Ο άνθρωπος θα σκέφτηκε ως εξής. Η σκληρή στάση στο Μεταναστευτικό πουλάει, το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση σαρώνει. Εγώ, πάλι, δεν είμαι και στα καλύτερά μου, στον ανασχηματισμό δεν με βλέπω καλά. Ας πετάξω λοιπόν ένα πυροτέχνημα, μπας κι επωφεληθώ κι εγώ από τη γενικότερη σκλήρυνση.

Προ διμήνου είχα αναφερθεί στη Βουλή για τις απίστευτες αστοχίες της ΝΔ στο Μεταναστευτικό - Προσφυγικό, λέγοντας ότι θα ήταν τύχη για τη χώρα εάν οφείλονταν σε ανικανότητα, αλλά πιθανόν να βρισκόμαστε μπροστά στην εκτέλεση ενός «καλού» σχεδίου. Από τότε αλλάζουμε κάθε μήνα σχεδιασμούς, υπεύθυνους, καταργούν υπουργεία, δημιουργούν υπουργεία, βγάζουν νομοσχέδια, ξαναλλάζουν νομοσχέδια, διορίζουν εθνικούς υπεύθυνους, ξε-διορίζουν εθνικούς υπεύθυνους. Πρακτικά όμως επί επτά μήνες, με εξαίρεση πομπώδεις δηλώσεις οι οποίες αγγίζουν τα όρια της ανοησίας, δεν υπάρχει ούτε ένα πρακτικό μέτρο που να έχει υλοποιηθεί ώστε να μπορέσουμε να το κρίνουμε.

* Και στο παρελθόν αντιμετωπίστηκαν κρίσεις, η φύλαξη των συνόρων ήταν ισχυρή και αποτελεσματική, αλλά οι τόνοι ήταν χαμηλοί, όπως ορίζει μια τέτοια κατάσταση * Η Ν.Δ. εξακολουθεί να πορεύεται με τη ρητορική του μίσους και του φόβου για μικροκομματικά οφέλη * Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τον πατριωτισμό με επικίνδυνες πρωτοβουλίες. Είμαστε ένα οργανωμένο κράτος δικαίου με ικανότατο και έμπειρο στρατό και αστυνομία, αρμόδιες αρχές για τη φύλαξη των συνόρων

«Προς Θεού, μόνο να μην επαναληφθεί το 2015». Αυτό εύχονται αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο στη θέα της κρίσης στον Έβρο. Λίγο τους ενδιαφέρει εάν η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες, στέλνοντας το μήνυμα -και τα λεωφορεία- ότι τα σύνορα είναι ανοιχτά. Λίγο τους ενδιαφέρει τι θα συμβεί στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, που ήταν έτοιμα να εκραγούν και πριν από τη μεγάλη πορεία προς τον Έβρο. Αυτό που πραγματικά «καίει» τις κυβερνήσεις εκείνων των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρητικά ομνύουν ακόμη στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες -για τις Αυστρία, Ουγγαρία και σία δεν μιλάμε, τις έχουν απαρνηθεί από καιρό- είναι να καταφέρει η Ελλάδα, με οποιονδήποτε τρόπο και με τη βοήθειά τους, να κρατήσει τα σύνορα κλειστά.

Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Πρωθυπουργού, των συνεργατών του και των υπουργών που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική για το προσφυγικό ζήτημα. Βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που δεν επιδέχεται «λύση», μόνο διαχείριση. Απέναντι σε έναν επικίνδυνο γείτονα, που παίζει το τελευταίο του χαρτί. Με συμμάχους δειλούς και άβουλους, παραλυμένους από τη διχογνωμία. Η διαχείριση όμως έχει συνέπειες, για το είδος της κοινωνίας που θέλουμε να είμαστε. Για αυτό αξίζει να συζητούμε.

Οι κοινοτοπίες κουράζουν, αλλά στην παρούσα συγκυρία αξίζει τον κόπο να υποπέσουμε στο αμάρτημα να θυμίσουμε για μια φορά ακόμη πόση σημασία έχει η επιλογή των λέξεων στον δημόσιο λόγο. Εχει σημασία, λοιπόν, το ότι άλλα στελέχη της κυβέρνησης περιγράφουν την κατάσταση στον Εβρο ως «υπερβολική συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και προσφύγων, οι οποίοι επιχειρούν να εισέλθουν παρανόμως, που εγκυμονεί κινδύνους» και άλλα ότι «είμαστε αντιμέτωποι με εισβολή»! Εχει σημασία αν επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τον τυχοδιωκτισμό της Τουρκίας με αποφασιστικότητα, εγκράτεια και σοβαρότητα ή αν προκρίνεις έναν λόγο που αυτομάτως οδηγεί σε φόβο, φανατισμό και εθνικιστικές εξάψεις.

