Συνένοχοι στα αδιέξοδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα γίνουμε

Πώς κρίνετε, κύριε Χατζησωκράτη, τη μέχρι τώρα πορεία της διαπραγμάτευσης για τη β΄αξιολόγηση; Γιατί βγάζετε μια ανησυχία για τη πορεία της χώρας;

Τραγική. Η κυρίαρχη κυβερνητική λογική των μαχών και των διαπραγματεύσεων στα «μαρμαρένια αλώνια» του Χίλτον και των Βρυξελλών δεν έχει κανένα άλλο αποτέλεσμα, πέρα από το να φορτώνει στον ελληνικό λαό επί πλέον μέτρα και να βυθίζει την οικονομία στο τέλμα και την κοινωνία σε απόγνωση. Να θυμίσω, γιατί, με αυτά που παρακολουθούμε καθημερινά να εκτυλίσσονται, ξεχνάμε. Τον Δεκέμβριο του 2016 δεν υπήρχε στην ατζέντα καμιά αναφορά για μέτρα μετά το 2018. Ούτε για δραματική μείωση του αφορολόγητου, ούτε για κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των συνταξιούχων. Εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μετά τις 20/02/17, την ώρα που το Μαξίμου, ερήμην Τσακαλώτου, πανηγύριζε το «τέλος της λιτότητας».

Η κυβέρνηση, δηλαδή, θα έπρεπε να δεχθεί αυθωρεί και παραχρήμα τις απαιτήσεις των δανειστών; Δεν είναι σωστό να διαπραγματευτεί όσο γίνεται για να διεκδικήσει ό,τι θεωρεί καλύτερο για την κοινωνία;

Η αντίληψη «διαπραγματεύομαι άρα υπάρχω» έχει κοντά, ή μάλλον πήλινα πόδια και δυστυχώς μεγάλο κόστος. Η παράταση της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας με το μη κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης και επιφέρει παράταση της λιτότητας, και προκαλεί την αναβολή κάθε ιδέας ανάληψης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, από τις πιο μικρές (π.χ. η αγορά ενός στοιχειώδους και αναγκαίου μηχανολογικού εξοπλισμού, μια επί πλέον πρόσληψη), έως και τις βεβαιωμένες επιλογές ξένων funds για μεγάλες επενδυτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα με καθοριστικές θετικές επιπτώσεις στην απασχόληση. Το «κόστος» από την δήθεν διαπραγμάτευση του 2015 ήταν το 3ο Μνημόνιο -ως μη όφειλε-, με τα επιπλέον 86 δισ., το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. To «κόστος» από τη νέα δήθεν διαπραγμάτευση θα είναι... ένα 4ο Μνημόνιο για τo 2019 και 2020, χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε τι επιπλέον -τελικώς- θα περιέχει. Και μάλιστα... χωρίς να διαφαίνεται μια νέα χρηματοδότηση.

Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, λέτε, ότι δεν θα ψηφίσετε τη συμφωνία που θα καταλήξει η κυβέρνηση. Γιατί; Δεν θα αφορά τη χώρα και τους πολίτες που ταλαιπωρούνται από τα Μνημόνια;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θα έχει την αποκλειστική ευθύνη αυτής της συμφωνίας, που ευχόμαστε να υπάρξει με τις λιγότερες δυνατόν αρνητικές επιπτώσεις για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Όμως, δεν είμαστε διατεθειμένοι να έχουμε την παραμικρή συνευθύνη γι΄ αυτήν. Συνένοχοι στα αδιέξοδά τους δεν θα γίνουμε. Η υποχρεωτική ψήφιση του 3ου Μνημονίου της 14ης Αυγούστου 2015, αλλιώς η έξοδος από το ευρώ, δεν θα επαναληφθεί. Επί ενάμιση τώρα χρόνο εγκαλούμαστε από την ίδια την κυβέρνηση για την άρνησή μας για υπερψήφιση μέτρων που κάθε άλλο παρά ευθέως εφαρμοστικά του 3ου μνημονίου ήταν. Ακραία περίπτωση το τραγικό και επονείδιστο Υπερταμείο για την επί 99 χρόνια διαχείριση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. Η καταψήφισή μας θα είναι επί του συνόλου του όποιου νομοσχεδίου έλθει προς επικύρωση της συμφωνίας. Ας αναλάβουν εξολοκλήρου την ευθύνη. Αν δεν το θέλουν ή δεν μπορούν... η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

Στην Κεντροαριστερά τι γίνεται; Θα βρεθεί κοινός τόπος με το Ποτάμι και την Ώρα Αποφάσεων;

