Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, από κοινού με την Σοβιετική Ένωση, αντιμετώπισαν ένοπλα τον φασισμό. Ήταν ο πιο φονικός πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο φασισμός στοίχισε στην ανθρωπότητα πάνω από 60.000.000 νεκρούς. Στο τέλος του πολέμου όλοι οι λαοί της Ευρώπης φώναξαν “Ποτέ πια πόλεμος- Ποτέ πια φασισμός”. Και είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι αυτά που μέχρι τότε, αλλά και μετά, χώριζαν από τη μια τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία και από την άλλη την Σοβιετική Ένωση ήταν πάρα πολλά, χωρίς αυτό να τις εμποδίσει να πολεμήσουν από κοινού τον φασισμό. Αυτά που τούς χώριζαν ήταν απείρως μεγαλύτερα, από αυτά που χωρίζουν σήμερα στην χώρα μας τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση από τη μια και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι η αξιωματική αντιπολίτευση.

Μία ημέρα μετά την επερώτηση της φασιστικής οργάνωσης "Χρυσή Αυγή’ προς τους Υπουργούς Παιδείας και Δημόσιας Τάξης, με θέμα την προσβολή της μνήμης του γέροντα Παΐσιου από χρήστη του Facebook, η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος —όπως αναφέρει στο Δελτίο Τύπου που απέστειλε και στο οποίο αναφέρεται ότι «συνέλαβε 27χρονο ημεδαπό για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων», διότι «διαχειριζόταν σελίδα στο Facebook με βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό»-σχημάτισε δικογραφία εναντίον του και τον οδήγησε στην Εισαγγελία Αθηνών.

Μπαίνουμε σε ένα κρίσιμο φθινόπωρο με όλα τα χαρακτηριστικά της εθνικής σχιζοφρένειας. Μια κοινωνία που δεν θέλει να δει τον εαυτό της κατάματα. «Εξεγέρσεις» φοροφυγάδων που καλύπτονται από αριστερούς βουλευτές (Δρίτσας, Γλέζος), θηριώδης φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών, απαράδεκτες αντικαταστάσεις άξιων κρατικών λειτουργών με κομματικούς «φίλους», τρομοκράτης που κάνει μεταπτυχιακό στη Θεολογική Σχολή.

Διαβάζεις για τις καθημερινές επιθέσεις κατά των μεταναστών σε όλη την Ελλάδα και εξοργίζεσαι με τη βαρβαρότητα των δολοφόνων, με την τρομοκρατημένη υποκρισία των καταστηματαρχών, με την ανικανότητα της Αστυνομίας, με την απάθεια των κυβερνώντων. Ο οργανωμένος, κοινοβουλευτικά νομιμοποιημένος ρατσισμός είναι πια για τα καλά ανάμεσά μας, δεν θα ξεριζωθεί εύκολα. Αντίθετα, θα θεριέψει.

* Σχεδόν μετά από κάθε ειδεχθές έγκλημα – πόσο μάλλον όταν το θύμα ήταν συνάδελφός τους – πληροφορούμασταν από τον τύπο ότι η εξιχνίαση του εγκλήματος ήταν «θέμα τιμής» για την αστυνομία. Όποτε διαβάζαμε τη συγκεκριμένη διαρροή από ανώτατο στέλεχος της Αστυνομίας, ξέραμε ότι όλοι θα έπεφταν με τα μούτρα στην υπόθεση και όπως έδειξε η εμπειρία, συνήθως υπήρχαν θεαματικά αποτελέσματα. Το πρόβλημα με αυτήν τη μέθοδο κατηγοριοποίησης των εγκλημάτων, είναι ότι εναπόκειται στην κρίση της αστυνομίας ποια εγκλήματα θίγουν υπερβολικά την τιμή της ΕΛ.ΑΣ. και κατά συνέπεια παίρνουν προτεραιότητα και ποια μένουν λίγο πίσω, ή μένουν ανεξιχνίαστα.

