτε, δεν μπορεί παρά να δρομολογούνται παράλληλα με αυτήν. Οι πολίτες γνωρίζουν, καλύτερα παντός άλλου, ότι η αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν δεν καλυτερεύει με ρητορικές που επαγγέλλονται, απλώς, ένα νεφελώδες καλύτερο αύριο.

Τον Μάιο οι πολίτες της Ευρώπης θα κληθούν για πρώτη φορά να επιλέξουν αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης. Ποια Ευρώπη θέλουμε; Από τη στιγμή που τέθηκε σε εφαρμογή η Συνθήκη της Λισαβόνας και για όλη τη διάρκεια της κρίσης οι πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα να εκφράσουν την άποψή τους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε μια διαδικασία δημοκρατικής διαμόρφωσης της βούλησης.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ με θέμα τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές, καθώς και τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, στο τέλος των εργασιών, ενέκριναν ομόφωνα τη σχετική εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ.

Η Ομιλία του Φ. Κουβέλη στην Κεντρική Επιτροπή

Οι επικείμενες ευρωεκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για να συζητηθούν πολιτικά τα ζητήματα της Ευρώπης. Αλλά καθώς η «Ευρώπη» συναποτελείται από 28 χώρες-μέλη, μια τέτοια πολιτική συζήτηση θα απαιτούσε σε κάθε χώρα αυξημένο ενδιαφέρον και ενημέρωση για τις υπόλοιπες, προσπάθεια να κατανοηθεί συγκεκριμένα πώς και πόσο οι χώρες της ΕΕ αλληλεξαρτώνται και αλληλοεπηρεάζονται.

Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε ήταν πάντα η Ελλάδα των εξαιρέσεων κι όχι των κανόνων. Ήταν η Ελλάδα της θεσμικής προχειρότητας και της πολιτικής σκοπιμότητας της τελευταίας στιγμής. Γι’ αυτό δεν ήταν και δεν είναι ένα κανονικό κράτος.

Καθώς ακούστηκαν όλες οι εκδοχές για τον σταυρό προτίμησης στις ευρωεκλογές, μπορεί να διακινδυνεύσει κάποιος μια αποτίμηση στον «διάλογο» που ακολούθησε και αυτή είναι εις βάρος της κυβερνητικής πρωτοβουλίας.

Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού, είναι ένα κόμμα μεταρρυθμιστικό. Είναι ένα κόμμα με βαθιά την προσήλωση του στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Το έχω πει επανειλημμένα. Ούτε ανοίγουμε παράθυρο, ούτε κλείνουμε μάτι, ούτε ανοίγουμε πόρτες προς το ΣΥΡΙΖΑ. Έχω μιλήσει για το λαϊκότροπο δημαγωγικό τους λόγο, τον αριστερότροπο λαϊκισμό τους. Έχουμε διαφωνήσει και διαφωνούμε με όλα αυτά που καταγράφουν ως πολιτική πρόταση στην ελληνική κοινωνία για την πορεία και την εξέλιξη της χώρας, αλλά κάποιοι ή δεν θέλουν να ακούν ή κάνουν πως δεν ακούν.