...Η λιμενική αρχή στο ανεπτυγμένο λιμάνι αυτονομείται οικονομικά από την παραγωγή του «λιμενικού προϊόντος». Στηρίζει την οικονομική της ευρωστία στις υπηρεσίες για λιμενικό σχεδιασμό και ρύθμιση και σε συμβολή για παραγωγή προϊόντων της τεχνολογίας και της γνώσης.

Ορθότερο είναι να αποφευχθεί η εγκαθίδρυση ενός ιδιωτικού μονοπωλίου σε κάθε ένα από τα μεγάλα λιμάνια, ως μια πιθανή έκβαση. Αυτό όμως θα συμβεί αν δεν ακολουθήσουμε την προτεινόμενη μέθοδο προσέγγισης

Ερωτήματα και κλίμα έντονης ανασφάλειας συνέχει το πανελλήνιο με τα σενάρια αντιμετώπισης της κρίσης χρέους.
Οι επικοινωνιακοί χειρισμοί της κυβέρνησης για εθισμό της ελληνικής κοινωνίας για επιλεκτική χρεοκοπία αλλά και για ενδεχόμενη επιλεκτική πτώχευση λειτουργούν ανεξέλεγκτα.
Τι διαπραγματεύεται τελικά η κυβέρνηση στην ΕΕ για την κρίση χρέους, παραμένει μείζον ερώτημα στο οποίο οφείλει να δώσει ξεκάθαρη απάντηση στα κόμματα και τους έλληνες πολίτες.
Η διαπραγμάτευση του τύπου… «ότι προαιρείσθε» ποτέ δεν απέδωσε. Αποτελεί απλώς παρακολούθημα των συμφερόντων των άλλων χωρών και των χρηματαγορών.

Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά καταφατική. Από τις αρχές του 2006, προτού ακόμη μιλήσουν οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί, παρέες πανεπιστημιακών συζητούσαν ανοικτά την αναγκαιότητα σοβαρών θεσμικών μεταρρυθμίσεων με στόχο να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες των ελληνικών πανεπιστημίων, οι αθέλητες συνέπειες του θεσμικού πλαισίου που διαμορφώθηκε το 1982, οι εκτροπές από τους δημοκρατικούς κανόνες.

...Δεν είναι λίγοι οι Ελληνες πανεπιστημιακοί που, παρά τις γνωστές αντιξοότητες, δημιούργησαν θυλάκους ποιότητας στο πανεπιστήμιο του νόμου του 1982. Θα ήταν κρίμα αν, για τις ανάγκες μιας ισοπεδωτικής (και γι’ αυτό άδικης) κριτικής οι θύλακοι αυτοί αγνοούνταν. Εξ ίσου όμως άδικο θα ήταν τα λιγοστά αυτά παραδείγματα να τα επικαλούμαστε για να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα και για να εξιδανικεύουμε μια πραγματικότητα, που, είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι γκρίζα. Γι’ αυτό, ας κατεβάσουμε λίγο τους τόνους και, με αφορμή την τελευταία αυτή προσπάθεια, ας αναστοχαστούμε τον ρόλο μας.

Μια σοβαρή επιδείνωση στη διάγνωση της κρίσης του χρέους μας παρακολουθήσαμε, εκτός και εντός ελληνικών συνόρων, όλη την περασμένη εβδομάδα. Παρά τις απειλές που φέρνει στην πράξη αυτή η χειρότερη εικόνα, για εμάς αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη πλέον, ουσιαστική πρόοδος στην αναγκαία πολιτική αντιμετώπιση της κρίσης δεν έχει σημειωθεί. Μένει να φανεί τι θα αποδώσει η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής που συγκάλεσε αργά προχθές ο πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν Βαν Ρομπάι για την ερχόμενη Πέμπτη.

«Συντηρητισμός και επαναστατικότητα συνυπάρχουν στα ίδια πρόσωπα» επεσήμαινε στο «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής ο Αντώνης Καρακούσης παρουσιάζοντας και σχολιάζοντας τα αποτελέσματα μιας ενδιαφέρουσας έρευνας γνώμης που φιλοξένησε η εφημερίδα. Η άνοδος ακραίων συναισθημάτων και αντιφατικών επιλογών εκφραζόμενων από το ίδιο πρόσωπο εκπλήσσει, και φαντάζει ακατανόητη.