ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο,αναγνωρίζοντας την προσφορά του στην Δημοκρατία και στην επαναφορά της ελευθερίας στην πατρίδα μας απο την χούντα των συνταγματαρχών.Ομως η επαναφορά αυτή πρώτιστα έγινε εξ αιτίας τη τραγωδίας της Κύπρου , μετά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου,την Χούντα του Σαμψών, και την επέμβαση των Τούρκων που ως κατάληξη είχε τον διαχωρισμό της μεγαλονήσου σε δύο τμήματα ,με τραγικά αποτελέσματα για τους Ελληνοκυπρίους που έχασαν τα πάντα ,ανθρώπινες ζωές και περιουσίες .Μία κατάσταση που εξακολουθεί να υφίσταται έως σήμερα και επιδεινώνεται συνεχώς εξ αιτίας της αδιαλλαξίας των Τούρκων και των αδιέξοδων χειρισμών του προέδρου της Αναστασιάδη.Η αδυναμία της χούντας του Ιωαννίδη να διαχειριστεί αυτή την κρίση έφερε την Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Τα χρόνια πέρασαν η Ελλάδα διανύει την μακρότερη ειρηνική περίοδο της ιστορίας της ,γίνανε σημαντικά βήματα σε διεθνές και εθνικό επίπεδο με σημαντικότερα την είσοδό μας στην ΕΟΚ και αργότερα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης,η οικονομία σε κάποιο βαθμό λειτούργησε,ανέβηκε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων με σημαντικά βήματα στην κοινωνική ασφάλιση ιδιαίτερα στον τομέα της Υγείας με την δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ).Το πολιτικό μας σύστημα άντεξε την «εποχή των μνημονίων» και παρ΄όλους τους τριγμούς δεν καταλήξαμε σε μακροχρόνιες ακραίες αντιπαλότητες.

Εκεί που ως κράτος και πολιτική ηγεσία αποτύχαμε ,ήταν στο να στοχεύσουμε σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις στον Δημόσιο Τομέα ,όπου θα έδιναν μία ώθηση στην οικονομία και από κράτος αποβιομηχανοποιημένο να περάσουμε στην βιομηχανοποίηση με σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό και καινοτομία.Στην αγροτική οικονομία και όχι μόνο,τα κοινοτικά κονδύλια δεν αξιοποιήθηκαν ,διότι η κυρίαρχη ιδεολογία οδήγησε όλα τα μικρομεσαία στρώματα στον άμετρο, λυσσασμένο καταναλωτισμό.

Στο διάστημα αυτό υπήρχε η ακραία έκφραση του συνδικαλισμού,χωρίς κοινωνική συνείδηση και συναίνεση ,με τα ΜΜΕ να σιγοντάρουν σε κάθε εργατική κινητοποίηση με αποτέλεσμα να έχουμε πάνω από 1300 απεργίες τον χρόνο.Μεγάλη πληγή ήταν η φοροδιαφυγή που έφθανε περίπου το 40% και η διαφθορά στο δημόσιο με πρωταθλητές τις πολεοδομίες,τον χώρο της υγείας και τους Δήμους.Ετσι είχαμε συντάξεις νεκρών σε υγιείς,επιδόματα σε τυφλούς αετομάτηδες, επιδόματα προνοίας σε εύπορους και αγρότικές επιδοτήσεις για ζημιές σε καλλιέργειες που δεν είχαν υποστεί η δεν υπήρχαν.Και φυσικά το πάρτι το μεγάλο γινόταν στην υγεία.

Τα συνθήματα του πολυτεχνείου ήταν Δημοκρατία,Ελευθερία ,Δικαιοσύνη. Ομως όλα αυτά δεν αξίζουν και πολλά αν δεν συνδιάζονται με ένα δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας.Και όταν λέμε κοινωνική ασφάλεια ενοούμε να υπάρχει εργασία με ανθρώπινες συνθήκες ,θωράκιση της υγείας μας με Δημόσιο σύστημα που να προλαμβάνει τις ασθένειες αλλά και να τις θεραπεύει,Δημόσια παιδεία που όχι απλά θα δίνει γνώση αλλά και να αναπτύσσει συνειδήσεις πολιτών ικανών να σκέφτονται πέρα από εθνικούς και θρησκευτικούς μύθους.Και τέλος ότι οι άνθρωποι της εργασίας μετά το πέρας των χρόνων ,θα συνταξιοδοτηθούν εχοντας μία ζωή ασφαλή και αξιοπρεπή όπως τους αξίζει.

Το Πολυτεχνείο πέρασε στην σφαίρα του μύθου και της ιστορίας.Ομως στην χρονική εξέλιξη, εμείς πρέπει να πάμε ένα βήμα πέρα από την Ελευθερία και Δημοκρατία .Στην Κοινωνική Δικαιοσύνη ,στην ισότητα οικονομική και θεσμική που πρέπει να υπάρχει ,ασχέτου φυλής ,φύλου, χρώματος, θρησκείας για όλο τον κόσμο ,μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον χωρίς κρίσεις, όπου θα ζει και θα χαίρεται ο άνθρωπος και θα απολαμβάνει τα υλικά και πνευματικά του αγαθά.