ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Γιάννης Μπαλάφας, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2007-02-22
Η προσπάθεια αναζωογόνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με κάθε τρόπο, μπροστά στις βουλευτικές εκλογές, μετά τρία περίπου χρόνια αδράνειάς του (για να μην αναφερθούμε στις ευρωεκλογές του 2004), προκάλεσε αναμενόμενες αντιδράσεις από μεγάλο τμήμα του Συνασπισμού. Αποτέλεσμα, ένα βαρύ εσωκομματικό κλίμα, η εσωστρέφεια και η αρνητική εικόνα του κόμματος στην κοινωνία.
Γύρω από το πακέτο "ΣΥΡΙΖΑ", διατυπώθηκαν ξεκάθαρα οι δύο αποκλίνουσες αντιλήψεις μέσα στο κόμμα, που μπορούν να συνοψισθούν επιγραμματικά στο ανθεκτικό δίλημμα "ΣΥΡΙΖΑ ή ανανεωτική αριστερά", αχρηστεύοντας έτσι το προσχηματικά προβαλλόμενο ψευτοδίλημμα Αριστερά ή Κεντροαριστερά.
* Γιατί, όμως, τόση ένταση; Γιατί αναγκάσθηκαν, για πρώτη φορά από κοινού, 10 (δέκα) κεντρικά στελέχη, η ανανεωτική πτέρυγα του κόμματος στο σύνολό της, να εκφράσουν, με ευθύνη και αποφασιστικότητα, την έντονη αντίθεσή τους;
Διότι, όπως φαίνεται, βρίσκεται σε εξέλιξη, με κύριο όχημα την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ, μια αλλοίωση της ίδιας της φυσιογνωμίας του κόμματος, ως του κύριου φορέα της ανανεωτικής Αριστεράς στη χώρα μας.
Είναι χαρακτηριστικό το επιχείρημα, που επιδιώκει να νομιμοποιήσει την αλλοίωση: "Αφού έχει αλλάξει πλέον η βάση του ΣΥΝ (;!) οφείλουμε να αντιστοιχηθούμε". Θα προσέθετα, ως προς τις θέσεις, τα πρόσωπα κ.λπ., δηλ. το συνολικό στίγμα του κόμματος.
* Τα μέχρι σήμερα, αλλά και τα διαφαινόμενα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και αρθρογραφία και συζητήσεις, ενισχύουν πλήρως την εκτίμηση για την αλλοίωση. Δεν είναι μόνο η "διακήρυξη" της πολιτικής συνεργασίας. Είναι οι προτάσεις για μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ με αναπόφευκτη περιθωριοποίηση του Συνασπισμού. Είναι ο παραμερισμός ιστορικών στελεχών του κόμματος και της ανανεωτικής Αριστεράς. Είναι ο ιδιότυπος σεχταρισμός, για να ικανοποιούνται οι σύμμαχοι. Ιδιαίτερα στη "διακήρυξη" υπάρχει υποχώρηση από θεμελιακά ζητήματα της φυσιογνωμίας του κόμματος, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο τμήμα του κόμματος να μην αναγνωρίζει σ αυτήν τον εαυτό του. Στη διακήρυξη, για παράδειγμα, ο αριστερός ευρωπαϊσμός δίνει τη θέση του στον αντιευρωπαϊσμό. Το προφανές ενδιαφέρον όλων των ανανεωτικών εγχειρημάτων για το πως "διευθύνεται" η κοινωνία θεωρείται "κυβερνητισμός" και εξοβελίζεται, με διαχρονική απόρριψη όλων των πρακτικών των συγγενών ευρωπαϊκών κομμάτων.
Η κριτική στο ΚΚΕ περιορίζεται στον απομονωτισμό του. Η ελευθερία και η δημοκρατία, ως αξίες καθαυτές, απουσιάζουν από τη διακήρυξη, ιδιαίτερα στο χαρακτηρισμό του σοσιαλισμού που προσβλέπουμε. Αντίθετα, αυτός ο σοσιαλισμός στριμώχνεται, ως παράδοση και προοπτική, στο σοβιετικό, τριτοδιεθνιστικό κομμουνιστικό παράδειγμα.