Η υπόθεση αυτή, της συγκρότησης μιας μεγάλης Κεντροαριστεράς, δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί σε ένα blame game. Γι αυτό άλλωστε καταβλήθηκε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια και κινητοποίηση τόσων αξιόλογων πολιτών του χώρου, επί ένα τρίμηνο το 2016, για να επεξεργαστούν και καταθέσουν δημοσίως, τον Ιούλιο, το 39σέλιδο Πόρισμα της «Επιτροπής διαλόγου και θέσεων για τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις». Όπου καταρχήν η πολιτική βάση για μια κοινή πορεία και σύγκλιση ήταν και παραμένει δεδομένη. Πιστεύω, λοιπόν, ακράδαντα ότι δεν μπορεί να υπάρχει κανένα κώλυμα για συμμετοχή στις ανοικτές διαδικασίες, που στη φάση αυτή δρομολογεί η Δημοκρατική Συμπαράταξη, όπως άλλωστε συμβαίνει με ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ, Κινήσεις Πολιτών, ΕΔΕΜ. Μια τέτοια συμμετοχή θα άνοιγε ουσιαστικές διαδικασίες, και των επόμενων βημάτων, σύμφωνα και με την πρόσφατη-προχθεσινή απόφαση του Κεντρικού Συντονιστικού Συμβουλίου της Συμπαράταξης.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι συνομιλητής σας για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης Κεντροαριστεράς;
Πρώτα απ΄ όλα γιατί δεν το θέλει. Η πλειονότητα του στελεχικού δυναμικού τους ακούει Κεντροαριστερά και βγάζει φλύκταινες. Την ίδια ώρα που συγκυβερνούν με τους ακραία δεξιούς και εθνολαϊκιστές ΑΝΕΛ. Η όποια προσέγγισή τους με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, μια και είναι αυτή που αποτελεί τον πιο ισχυρό πόλο στήριξης της Ελλάδας στην ΕΕ, γίνεται εκ του ασφαλούς. Θεωρούν, ή έτσι διατείνονται -πάντα προς το εσωκομματικό τους ακροατήριο- ότι οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές κάνουν απόπειρες ανίχνευσης ενός νέου δρόμου, σε αντίθεση με τους Έλληνες ομολόγους τους, που ...παραμένουν προσδεδεμένοι στο άρμα της Δεξιάς. Αστεία πράγματα.

Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη βλέπουμε να υπάρχουν διαφωνίες σε καίρια πολιτικά σημεία, όπως η διεύρυνσή της και το στίγμα των μεταρρυθμίσεων.

Νομίζω πως υπερβάλλετε. Ζωντανός πολιτικός σχηματισμός και μάλιστα πολυκομματικός είμαστε. Οφείλω να υπογραμμίσω ότι ως προς τα της διεύρυνσης του χώρου και της ενιαίας έκφρασης και συγκρότησής του οι πολιτικές διαφορές αφορούν κυρίως την ταχύτητα της πραγμάτωσης της ενιαιοποίησης. Φυσικά δεν λείπουν και οι, καθόλα σεβαστές, φωνές νοσταλγίας μεγάλων στιγμών του πρόσφατου παρελθόντος της μεταπολίτευσης... Σε ό,τι αφορά βεβαίως το μεγάλο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων που θέσατε, οφείλω να σας πω ότι η ώσμωση των απόψεων και η συναντίληψη έχει προχωρήσει ιδιαιτέρως. Ήμασταν «σαν έτοιμοι από καιρό». Είμαστε υπέρ των μεταρρυθμίσεων που είναι υπέρ των πολιτών, που προωθούν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, το σύγχρονο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, την ευελιξία και αποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης, την ενίσχυση της αποκέντρωσης και της αυτοδιοίκησης. Υπέρ των μεταρρυθμίσεων που δεν είναι αυτοσκοπός ή «μόδα», αλλά έχουν πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο και την αποδοχή της κοινωνίας. Υπέρ των προοδευτικών ανατροπών που αναιρούν τις παθογένειες που γέννησαν την κρίση. Και θεωρούμε ότι έχουμε πλέον και ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Δυναμική Ελλάδα με Παραγωγική Οικονομία. Ισχυρή Ελλάδα με Κοινωνία Δικαιοσύνης.

Ως σημείο τριβής προκύπτει το ζήτημα της εκλογής ηγεσίας ανοιχτά από τη κοινωνία. Θα γίνει, ή στη Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι δεδομένη η συγκατάθεση στη Φώφη Γεννηματά;

Κανένα σημείο τριβής δεν υπάρχει. Είναι δεδομένη η στρατηγική επιλογή για τη δημιουργία του νέου ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς. Όταν θα πάμε στο νέο ενιαίο φορέα, η εκλογή του/της επικεφαλής του θα γίνει από την κοινωνική βάση με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτή είναι θέση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για τον τρόπο που θα δημιουργηθεί ο νέος ενιαίος φορέας της Κεντροαριστεράς. Το Συνέδριο που αποφασίσθηκε να γίνει στα τέλη Ιουνίου, με ιδιαίτερη φροντίδα να πετύχουμε τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής μας επιλογής.

Στην φάση αυτή, τώρα, και προσβλέποντας στο επόμενο βήμα, θα προχωρήσουμε ως ενιαίος πολυκομματικός φορέας, που εκφράζει τις δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής Αριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου. Με σεβασμό στα κόμματα και στις κινήσεις, οφείλουμε να δημιουργήσουμε το νέο σε πρόσωπα, σε ιδέες, σε προγράμματα και σε σύμβολα.