«Η χώρα για να μην περιπέσει σε ακυβερνησία χρειάζεται ισχυρές, αυτοδύναμες κυβερνήσεις». Πόσες φορές ακούσαμε το μάντρα, τα τελευταία σαράντα χρόνια; Αμέτρητες. Με αυτό το δόγμα ως οδηγό ψηφίστηκαν όλοι οι εκλογικοί νόμοι - πλην ενός: του νόμου Κουτσόγιωργα, με τον οποίο έγιναν οι τριπλές εκλογές του 1989-90. Και η εμπειρία εκείνου του χρόνου, με την παρατεταμένη ακυβερνησία, έκανε ακόμη ισχυρότερη την πίστη στην ιερά αυτοδυναμία.

Λυπάμαι πραγματικά που ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας έχει γίνει «πιόνι» και
εξισώνεται με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Η ανατροπή μίας κυβέρνησης –εφόσον είναι
δεδομένο πως διαφωνούμε με την πολιτική που ασκεί – οφείλει να γίνεται με πολιτικούς και
κοινωνικούς όρους και όχι με μεθοδεύσεις που ευτελίζουν τους θεσμούς. Θα πρέπει επιτέλους να
διαχωριστεί η εκλογή του Πρώτου Πολίτη της χώρας από την διεξαγωγή ή όχι εκλογών. Έχω
δηλώσει πως θα ψηφίσω βάσει αξιοσύνης προσώπου και με σεβασμό προς το Σύνταγμα. Θεωρώ
εξαιρετικά σημαντικό το να προταθεί η ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από
τους πολίτες στο έτος Συνταγματικής Αναθεώρησης που ακολουθεί