α) Καλό είναι να αποφύγουμε τον (εύκολο) αντι-τουρκισμό και τον (εύκολο επίσης) αντι-ευρωπαϊσμό. Μόνο σε συνεργασία με την Τουρκία αφενός, και με την ΕΕ αφετέρου, μπορεί να υπάρξουν κάποιες διέξοδοι.

βʼ ) Η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν καλύπτει τον Έβρο. Αφορά τα νησιά. Επομένως, κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για παραβίαση της Συμφωνίας δεν στέκουν.

Ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες. Οσοι έχουν φτάσει στα νησιά μετά την 1η Μαρτίου, οπότε η κυβέρνηση αποφάσισε να παγώσει για ένα μήνα την καταγραφή των αιτήσεων ασύλου, αντιμετωπίζονται ως ένα άλλο είδος. Ως «κρατούμενοι», όπως μετέδωσε ένας ανταποκριτής, που επιβιβάστηκαν «κατά δεκαπεντάδες» στο αρματαγωγό Ρόδος για να μεταφερθούν σε κλειστές δομές στην ενδοχώρα; ʼΗ ως «φιλοξενούμενοι», όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, μιλώντας για «πλωτό σπίτι» και για προτεραιότητα στις οικογένειες;

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελληνικών αρχών αλλά και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι προερχόμενοι από το Αφγανιστάν είναι περίπου το 30%. Αρα ήδη οι προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ξεπερνούν το 50% ● Εάν δεν επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες περιοχές της χώρας μας προς τα νησιά, πώς θα ζητήσουμε να επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες χώρες προς την Ελλάδα, ώστε να δεχτούν κι εκείνες κάποιους πρόσφυγες;

Τον τελευταίο μήνα βιώνουμε ένα πρωτόγνωρο καθημερινό καταιγισμό από ρεπορτάζ, ανταποκρίσεις, χρονικά, μαρτυρίες, ντοκουμέντα και κάθε είδους δημοσιεύματα, εντύπων και ηλεκτρονικών μέσων, από την Ελλάδα αλλά κυρίως από το εξωτερικό για το κολαστήριο της Ευρώπης, την τραγική Μόρια!
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αναγκαστεί να αποκαλεί, αυτή την ακραία αθλιότητα που βιώνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ, απλώς … μια δύσκολη κατάσταση! Μιλούσαν πολύ εύκολα για «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα της κρίσης και των 2 Μνημονίων, αλλά τώρα είναι αυτοί, που με δικές τους ευθύνες έχουν οδηγήσει σε …ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, πρωτόγνωρη για την Ελλάδα, μια προσφυγική κρίση, για την οποία, βεβαίως, δεν έχουν την κύρια ευθύνη.

Μερικές φορές κάποιες λύσεις εμφανίζονται μόνες τους. Οι μειώσεις στις γεννήσεις είχαν επί σειράν ετών στείλει τη Γερμανία στη χειρότερη θέση στην ΕΕ ως προς την πίεση της πληθυσμιακής γήρανσης. Την καθόλου ζηλευτή αυτή θέση εφέτος κατέλαβε η Ιταλία ακολουθούμενη από την Ελλάδα. Τι άλλαξε και βελτιώθηκε η θέση της Γερμανίας;

Η Γερμανία υποδέχτηκε από το 2015 ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες.

Η τροπολογία για τις αποζημιώσεις των κατοίκων του Δημοτικού Διαμερίσματος Μόριας Λέσβου που κατέθεσαν 5 υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αφορά ένα πραγματικό πρόβλημα που ταλαιπώρησε την περιοχή.
Η κυβέρνηση οφείλει να αποκαταστήσει τις ζημιές που προκλήθηκαν στις ιδιοκτησίες των κατοίκων άμεσα. Έχει ήδη καθυστερήσει πάνω από ένα χρόνο δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα σε ανθρώπους που συνέβαλαν στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης όταν η επίσημη πολιτεία ήταν απούσα.
Όμως η κάλυψη της δαπάνης για τις αποζημιώσεις των κατοίκων της Μόριας από τα ανταποδοτικά παράβολα που πληρώνουν για την έκδοση και ανανέωση των αδειών διαμονής τους οι μετανάστες πάσχει νομικά αλλά κυρίως προκαλεί στο συμβολικό επίπεδο.