Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με λογικές ΣΥΡΙΖΑ, τον στείρο καταγγελτισμό και του λαϊκισμό του όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος απαιτεί να μην λες άλλα χθες, άλλα σήμερα και άλλα αύριο. Η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας, καθώς από τις εκλογές του 2009 και μετά δεν έχει βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε καν με το απαράδεκτο μπόνους των 50 εδρών. Με το σκεπτικό όσων δεν επιθυμούν την απλή αναλογική, θα έπρεπε να αυξάνεται συνεχώς το μπόνους σε 60, 70 έδρες αλλοιώνοντας την βούληση των πολιτών για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Η Ιστορία γράφεται και πάει μπροστά με «μαγκιές», αυτό το γνωρίζουμε. Πολλές ρήξεις και τομές δεν θα είχαν γίνει χωρίς παράλογες κινήσεις. Οταν επισημαίνουμε το κόστος διαφόρων ειδών «μαγκιάς», δεν είναι επειδή λατρεύουμε την αδράνεια ή τη διατήρηση του στάτους κβο. Απλώς να επισημάνουμε ότι όταν πίσω από τις «μαγκιές» δεν υπάρχει σχέδιο ή παράτολμο θάρρος ή, ακόμη καλύτερα, και τα δύο, η καταστροφή παραμονεύει. Να το πούμε και απλά, λαϊκά; Τζάμπα μαγκιά δεν υπάρχει, ούτε στις διεθνείς σχέσεις…

...Ο Μαρινόπουλος είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που δείχνει την διαχρονική σαπίλα της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς βεβαίως, να φταίει μόνο η ίδια η εταιρεία για την έκβαση της πορείας της. Πρόκειται για ένα μείγμα κρατισμού, αδιαφάνειας, πελατειασμού, ατιμωρησίας και κυρίως μεταπρατικής φιλοσοφίας.

H συχνά χρησιμοποιούμενη έκφραση «ενδιαφέροντες καιροί» προέρχεται από την παλιά κινέζικη κατάρα «να ζήσει σε ενδιαφέροντες καιρούς» ο μισητός αποδέκτης της. Δηλαδή να ζήσει σε εποχές όπου έχει διακοπεί η ήρεμη και σχετικά πληκτική καθημερινότητα και υπάρχουν πόλεμοι, βιαιότητες, καταστροφές, μετακινήσεις, διωγμοί και ξεριζωμοί.

Σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ η ανάγκη συγκρότησης ενιαίου σοσιαλδημοκρατικού φορέα. Δύο είναι τα κρίσιμα σημεία για να πετύχει το εγχείρημα. Ενότητα και ανανέωση. Ενότητα σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρξουν άγονες συγκρούσεις και αποκλεισμοί. Η ανανέωση είναι απαραίτητη σε πολιτικές πρακτικές, ιδέες και πρόσωπα. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται ένας σύγχρονος ενιαίος προοδευτικός φορέας που θα ενώσει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της ανανεωτικής αριστεράς και θα έχει υπόσταση εντός και εκτός Βουλής.

Οι Βρετανοί λένε ότι θέλουν ένα ελεύθερο έθνος, γράφει η Liberation, στο κύριο άρθρο της και κάνει μια συναρπαστική ανάλυση για τους «εθνοκυρίαρχους», όπως τους αποκαλεί.

Γράφει αναλυτικά:

«Θέλουν να ξαναγίνουν κυρίαρχοι στο σπίτι τους... Με λίγα λόγια αυτό ήταν και το κριτήριο για το Brexit, όπως τουλάχιστον το παρουσίασαν οι οπαδοί τους καθώς και οι «εθνοκυρίαρχοι» όλης της Ευρώπης.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία μπορεί σε μια δεύτερη ανάγνωση να παραγάγει ορισμένες ευεργετικές συνέπειες για την Ενωση. Βεβαίως, σε μια πρώτη προσέγγιση το Brexit - εάν και εφόσον συντελεσθεί μετά την ενεργοποίηση του σχετικού άρθρου της Συνθήκης - θα σηματοδοτήσει τον πρώτο ακρωτηριασμό της Ενωσης και την αμφισβήτηση του τελεσίδικου χαρακτήρα της ενοποίησης