Όλα αυτά αντίκεινται στα ιδρυτικά κείμενα του ΣΥΝ, στο καταστατικό, στο προγραμματικό συνέδριο, ακόμη και στις κατευθύνσεις του τελευταίου συνεδρίου του κόμματος.
* Να επισημάνουμε, επίσης, το διχασμό των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την προοπτική του: Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ "το πρώτο βήμα για τη μεγάλη Αριστερά μαζί και με το ΚΚΕ" ή μια στρατηγική επιλογή (αλήθεια αυτό δεν το ακούμε πια, γιατί;) για τη συγκρότηση ενός "κινηματικού" χώρου που θα υπηρετεί σταθερά την άποψη ότι η Αριστερά οφείλει να μένει μακριά από την οποιαδήποτε επαφή με την εξουσία, αφού "η συμβολή των αριστερών ιδεών και προτάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο είναι προφανώς καμένη από χέρι...", όπως επισημαίνει αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ (18/2/07).
...Εδώ και 4 περίπου χρόνια ταχθήκαμε ενάντια στην επιχειρούμενη περιθωριοποίηση των αριστερών ανανεωτικών ιδεών στο κόμμα μας. Σύντροφοι από όλες τις κομματικές προελεύσεις που συναποτελέσαμε τον Συνασπισμό. Για να υπερασπίσουμε τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη σύγχρονη ανανεωτική Αριστερά, την Αριστερά της διαρκούς ανανέωσης. Με την ιστορικότητά της, το παρόν και το μέλλον της. Αυτά υπερασπιζόμαστε, ως ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, στην παρούσα συγκυρία. Και αύριο, αν χρειαστεί. Χωρίς καταστροφολογία. Χωρίς περιττές οξύνσεις, αλλά ανυποχώρητοι.
Γι αυτό, αντί του εκλογικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ, προτείνουμε εκλογική κάθοδο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με αμφίπλευρες συνεργασίες και με σαφή πολιτικό προσανατολισμό με τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.
Και παραπέρα... το ξεπέρασμα των κρισιακών καταστάσεων απαιτεί σκέψη και γενναιότητα από όλους. Προτάσεις έχουν κατατεθεί. Προτάσεις που εξασφαλίζουν προωθητική συνύπαρξη και προωθητική σύνθεση των ρευμάτων ιδεών που συναποτελούν τον ΣΥΝ και μπορούν να είναι ο πλούτος και η δύναμή του.
Βούληση απαιτείται. Αναγνώριση, δηλαδή, της εσωκομματικής πραγματικότητας. Και τόλμη.
Γύρω από το πακέτο "ΣΥΡΙΖΑ", διατυπώθηκαν ξεκάθαρα οι δύο αποκλίνουσες αντιλήψεις μέσα στο κόμμα, που μπορούν να συνοψισθούν επιγραμματικά στο ανθεκτικό δίλημμα "ΣΥΡΙΖΑ ή ανανεωτική αριστερά", αχρηστεύοντας έτσι το προσχηματικά προβαλλόμενο ψευτοδίλημμα Αριστερά ή Κεντροαριστερά.
* Γιατί, όμως, τόση ένταση; Γιατί αναγκάσθηκαν, για πρώτη φορά από κοινού, 10 (δέκα) κεντρικά στελέχη, η ανανεωτική πτέρυγα του κόμματος στο σύνολό της, να εκφράσουν, με ευθύνη και αποφασιστικότητα, την έντονη αντίθεσή τους;
Διότι, όπως φαίνεται, βρίσκεται σε εξέλιξη, με κύριο όχημα την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ, μια αλλοίωση της ίδιας της φυσιογνωμίας του κόμματος, ως του κύριου φορέα της ανανεωτικής Αριστεράς στη χώρα μας.
Είναι χαρακτηριστικό το επιχείρημα, που επιδιώκει να νομιμοποιήσει την αλλοίωση: "Αφού έχει αλλάξει πλέον η βάση του ΣΥΝ (;!) οφείλουμε να αντιστοιχηθούμε". Θα προσέθετα, ως προς τις θέσεις, τα πρόσωπα κ.λπ., δηλ. το συνολικό στίγμα του κόμματος.
