Όσο μας σφίγγουν οι πιέσεις και δυσκολεύουν τα πράγματα, οι επιλογές γίνονται πιο δύσκολες, γιατί το κόστος -κυρίως το ιδιωτικό- δεν κρύβεται με λόγια. Από την άλλη όμως πλευρά, το πλαίσιο είναι πιο σαφές, τα διλήμματα ορισμένα και η λογική μας γίνεται πιο αποτελεσματικό εργαλείο. Και όσο και αν μπορούμε ατομικά να ξεφεύγουμε ή να μεταθέτουμε, οι συλλογικές μορφές κόμματα, Βουλή, συνδικάτα επιλέγουν, θα επιλέξουν.
Βάση οποιασδήποτε λογικής ανάλυσης και συζήτησης δεν μπορεί παρά να είναι δύο δεδομένα: Το πρώτο. Οι ερχόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες για το οικονομικό μέλλον της χώρας και τη ζωή των πολιτών. Το δεύτερο. Τα μέτρα που εκτάκτως επιβάλλει η κυβέρνηση είναι και βαριά και άδικα.

Το σενάριο μιας επιθετικής κίνησης της Τουρκίας στο Αιγαίο, για να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να πιέσει την Κύπρο προκειμένου να ανασταλεί η επιχείρηση των γεωτρήσεων, είναι γνωστό και έχει δει το φως της δημοσιότητας. Είναι και βάσιμο;
Η τουρκική κυβέρνηση σε τούτη τη φάση αναπτύσσει μια διπλωματία πολυδιάστατη: καταρχάς οικοδομεί μια επίθεση φιλίας στις χώρες της αραβικής άνοιξης, επίσης έχει θέσει "υπό την αιγίδα" της την Παλαιστίνη, έχει συγκρουστεί με το καθεστώς Άσαντ και έχει ψυχραθεί με το Ιράν, έχει παγώσει τις σχέσεις της με την Αρμενία, βρίσκεται σε ψυχροπολεμικές συνθήκες με το Ισραήλ και ρίχνει γέφυρες με τις ΗΠΑ εγκαθιστώντας δύο ΝΑΤΟϊκά ραντάρ στα εδάφη της.