Γιατί παραμένει ζωντανό το Πολυτεχνείο

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν η κορυφαία πράξη μαζικής αντίστασης ενός τμήματος της φοιτητικής νεολαίας ενάντια στη δικτατορία και προκάλεσε τη συμμετοχή και άλλων στρωμάτων του ελληνικού λαού, νέων κυρίως.

Η ελληνική κοινωνία έχει ενσωματώσει τον Νοέμβρη του ΄73 στις μεγάλες ιστορικές στιγμές του τόπου αναδεικνύοντάς τον σε σύμβολο. Το «Πολυτεχνείο», μαζί με τους αγώνες για τη στερέωση της δημοκρατίας στη μεταπολίτευση, συνιστά ιστορικό θεμέλιο της 3ης ελληνικής δημοκρατίας.

Το «Πολυτεχνείο», 50 χρόνια μετά, επειδή είχε πρωταγωνιστές νέους και νέες, συνεχίζει συνεγείρει και θα συνεγείρει τους νέους και νέες όλα αυτά τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Είτε το προσλαμβάνουν ως... ένα πολύ σημαντικό γεγονός άρνησης και αντίστασης στη δικτατορία στο φασισμό, στην ξένη εξάρτηση και κατάφασης στη δημοκρατία. Είτε το «εισπράττουν» ως μία συλλογική νεανική πράξη αντιπαράθεσης και ανατροπής των κατεστημένων προτύπων της κοινωνίας. Είτε ακόμα και ως νοσταλγία για τις «μέρες της φωτιάς» και για «όνειρα», που δεν πήραν την εκδίκησή τους…

«Λειτουργεί» στο φαντασιακό της εξέγερσης,

και έτσι θα περνάει δια μέσου των χρόνων. 

το "Πολυ­τε­χνείο" δεν ήταν ποτέ μόνο μία λέξη. Είναι κραυ­γή. Μπο­ρεί και άναρ­θρη μπο­ρεί και μα­τω­μέ­νη -ναι, για­τί όχι; Για ...της γενιάς τους Πολυ­τε­χνεία…

Φυσικά το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στους δημιουργούς του. Δικές τους οι ανεξίτηλες μνήμες από τα συγκλονιστικά βιώματα και τις μοναδικές στιγμές της εξέγερσης, δικό τους το ξεπέρασμα των ορίων τους μέσα στην συλλογική τους λειτουργία.

Παραμένει έχει επηρεάσει…..

Η έμπνευση για την ανάδυση ενός ριζοσπαστισμού της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαιτέρως της νεολαίας, ενός προοδευτικού ρεύματος εθνικής εμβέλειας, την πρώτη δεκαετία της αντιπολίτευσης, αρδεύτηκε από το εξεγερτικό πνεύμα του Νοέμβρη. Το Πολυτεχνείο έδωσε συνθήματα, που θα λειτουργούσαν συμβολικά και θα σηματοδοτούσαν πολιτικά τους αγώνες για τη δημοκρατία και τη διεύρυνσή της.

Ανανέωσε και παρήγαγε μορφές δράσης και διαμαρτυρίας που προσδιόρισαν και τύπους μαζικών κινητοποιήσεων. Διαμόρφωσε διαδικασίες λήψης αποφάσεων που έγιναν υποχρεωτικό πρότυπο στους διάφορους μαζικούς και συνδικαλιστικούς χώρους. Το κύρος που απέκτησαν οι φοιτητές/τριες και οι νέοι/ες μετέβαλε τη σχέση γενεών μέσα στην ελληνική οικογένεια.

Ακόμη και η επετειακότητα που «επέβαλε» το Πολυτεχνείο προσφέρει τη δυνατότητα να στοχαζόμαστε πάνω στην ελευθερία, τη δημοκρατία, την ανιδιοτέλεια της νεότητας, το δικαίωμα της εξέγερσης όταν οι ανθρώπινες αξίες καταπατούνται…

Οι ση­με­ρι­νοί νέοι και νέες, που δεν πρό­λα­βαν να γνω­ρί­σουν ούτε πό­λε­μο, ούτε δι­κτα­το­ρία, ούτε υπαρ­κτό σο­σια­λι­σμό, αλλά ζουν σε ένα κό­σμο γε­μά­το ανι­σό­τη­τες, δια­κρί­σεις, απο­κλει­σμούς, πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση, με­τα­να­στευ­τι­κά ρεύ­μα­τα, φα­να­τι­σμούς και βία, έχουν όλο το χρό­νο, αλλά και την ιστο­ρι­κή ευ­θύ­νη να ξα­να­πιά­σουν στα χέ­ρια τους το νήμα της ιστο­ρί­ας από την αρχή.

Να ξε­χω­ρί­σουν τη μί­ζε­ρη πο­λι­τι­κή της διεκ­πε­ραί­ω­σης και του συμ­βι­βα­σμού. Να ξα­να­μι­λή­σουν για την αξία της πο­λι­τι­κής ως συλ­λο­γι­κής δρά­σης και διεκ­δί­κη­σης, να επα­να­φέ­ρουν το νό­η­μα των λέ­ξε­ων και των ιδε­ών, να ξα­να­γί­νουν κα­τα­λύ­τες για τους αγώ­νες και τα κι­νή­μα­τα της γε­νιάς τους.

Για κάθε νέα και νέο, φοι­τη­τή, ερ­γα­ζό­με­νο ή άνερ­γο, για όλους/​ες όσους/​ες βιώ­νουν στην κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά τους την κα­τα­πί­ε­ση, την απο­ξέ­νω­ση, την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση εξ αι­τί­ας των εφαρ­μο­ζό­με­νων κυ­ρί­αρ­χων πο­λι­τι­κών, για όσους/​ες ορα­μα­τί­ζο­νται έναν άλλο κό­σμο, το Πολυ­τε­χνείο μπο­ρεί να ΖΕΙ­, εμπνέ­ο­ντας …της «Γενιάς τους τα Πολυ­τε­χνεία» μέσα:

- στους αγώ­νες για την ανα­βάθ­μι­ση της παι­δεί­ας και την πα­ρο­χή σύγ­χρο­νης μόρ­φω­σης για όλους και όλες

- στην διεκ­δί­κη­ση των πρω­ταρ­χι­κών δι­καιω­μά­των της ερ­γα­σί­ας στην ίδια τους τη χώρα και της προ­στα­σί­ας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος

- στην κα­θη­με­ρι­νή πάλη για την ελευ­θε­ρία, την άρση των ανισοτήτων, την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη, την αλληλεγγύη και ενά­ντια στην πε­ρι­στο­λή των ατο­μι­κών και συλ­λο­γι­κών δι­καιω­μά­των.