Εφόσον δεν αλλάξουν συλλογικά την πολιτική τους οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ριζικά και τώρα αμέσως, η τύχη του ευρώ εναποτίθεται πια αποκλειστικά στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κάθε μέρα που περνάει παρακολουθούμε και νέα δραματική επιδείνωση των όρων δανεισμού στην Ευρωζώνη, καθώς οι αγορές δυσπιστούν πλέον στην επιβίωσή της. Ήδη απαιτούν επιτόκια που δεν μπορούν να αντέξουν ούτε η Ισπανία, ούτε η Ιταλία.

Ποια είναι η κοινή βάση, η μέση εκτίμηση των πολιτών για τη στάση της αριστεράς απέναντι στην κρίση -ναι, των ποικίλων και σε σύγκρουση αριστερών, κομμουνιστικών δυνάμεων- της χώρας; Αναμφίβολα ότι όλες αυτές οι δυνάμεις υπερασπίζονται το εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων, το δικαίωμα στη δουλειά των ανέργων. Μέχρι εκεί υπάρχει καθαρή εικόνα - μετά, για τους στόχους και τις διεξόδους, αρχίζουν οι διαφορές αλλά και η σύγχυση για το τι είναι αριστερό σήμερα, ποια είναι η προοδευτική διέξοδος.

Στη σημερινή Ελλάδα όταν λέμε «Γερμανία» έχουμε κατά νου την Άγγελα Μέρκελ, το πωλητήριο της Ακρόπολης, τις σκληρές προειδοποιήσεις για αποπομπή απ’ το ευρώ. Όμως, υπάρχει και η άλλη Γερμανία - αυτή που αναγνωρίζει τα λάθη της στη διαχείριση της κρίσης, αυτή που θεωρεί πως όλοι έχουμε μια πατρίδα, την Ευρώπη, αυτή που ζητά ένα άλλο μείγμα στην πολιτική διεξόδου από την κρίση.

Ο «θορυβώδης» βουλευτής της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς (∆ΗΜΑΡ) επιµένει πως «όταν ο δικοµµατισµός καταρρέει, η Αριστερά κρύβεται στην τουαλέτα» και ότι το µόνο που ξέρει είναι «να βγαίνει στα κεραµίδια». Επίσης θεωρεί ότι κακώς η Αριστερά δεν έθεσε θέµα αποκλεισµού από την κυβέρνηση συνεργασίας της «Ακροδεξιάς», όπως έγινε στην Ιταλία, στη συµµετοχή της οποίας αποδίδει την καταψήφιση από τη ∆ΗΜΑΡ της κυβέρνησης Παπαδήµου. Ο κ. Ψαριανός θεωρεί ότι δεν υφίσταται θέµα «αριστερής στροφής» του κόµµατός του, ενώ αναφορικά µε τις ευνοϊκές µετρήσεις των δηµοσκοπήσεων εκτιµά ότι «το τωρινό 8% είναι λίγο».