* Τα μέχρι σήμερα, αλλά και τα διαφαινόμενα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και αρθρογραφία και συζητήσεις, ενισχύουν πλήρως την εκτίμηση για την αλλοίωση. Δεν είναι μόνο η "διακήρυξη" της πολιτικής συνεργασίας. Είναι οι προτάσεις για μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ με αναπόφευκτη περιθωριοποίηση του Συνασπισμού. Είναι ο παραμερισμός ιστορικών στελεχών του κόμματος και της ανανεωτικής Αριστεράς. Είναι ο ιδιότυπος σεχταρισμός, για να ικανοποιούνται οι σύμμαχοι. Ιδιαίτερα στη "διακήρυξη" υπάρχει υποχώρηση από θεμελιακά ζητήματα της φυσιογνωμίας του κόμματος, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο τμήμα του κόμματος να μην αναγνωρίζει σ αυτήν τον εαυτό του. Στη διακήρυξη, για παράδειγμα, ο αριστερός ευρωπαϊσμός δίνει τη θέση του στον αντιευρωπαϊσμό. Το προφανές ενδιαφέρον όλων των ανανεωτικών εγχειρημάτων για το πως "διευθύνεται" η κοινωνία θεωρείται "κυβερνητισμός" και εξοβελίζεται, με διαχρονική απόρριψη όλων των πρακτικών των συγγενών ευρωπαϊκών κομμάτων.
Η κριτική στο ΚΚΕ περιορίζεται στον απομονωτισμό του. Η ελευθερία και η δημοκρατία, ως αξίες καθαυτές, απουσιάζουν από τη διακήρυξη, ιδιαίτερα στο χαρακτηρισμό του σοσιαλισμού που προσβλέπουμε. Αντίθετα, αυτός ο σοσιαλισμός στριμώχνεται, ως παράδοση και προοπτική, στο σοβιετικό, τριτοδιεθνιστικό κομμουνιστικό παράδειγμα.
Όλα αυτά αντίκεινται στα ιδρυτικά κείμενα του ΣΥΝ, στο καταστατικό, στο προγραμματικό συνέδριο, ακόμη και στις κατευθύνσεις του τελευταίου συνεδρίου του κόμματος.
* Να επισημάνουμε, επίσης, το διχασμό των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την προοπτική του: Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ "το πρώτο βήμα για τη μεγάλη Αριστερά μαζί και με το ΚΚΕ" ή μια στρατηγική επιλογή (αλήθεια αυτό δεν το ακούμε πια, γιατί;) για τη συγκρότηση ενός "κινηματικού" χώρου που θα υπηρετεί σταθερά την άποψη ότι η Αριστερά οφείλει να μένει μακριά από την οποιαδήποτε επαφή με την εξουσία, αφού "η συμβολή των αριστερών ιδεών και προτάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο είναι προφανώς καμένη από χέρι...", όπως επισημαίνει αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ (18/2/07).
...Εδώ και 4 περίπου χρόνια ταχθήκαμε ενάντια στην επιχειρούμενη περιθωριοποίηση των αριστερών ανανεωτικών ιδεών στο κόμμα μας. Σύντροφοι από όλες τις κομματικές προελεύσεις που συναποτελέσαμε τον Συνασπισμό. Για να υπερασπίσουμε τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη σύγχρονη ανανεωτική Αριστερά, την Αριστερά της διαρκούς ανανέωσης. Με την ιστορικότητά της, το παρόν και το μέλλον της. Αυτά υπερασπιζόμαστε, ως ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, στην παρούσα συγκυρία. Και αύριο, αν χρειαστεί. Χωρίς καταστροφολογία. Χωρίς περιττές οξύνσεις, αλλά ανυποχώρητοι.
Γι αυτό, αντί του εκλογικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ, προτείνουμε εκλογική κάθοδο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ με αμφίπλευρες συνεργασίες και με σαφή πολιτικό προσανατολισμό με τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.
Και παραπέρα... το ξεπέρασμα των κρισιακών καταστάσεων απαιτεί σκέψη και γενναιότητα από όλους. Προτάσεις έχουν κατατεθεί. Προτάσεις που εξασφαλίζουν προωθητική συνύπαρξη και προωθητική σύνθεση των ρευμάτων ιδεών που συναποτελούν τον ΣΥΝ και μπορούν να είναι ο πλούτος και η δύναμή του.
Βούληση απαιτείται. Αναγνώριση, δηλαδή, της εσωκομματικής πραγματικότητας. Και τόλμη.
