Ο φορολογούμενος (όχι οι ξένοι, όπως ενίοτε λέγεται...) έχει βάλει στις τράπεζες 60 δισ. ευρώ – 44 δισ. που τα δανείστηκε και άλλα 16 δισ. μέσω του αναβαλλόμενου φόρου. Δεν θα τα πάρει πίσω, ποτέ. Το αποτέλεσμα; Οι τράπεζες είναι ζόμπι. Περίπου το 60% των κεφαλαίων τους (ειδικά σε μία από τις 4 συστημικές, το 90%) είναι εικονικά – λογιστική προεξόφληση του αναβαλλόμενου φόρου. Και φθίνουν. Χαίνουσα πληγή τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια. Διαβρώνουν την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Κρατούν στον γύψο επιχειρήσεις που με αναδιαρθρώσεις και με φρέσκα κεφάλαια θα μπορούσαν να παράγουν νέο πλούτο και δουλειές.

Ύστερα από σαράντα δύο ακριβώς χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας η Ελλάδα εμφανίζεται για πρώτη φορά να επωάζει συνθήκες δυνητικά επικίνδυνες για την ποιότητα και ίσως ακεραιότητα της δημοκρατίας. Μέσα σε αυτά τα σαράντα δύο χρόνια η Ελλάδα γνώρισε βεβαίως τα πάντα. Γνώρισε την καλύτερη δημοκρατία που είχε ποτέ στην ιστορία της, την καλύτερη προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, κράτους δικαίου και ελευθερίας του λόγου,