Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η απήχηση και η μαζικότητα των συγκεντρώσεων στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και στο ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ με το σύνθημα ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ, την 15η Ιουνίου, θα οφείλουν πάρα πολλά στον «μέγα χορηγό» ή «αυτόκλητο υπεύθυνο marketing» Νίκο Φίλη. Στις γνωστές προκλητικές δηλώσεις του.

Ο… ιδιότυπος κυβερνητικός ρόλος του Ν. Φίλη

Δεν είναι όμως μόνο ο παρορμητικός χαρακτήρας του Ν. Φίλη, που ανέδειξε το θέμα, από ένα, αναμφισβήτητα, σημαντικό ζήτημα στο χώρο του διαδικτύου στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Υποστηρίζω ότι η παρέμβασή του αυτή, αν δεν είναι προϊόν του κεντρικού σχεδιασμού του Μαξίμου, αποτελεί …παραχώρηση και για μια παράλληλη εφαρμογή μιας πιο επιθετικής στάσης απέναντι στους διαφωνούντες πολίτες και στην αντιπολίτευση.

Ο Ν. Φίλης δεν θα γίνει ποτέ κυβερνητικός εκπρόσωπος. Στα πολιτικά δρώμενα και ιδεολογικά ζητήματα είναι μακράν, η μαχητική εμπροσθοφυλακή της κυβέρνησης. Θεσμικά, δεν μπορεί να «εφευρεθεί» για να του ανατεθεί μια τέτοια επίσημη θέση, όπου δίπλα στην κυβερνητική επίσημη γραμμή, η οποία οφείλει να προσπαθεί να σέβεται τους «κανόνες», θα βγαίνει κάποιος, περιβεβλημένος και με ένα κύρος, ως εκ της θέσης του, να τα «ρίχνει» και να δημιουργεί τα μέτωπα με τις αντίπαλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Η θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, δεν κρίθηκε επαρκής για ένα τέτοια ρόλο. Το υπουργικό αξίωμα, προσφέρεται περισσότερο. Δίνει τη δυνατότητα μιας, ισχυρής κυβερνητικά, μονομερούς επιλογής για το πότε και σε ποιο πεδίο θα ανοιχτούν μέτωπα. Έξω και πέρα από την καθημερινή τριβή και δυσκαμψίες.

Η λαϊκή έκφραση της αγανάκτηση των πολιτών

Βεβαίως το δικαίωμα της οργάνωσης και της κινητοποίησης των πολιτών είναι σε μια δημοκρατία αυταπόδεικτο. Δεν χρειάζεται ουδεμία περαιτέρω επιχειρηματολογία. Όπως δεδομένο είναι ότι οι κυβερνητικές επιλογές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συμμόρφωση στις πιο ακραίες απαιτήσεις των εταίρων –δανειστών, αλλά και σε όλα τα πεδία λειτουργίας της χώρας και της καθημερινότητας των πολιτών προκαλούσαν, προκαλούν και θα προκαλούν ακόμη περισσότερο την αντίθεση και την αγανάκτηση. Πόσο μάλλον όταν θα αρχίσουν να εφαρμόζονται και τα μέτρα ακραίας λιτότητας που έχουν ψηφιστεί.

Οι συγκεντρώσεις της 15ης Ιουνίου είναι μια πρώτη έκφραση.

Το πλαίσιο που έχουν προτείνει οι εμπνευστές τους δεν είναι απολίτικο. Έχει περιεχόμενο σαφές. Αναδεικνύει τί δεν θέλουν, τί θεωρούν άκρως επικίνδυνο από τη συνέχιση της διακυβέρνησης του τόπου από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους βροντοφωνάζει ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ!

Πολλοί/ές φίλοι/ες, που καλούν σε αυτή την κινητοποίηση, απευθυνόμενοι σε όλους/όλες που συμπορευτήκαμε με το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και τώρα, σ΄ αυτή τη συγκυρία, εκφράζουμε μια συγκράτηση και μια επιφύλαξη, υποστηρίζουν ότι: «την ίδια στιγμή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να ετοιμάζουν πειστικά εναλλακτικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα για την επόμενη μέρα, τώρα, την ώρα της καταστροφής, εκείνο που προέχει είναι η λαϊκή έκφραση αυτής της αγανάκτησης…».

Η νέα ενότητα των πολιτών, μετά το ΝΑΙ και ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος

Η ΔΗΜΑΡ και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ δεν υιοθετούν αυτή την κινητοποίηση και δεν καλούν σε συμμετοχή σε αυτήν. Ο σεβασμός στην ίδια την πρόσκληση, όπου αναγράφεται ρητά: «ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα» είναι δοσμένος.

Ως πολίτης που καλούμαι να συμμετάσχω, αλλά ταυτοχρόνως και πολιτικό στέλεχος, οφείλω να τοποθετηθώ.

