Όταν άρχισε να εξαπλώνεται και στην Ευρώπη η κρίση που βιώνουμε σήμερα, ένα από τα εκ των ων ουκ άνευ μέτρα, που είχαν προταθεί από τον Οκτώβριο ήταν η ίδρυση ενός Ειδικού Ταμείου με την ευθύνη και εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων που θα επέτρεπε στα κράτη –μέλη, και ιδιαίτερα σε αυτά που διαθέτουν πολύ χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα, να έχουν πρόσβαση σε δανεισμό με χαμηλότερο επιτόκιο.

Πρωτοστατούσαν σε αυτό προσωπικότητες, πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και κυρίως η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Η ιδέα αυτή φυσικά δεν είναι και τόσο ριξηκέλευθη ούτε έξω από τα κοινοτικά συμβαίνοντα. Ήδη ο Ζ. Ντελόρ, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την είχε «περάσει» στο Λευκό Βιβλίο το 1993. Με τον δεδομένο τότε συσχετισμό δυνάμεων είχε κατ΄ αρχάς γίνει αποδεκτή, χωρίς βεβαίως να κατοχυρωθεί και θεσμικά. Ήταν φανερό από τότε ότι ένα τέτοιο χρηματοδοτικό μέσο ήταν αναγκαίο για να αντιμετωπιστούν κίνδυνοι που κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ζώνη του Ευρώ. Δεν υπάρχει άλλωστε, νόμισμα χωρίς θεσμικά κατοχυρωμένο μέσο δανεισμού τελευταίας καταφυγής. Άλλαξαν όμως οι συσχετισμοί, το ευρωπαϊκό πολιτικό εκκρεμές έκτοτε κινείται προς συντηρητική φορά και οι κυρίαρχοι κύκλοι στην Ε.Ε. «έθαψαν» την ιδέα.

Τότε όμως, πριν 15 χρόνια, αλλά και κατά τη τελευταία πενταετία τα περίφημα spread δανεισμού δεν εμφανίζονταν με τη σημερινή εφιαλτική μορφή. ..

Η χώρα μας και μόνο για τον προβλεπόμενο από τον Προϋπολογισμό του 2009 δανεισμό, - τα 49 δις θα γίνουν σίγουρα 60 δις- θα υποχρεωθεί να καταβάλει επί πλέον τόκους πάνω από 1,5 δις Ευρώ, από όσους θα μπορούσε να καταβάλει αν προχωρούσε η έκδοση κρατικών ευρωπαϊκών ομολόγων!

Η δραματική κατάσταση που εμφανίστηκε στις Βρυξέλλες μετά την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θέτει τα ζητήματα σε διαφορετική βάση και υποχρεώνει άλλες προτεραιότητες, όχι μόνο για τη χώρα μας.

Γαλλία και Γερμανία βεβαίως έχουν απορρίψει την πρόταση αυτή γιατί σήμερα δανείζονται με πολύ χαμηλό spread. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει τη δική μας κυβέρνηση να αναζητήσει συμμαχίες με τα περισσότερα άλλα κράτη που έχουν αντίστοιχο πρόβλημα - είναι πάνω από τα μισά της Ε.Ε. – με στόχο να πιέσουν και να υποχρεώσουν πολιτικά για μια τέτοια απόφαση. Στην Ε.Ε. δεν είμαστε μόνο για να ακολουθούμε αλλά και για να επιδιώκουμε συμμαχίες και να συνδιαμορφώνουμε πολιτικές σε όφελος της οικονομίας και των πολιτών.

Αυτό πρωταρχικά ισχύει για την κυβέρνηση αλλά και για τις πολιτικές δυνάμεις.

Οι δυνάμεις της αριστεράς στην Ευρώπη, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντίληψης για κεντρική ευρωπαϊκή δημοσιονομική παρέμβαση, οφείλουν να αναδείξουν το θεσμικό κενό και να διεκδικήσουν τη σύσταση αυτού του Ειδικού Ταμείου.

Μη ξεχνάμε ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων έχει ευθεία αντανάκλαση στο μέγεθος των δημόσιων επενδύσεων, στην απασχόληση, στους μισθούς και συντάξεις…