Αλλο τι θέλω, άλλο τι μπορώ

Πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονται εντόνως για τη συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. Θεωρούν ότι αυτή η συμπόρευση έφτασε στο τέλος της και μερικοί καλούν τον πρωθυπουργό να δώσει ένα τέλος. Ως προς τη διαπίστωση εντάξει. Πράγματι η σχέση έχει αγγίξει τα όριά της. Ηταν μια σχέση παράταιρη από την αρχή. Δύο κόμματα που σε πολλά ζητήματα το ένα κοιτάει στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή (σχήμα λόγου είναι, δεν κυριολεκτώ) συνασπίστηκαν και αποφάσισαν να συγκυβερνήσουν.

Την πρώτη φορά, τον Γενάρη του 2015, ουδείς στον ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε. Δεν κατατέθηκε διαφορετική πρόταση. Ούτε από το «Αριστερό Ρεύμα» που αργότερα έγινε κόμμα (Λαϊκή Ενότητα). Δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος εταίρος. Κάποιες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσαν να συνυπάρξει το κόμμα τους στα κυβερνητικά έδρανα με το ΚΚΕ, αλλά ο Περισσός απέρριπτε μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για συνεννόηση με τους ρεφορμιστές.

Τον Σεπτέμβρη του 2015 λέγεται ότι αυτοπροτάθηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης θέτοντας τον όρο να μη συμμετάσχει στην κυβέρνηση ο Πάνος Καμμένος. Ορος που δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός από τον Τσίπρα αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή η συνεργασία του με τον κ. Καμμένο ήταν άψογη. Μετά άρχισαν τα προβλήματα με αφορμή τις νομοθετικές πρωτοβουλίες των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα της εκπαίδευσης και των δικαιωμάτων.

Ας υποθέσουμε όμως ότι ο πρωθυπουργός έκανε δεκτό τον όρο του κ. Θεοδωράκη και σχηματιζόταν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι. Η πορεία θα ήταν ανέφελη; Κάθε άλλο. Με βάση όσα ξέρουμε σήμερα -αναφέρομαι στις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του Ποταμιού- εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι η συνύπαρξη θα ήταν τουλάχιστον προβληματική. Σε άλλα μέτωπα, ωστόσο, προβληματική.

Επανέρχομαι σ’ αυτούς στον ΣΥΡΙΖΑ που ζητούν εδώ και τώρα να εκδοθεί διαζύγιο με τους ΑΝ.ΕΛΛ, -συναινετικό αν είναι δυνατόν. Ωραία. Αν όμως συμβεί αυτό, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Εχουν άλλη πρόταση; Δεν την ακούω. Υπάρχει άλλο κόμμα πρόθυμο να πάρει κυβερνητικές ευθύνες σήμερα; Δεν το βλέπω.

Το ΚΚΕ σταθερά λέει όχι. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. επαναλαμβάνει μονότονα ότι πρέπει να προηγηθεί εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια θα δούμε. Στο Ποτάμι, που έχει μείνει σχεδόν το μισό, υπάρχουν βουλευτές που βγάζουν σπυράκια με τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να πάνε στη Νέα Δημοκρατία και μόνο ο Σπύρος Δανέλλης προτείνει νέα κυβέρνηση με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και του Ποταμιού. Η Ενωση Κεντρώων είναι σε φάση διάλυσης. Αρα συνεργασία με άλλο κόμμα δεν φαίνεται πιθανή. Ενδεχομένως να βγουν τα κουκιά αν υπάρξουν αποχωρήσεις από τους ΑΝ.EΛΛ., το Ποτάμι, την Ενωση Κεντρώων και προσχωρήσουν σ’ αυτή τη λογική κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές. Μπορεί να το διακινδυνεύσει ο πρωθυπουργός;

Στην πολιτική η απόσταση ανάμεσα στο «θέλω» και στο «μπορώ» πολλές φορές δεν γεφυρώνεται. Ο βολονταρισμός ενίοτε προκαλεί ατυχήματα.

Ανάγωγα

Στελέχη της αντιπολίτευσης και φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι είναι στημένο το παιχνίδι ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Καμμένο.

Δηλαδή μας λένε ότι ο Τσίπρας δέχτηκε να πάει ο υπουργός Αμυνας στις ΗΠΑ να καταθέσει την εναλλακτική πρότασή του για το Μακεδονικό. Συνεννοήθηκαν να το «παίξουν» έτσι προσδοκώντας τι άραγε;

Επί τέσσερις μέρες εισπράττουν κριτική και οι δύο. Αντε να δεχτώ ότι ο κ. Καμμένος «πουλάει» στο ακροατήριό του την αντίστασή του στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο Τσίπρας τι κερδίζει; Ολοι τού λένε ότι δεν μπορεί να συμμαζέψει τον υπουργό του. Βάλτε λίγο χαλινάρι στη φαντασία σας.