Τον Σεπτέμβριο του 2008, όταν ο κόσμος αγωνιούσε επί των ερειπίων του κακότυχου οίκου των αδελφών Λίμαν, είχε διατυπωθεί η πρόταση να εγγυηθεί συλλογικά η ευρωζώνη το τραπεζικό της σύστημα. Αλλά η πρόταση απορρίφθηκε, από το Βερολίνο κυρίως. Επικράτησε η άποψη πως «κάθε χώρα πρέπει να φροντίσει τα του οίκου της και κάθε κυβέρνηση να εγγυηθεί το εθνικό τραπεζικό της σύστημα».

H «μοιραία πενταετία», όπως εύστοχα βάφτισε στο τελευταίο βιβλίο του (εκδόσεις Πόλις) ο κορυφαίος δημοσιολόγος και πανεπιστημιακός Γιάννης Bούλγαρης την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Kώστα Kαραμανλή, τείνει να ξεχαστεί. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε (σχεδόν) διαγράψει τη χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, η οποία σε σημαντικό βαθμό οδήγησε τη χώρα στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. O κ. Kαραμανλής οπαδός της... λύσης «άστο για αργότερα», ενώ επαγγέλθηκε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, τελικώς κατάφερε να γυρίσει την Eλλάδα αρκετά χρόνια πίσω.