Η ευρωζώνη βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, επειδή μόνο εκεί, στο βασίλειο του δεύτερου πιο σημαντικού νομίσματος μετά το δολάριο, μπορεί η κρίση να χτυπήσει μία αδύναμη «δομή», και όχι ένα κράτος με πραγματική ισχύ.

Γενικά θεωρώ ότι το δημοψήφισμα είναι ένας εσφαλμένος τρόπος λήψης πολιτικών αποφάσεων, ιδιαίτερα, μάλιστα, για ένα πολιτικό σύστημα συγκρουσιακής δυναμικής όπως είναι το ελληνικό. Με δύο εξαιρέσεις: ότι το ερώτημα που τίθεται προς απάντηση στο δημοψήφισμα μπορεί πράγματι να απαντηθεί απλά και μονολεκτικά με «Ναι» ή «Οχι»

Η βαθιά οικονομική κρίση που βασανίζει την ελληνική κοινωνία δύο χρόνια τώρα απειλεί να διαλύσει την ίδια τη συνοχή της. Ολο και περισσότερο αντίπαλα επιμέρους συμφέροντα τείνουν να συγκρούονται έξω από κανόνες. Σπανιότερα μεταξύ τους, οι αγρότες της Κρήτης με τους ναυτεργάτες είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, που διευθετήθηκε μάλιστα καλά, επιτρέποντας ένα αισιόδοξο συμπέρασμα:

Αυτές τις δύσκολες ώρες για τη χώρα θα ήταν λάθος η κρίση της πολιτικής να μετατραπεί σε κρίση της ίδιας της δημοκρατίας και αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Ο τόπος χρειάζεται σταθερότητα πολιτικών επιλογών, νηφάλιες και ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις διεξόδου από την κρίση και προσφυγή στις κάλπες για καθαρές πολιτικές λύσεις.

Οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν κυριαρχικά τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς, το περιεχόμενο της πολιτικής που επιλέγουν, προκειμένου να κινηθεί η χώρα σε δρόμους ανάπτυξης, στήριξης της κοινωνικής συνοχής και απομάκρυνσης από τον κίνδυνο χρεοκοπίας.