Δύο σημαντικές ειδήσεις διατάραξαν τη θερινή ραστώνη μας –εκτός φυσικά από τη συνήθη ταραχή που προκαλεί η άφιξη των τροϊκανών επισκεπτών μας. Η επιχείρηση «Ξένιος Ζεύς» και η ειδεχθής πράξη νεαρού αλλοδαπού, επανέφεραν τη συζήτηση για το μεταναστευτικό και τους αλλοδαπούς εγκληματίες και πυροδότησαν εκ νέου θορυβώδεις ιαχές καταδίκης από «σωτήρες και θεματοφύλακες του έθνους»

Κάποιοι θα έχετε δει το κλασσικό σοβιετικό αντιφασιστικό ντοκιμαντέρ του Ρωσοεβραίου σκηνοθέτη Μιχαήλ Ρομ «ο Αληθινός φασισμός» που γυρίστηκε το 1965 και επανακυκλοφόρησε στις αθηναϊκές αίθουσες πέρυσι τον Μάιο. Ο πρωτότυπος και πιο πιστός στις προθέσεις του δημιουργού τίτλος είναι « ο Καθημερινός Φασισμός» και μέσα από ένα πανέξυπνο όσο και «πονηρό» μοντάζ αναδεικνύει το ψυχολογικό πορτρέτο του ναζισμού, πως δηλαδή αρχικά έγινε ανεκτός και μετά κυριάρχησε στις μάζες των μικροαστών, των φιλήσυχων ανθρώπων της διπλανής πόρτας.

Στη χώρα μας δεν μπόρεσε ούτε μπορεί να επικρατήσει o φασισμός, ο κομμουνισμός, ο φιλελευθερισμός ή οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Οι ιδεολογίες προϋποθέτουν κοινωνική συνοχή και εθνικό στόχο, πράγματα που λείπουν από μια κοινωνία κατακερματισμένη σε ομάδες που, αντί της συνεργασίας, έχουν μάθει στα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, δηλαδή να κερδίζει η μία εις βάρος των άλλων.

«Ακόμη είμαστε υπό την επήρεια του σοκ, αλλά πρέπει να υπερασπίσουμε τις αξίες μας. Η απάντησή μας είναι: περισσότερη δημοκρατία, πιο ανοιχτή κοινωνία, περισσότερη ανθρωπιά». Προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του ο πρωθυπουργός της Νορβηγίας, Γενς Στόλτενμπεργκ, κατά τη διάρκεια της οικουμενικής νεκρώσιμης ακολουθίας στο Όσλο, κάλεσε τους συμπατριώτες του να μην παραδοθούν στην καταστροφική δύναμη του μίσους, να μην επιτρέψουν στον στυγερό μακελάρη της Οτόγια, Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ να τινάξει στον αέρα τις αξίες της μεταπολεμικής Νορβηγίας.

Στην προπαγάνδα των κινημάτων και καθεστώτων του Αντιδιαφωτισμού, η πολιτική δράση παρουσιάζεται ως ιερή τελετουργία και ο αρχηγός που την καθοδηγεί εμφανίζεται ως λυτρωτής, με υπεράνθρωπες ιδιότητες, στον οποίο υποτάσσονται οι οπαδοί. Αλλά και στην κριτική του Αντιδιαφωτισμού, η απόρριψή του συνοδεύεται συχνά από την περιφρόνηση και τη δαιμονοποίησή του

Η συγχαρητήρια δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα προς την κυβέρνηση της Σερβίας με ευκαιρία την σύλληψη του κατηγορούμενου για γενοκτονία Ράτκο Μλάντιτς, αποτελεί το αποκορύφωμα της υποκρισίας. Διότι ως ασφαλώς γνωρίζει ο κ. Δρούτσας τόσο το κόμμα του όσο και ιδιαίτερα ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου, υποστήριζαν ανοιχτά τον Μλάντιτς κατά την διάρκεια του πολέμου στην Βοσνία.

Σε όλο το σύγχρονο κόσμο εγκαταλείπεται η απορρέουσα από τον γερμανικό ρομαντισμό αντίληψη του έθνους με βάση το δίκαιο του αίματος και υιοθετείται η απορρέουσα από την γαλλική επανάσταση συνταγματική αντίληψη του έθνους, κατά την οποία το έθνους αποτελείται από όσους κατά την έννομη τάξη ενός κράτους μετέχουν των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που πηγάζουν από αυτή την έννομη τάξη.