ΤΑ ΝΕΑ» αναφέρθηκαν εκτενώς στο δημοσίευμα της γαλλικής «Monde» με τίτλο: «Ελλάδα - Ευρώπη: Η μεγάλη παρεξήγηση». Εκεί δεν αμφισβητείται απλώς η ικανότητα της Ελλάδας να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της δημοσιονομικής πειθαρχίας, ούτε καν μόνο η είσοδός της στην ΟΝΕ. Κυρίως, αμφισβητείται η θέση της στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

...Δύο πράγματα είναι κατά την γνώμη μου σίγουρα για τον τίτλο της σημερινής μας εκδήλωσης. Το πρώτο είναι ότι η προοδευτική απάντηση αν υπάρξει θα βρεθεί και θα δοθεί καθ οδόν. Δεν ζούμε σε συνθήκες εργαστηρίου αλλά στο κολαστήριο μιας γιγαντιαίας κρίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάτσουμε παραπέρα και να στοχαστούμε . Οι δυνάμεις που συγκροτούν την ασυγκρότητη ακόμα πολυφωνική κεντροαριστερά στην χώρα μας οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του σήμερα και να διαμορφώσουν εναλλακτική κυβερνητική πρόταση για το αύριο. Και το δεύτερο είναι ότι η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική κλεισμένη στα σύνορα της χώρας, αναγκαστικά για να έχει στοιχειώδη αποτελεσματικότητα πρέπει να έχει τουλάχιστον πανευρωπαϊκό ορίζοντα

« Η κρίση που αποκαλούμε οικονομική είναι πάνω από όλα κρίση του τρόπου ζωής μας(…) βαραίνει όλους μας ενόχους και αθώους, είναι κρίση του σημερινού ανθρώπου, κρίση του «είμαστε εμείς». «Και έπειτα για σκεφτείτε το λιγάκι: αυτή η καταστροφή που πλήττει καίρια της ζωή μας και η ίδια μας η ζωή δεν έχουν κάποια σχέση με τον νόημα των λέξεων με τις οποίες αγωνιζόμαστε να πούμε όσα πράττουμε και όσα μας συμβαίνουν; Τι άλλο σήμαινε οικονομία παρά το νόμο του οίκου, για ποιό πράγμα μιλούσε αυτή η λέξη αν όχι ακριβώς για το σπίτι μας; Και ποιο είναι σήμερα το σπίτι μας –το κοινό μας σπίτι- αν όχι, είτε το επιζητήσαμε είτε όχι, ολόκληρος ο κόσμος; (Γιάννης Κιουρτσάκης, Ένας χωρικός στη Νέα Υόρκη, Ίνδικτος, 2009)

Όποιος ασχοληθεί με τα γραπτά και τις ομιλίες στελεχών ενταγμένων στα κόμματα της αριστεράς, θλίβεται από την επανεμφάνιση ενός παραδοσιακού λεξιλογίου της εποχής του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Διαπιστώνεται επίσης ελλιπής τεχνική συγκρότηση σε θέματα οικονομικής θεωρίας και πολιτικής αλλά και παθιασμένη επιστροφή στην παραδοσιακή ταξική ανάλυση για την ερμηνεία του παρόντος. Προκαταβάλλοντας το συμπέρασμα της παρούσης συνοπτικής περιγραφής, ας μου επιτραπεί η κατάθεση μερικών σκέψεων για το τι πράγματι συμβαίνει στην εποχή μας και στη χώρα μας.