Αυτήν ακριβώς την περίοδο, όπου η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει ατζέντα, με την Αναθεώρηση του Συντάγματος και τον εκλογικό νόμο, το μείζον είναι συγκροτηθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των Ελλήνων πολιτών απέναντι στη λαίλαπα των μέτρων που ψηφίστηκαν και που θα αρχίσουν να «δαγκώνουν» ευρύτατα στρώματα, καθώς και να προετοιμαστεί ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι στην καταιγίδα που έρχεται να επιπέσει επί των εργασιακών σχέσεων, των μισθών και των δικαιωμάτων για την απασχόληση.

Η κυβερνητική ή η «παρα- κυβερνητική» επιλογή είναι σαφής: Πριν καν διαμορφωθούν οι όροι για τη συγκρότηση ευρύτερων και πολλαπλών κινητοποιήσεων αποτροπής και ανατροπής μέτρων και διατάξεων, να αναβιώσει με κάθε μέσο την περσινή γνωστή διχοτομία. Αυτή των ψηφοφόρων του ΝΑΙ- «Μενουμεευρωπαίους» τους αποκαλούν κοροϊδευτικά- και των ψηφοφόρων του ΟΧΙ. Αν μπορέσουν να αναγάγουν τις κινητοποιήσεις της 15ης Ιουνίου στις αντίστοιχες του περσινού Ιουνίου, τότε, ερήμην πλέον των δημοσιονομικών μέτρων των 12 δις Ευρώ που μεσολάβησαν και θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται και να τα υφιστάμεθα όλοι, θα έχουν πετύχει να επαναφέρουν τη διαίρεση. Είναι τυχαίο ότι ο έτερος πολιτικοιδεολογικός προπαγανδιστής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Κυρίτσης προσπάθησε πριν λίγες μέρες, χονδροειδώς, να μας πείσει ότι τα μέτρα του Μνημονίου πλήττουν ευθέως τους «Μενουμεευρωπαίους» και ουδόλως το 60% των ψηφοφόρων του ΟΧΙ;!

Παράλληλα επιχειρείται από το σύνολο της κυβερνητικής προπαγάνδας και η επιπρόσθετη συνταύτιση των συγκεντρώσεων, του καλέσματος και της στήριξής τους από τη ΝΔ. Το έκαναν άλλωστε και το ΄15!

Βεβαίως, η ηγεσία της ΝΔ οφείλει από την πλευρά της – φαίνεται ότι το προσπαθεί- να διασκεδάσει όλες αυτές τις φήμες…

Στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι το πώς ακριβώς θα ξεπεραστεί η διχοτομία του 60%: 40%. Καθώς και αυτοί/ές του 60%, προφανώς θα υφίστανται από αύριο τις συνέπειες των μέτρων.

Η αντιπαράθεση και ο διαχωρισμός στη βάση του: και εμένα μου κόψανε το ΕΚΑΣ, και εγώ πληρώνω περισσότερο ΕΝΦΙΑ και εγώ πληρώνω μεγαλύτερο ΦΠΑ, και εγώ έχω μείωση στη σύνταξή μου- κύρια και επικουρική-,και εγώ έκλεισα το μαγαζί μου και εγώ ακόμη ένα χρόνο δεν βρήκα δουλειά και εγώ έχω ακόμη χειρότερη περίθαλψη, είναι απείρως ισχυρότερη με την όποια διαίρεση επιχειρηθεί να επανέλθει σε ιδεολογικοπολιτική βάση που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον, του τύπου: «Εσείς με το χθες εμείς με το μέλλον που έρχεται»…

Μια μαζική κινητοποίηση των πολιτών για την αναλογική μείωση των άμεσων φόρων και του ΦΠΑ, για παράδειγμα, μαζί με άλλες αντίστοιχες, που δεν θα είναι απλά «συνδικαλιστικά αιτήματα», μπορεί να «κτίζει» ουσιαστικότερα και σε πιο στέρεη βάση τη λαϊκή αντίθεση και το αίτημα αλλαγής.

Άρα μια πολιτική δύναμη που στοχεύει σε ριζικές αναδιατάξεις του πολιτικού σκηνικού και σε μια ανασυγκρότηση της χώρας στη βάση αλλαγών και μεταρρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση οφείλει να συμβάλλει στην επανένωση των πολιτών και στη συναίνεσή τους υπέρ ενός τέτοιου σχεδίου. Πρέπει να βρίσκεται στον αντίποδα σε ότι διχάζει και ενάντια σε αυτούς που επιχειρούν τη διαίρεση των πολιτών με την αναβίωση παλιών υλικών και παρωχημένων στερεοτύπων. Γι΄ αυτό πρέπει να εργάζεται, να προτείνει και να κινητοποιεί…

Αλλά επειδή το σύνθημα ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ έχει τεθεί εμείς θεωρούμε και επιδιώκουμε να πείσουμε ότι η διάδοχη λύση δεν είναι οι νέες εκλογές αλλά ο σχηματισμός από αυτή τη Βουλή μιας νέας κυβέρνησης ευρείας πλειοψηφίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, που θα κληθεί να συμφωνήσει και εφαρμόσει προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.