Επιτρέψτε μου τρεις αναγκαίες-κατά τη γνώμη μου-εισαγωγικές παρατηρήσεις.
Πρώτον, Ας μην ξεχνάμε τη συγκυρία. Ότι, δηλαδή, προτείνεται η ψήφιση ενός ανατρεπτικού νέου νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση ενώ η χώρα τελεί, ουσιαστικά, υπό καθεστώς χρεοκοπίας, άρα το αρμόδιο υπουργείο βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να χρηματοδότησει ακόμη και συντηρητικούς αναπτυξιακούς τετραετείς προγραμματισμούς, προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, συγχωνεύσεις τμημάτων για να μην μιλήσουμε για προσλήψεις ή μετακινήσεις κάθε κατηγορίας προσωπικού, άτοκα δάνεια και υποτροφίες σε φοιτητές κ.τ.λ.

Πολλοί αναλυτές το είχαν προβλέψει. Η τελική μάχη για την επιβίωση του ευρώ δεν θα δοθεί στην Ισπανία, ούτε βέβαια στην Ελλάδα, αλλά «ανάμεσα στις γραφικές παραλίες και τους καθεδρικούς ναούς της Ιταλίας», όπως το έθεσε ένας αμερικανός οικονομολόγος. Η τρίτη οικονομία της ευρωζώνης, μετά τη Γερμανία και τη Γαλλία, είναι πολύ μεγάλη για να αφεθεί να καταρρεύσει - αλλά και πολύ μεγάλη για να σωθεί. Πάση θυσία να μην ξυπνήσουν οι κερδοσκόποι.