Οι μόνοι που πανηγύρισαν για το Brexit στην Ελλάδα είναι η Χρυσή Αυγή και ο Λάκης Λαζόπουλος. Οι πρώτοι θυμήθηκαν τα γνωστά εθνικιστικά παραληρήματα τους και ο τηλε-λαϊκιστής καλλιτέχνης εξέφρασε τις μόνιμες αντι-ευρωπαϊκές του θέσεις: «η Αγγλία δεν έφυγε από την Ευρώπη, έφυγε από την Ευρώπη της Γερμανίας. Η Ευρώπη αποχώρησε πρώτη. Από τα ιδανικά της, από την αδυναμία της να προσφέρει μια ζωή πολιτισμένη και ανθρώπινη στους Ευρωπαίους πολίτες. Σκόρπισε φτώχεια, ανεργία, μίσος». Η Αγγλία όμως δεν είναι ούτε η χώρα της φτώχειας, ούτε της ανεργίας. Ακόμα και το μίσος είναι μια αντιδραστική επινόηση των ευρωσκεπτικιστών, που βλέπουν παντού μια απειλή απέναντι στην άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία.

Είναι φανερό ότι η κοινωνία έχει αποφασίσει ότι θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας, καθώς από τις εκλογές του 2009 και μετά δεν έχει βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε καν με το απαράδεκτο μπόνους των 50 εδρών. Με το σκεπτικό όσων δεν επιθυμούν την απλή αναλογική, θα έπρεπε να αυξάνεται συνεχώς το μπόνους σε 60, 70 έδρες αλλοιώνοντας την βούληση των πολιτών για κυβερνήσεις συνεργασίας. Ας κατανοήσουν όλοι τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Η απλή αναλογική είναι το σύστημα που ευνοεί τη συνεννόηση και την συνεργασία.

...Το αποτέλεσμα του Brexit ήταν οριακό αλλά καθόλου τυχαίο. Γενιές διαπλάστηκαν με τη ρητορική του αντιευρωπαϊσμού, την περιφρόνηση στην «Ευρώπη», το μίσος προς τους γκρίζους γραφειοκράτες των Βρυξελλών «που βαρεθήκαμε να μας λένε τι να κάνουμε». Ο Κάμερον, ο μοιραίος πρωθυπουργός, έχτισε καριέρα τοκίζοντας στον ευρωσκεπτικισμό.

Το Ηνωμένο Βασίλειο έκανε ένα άλμα στο κενό. Επειτα από δύο 10ετίες συστηματικής καλλιέργειας του ευρωσκεπτικισμού και αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μιας απλής κοινής αγοράς, ο Ντ. Κάμερον αποδεικνύεται ο μοιραίος άνθρωπος. Η βρετανική οικονομία και η απασχόληση θα υποστούν ζημιά. Οι εξαγωγές της χώρας θα ταλαιπωρηθούν καθώς θα πρέπει να συναφθούν νέες εμπορικές συμφωνίες με την Ευρώπη και άλλες χώρες του κόσμου – οι σχετικές διαπραγματεύσεις συνήθως διαρκούν 5-7 χρόνια. Η χώρα και ειδικά το City ως χρηματοπιστωτικό κέντρο αποδυναμώνονται καθώς θα πάψουν να είναι πύλη ευρωπαϊκής εισόδου για την Κοινοπολιτεία και τρίτες χώρες.

Οι Βρετανοί είχαν ανέκαθεν ένα κόμπλεξ απέναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η ιστορία τους, από το 1689 μέχρι σήμερα, χαρακτηριζόταν πάντα από σταθερότητα. Η ηπειρωτική Ευρώπη γνώρισε αυτό το διάστημα μεγάλη αναταραχή: τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, την αποτυχία των φιλελεύθερων επαναστάσεων του 1848, την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.